Η προπαγάνδα του πανικού

Είναι η άτιμη η αντικυβερνητική προπαγάνδα που αδικεί και υπονομεύει την κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, όμως στα επίπεδα της αντίστοιχης φιλοκυβερνητικής δεν φτάνει με τίποτε.

Τις τελευταίες ημέρες και επειτα από το κρεσέντο των δηλώσεων του Ζόραν Ζάεφ για την μακεδονική γλώσσα που μιλάνε οι «Μακεδόνες του Αιγαίου» και που θα πρέπει επιτέλους να διδάσκεται στα σχολεία

Στο επίκεντρο βρέθηκε ο Σταύρος Θεοδωράκης και το Ποτάμι. Εκεί είχαν εν πολλοίς στηρίξει από το Μέγαρο Μαξίμου το σενάριο περί υπερψήφισης της συμφωνίας των Πρεσπών με 151 ψήφους ή και περισσότερες, ώστε να «αναδιαταχθεί το πολιτικό σκηνικό» και η κυβέρνηση να συνεχίσει την πορεία της, ακόμη και αν οι ΑΝΕΛ έφευγαν, απέσυραν την εμπιστοσύνη τους ή οτιδήποτε άλλο.

Με την υποψία πλέον ότι οι εμπρηστικές δηλώσεις Ζάεφ ή – η εν πάση περιπτώσει αποκάλυψη των πτυχών της συμφωνίας, τις οποίες αρνείται ο ΣΥΡΙΖΑ- περιορίζουν την προθυμία κάποιων να στηρίξουν όσα συνομολόγησε στις Πρέσπες ο Πρωθυπουργός, άρχισαν να οργιάζουν τα σενάρια. Και να εμφανίζονται κατά σύμπτωση ταυτόχρονα, είτε σε εφημερίδες της λεγόμενης καραμανλικής δεξιάς (βλ. ΕΣΤΙΑ), είτε σε συμπολιτευόμενες (βλ. Νέα Σελίδα).

Η κοινή συνισταμένη αυτών των σεναρίων, είναι ότι ο Σταύρος παζαρεύει με τον Κυριάκο μία θέση στην κυβέρνηση (που ο Κυριάκος ακόμη δεν έχει…), προφανώς σε αντάλλαγμα της μη ψήφισης της συμφωνίας των Πρεσπών.

Και η βάσιμη υποψία, έστω και αν η τακτική είναι χονδροειδής, είναι πως με αυτόν τον τρόπο θα ασκηθεί πίεση στον Θεοδωράκη ώστε να μην κάνει πίσω. Όσο για το από πού εκπορεύονται όλα αυτά, αρκούσε η ανακοίνωση του Μαξίμου την Κυριακή, με την οποία ζητούσαν από τον επικεφαλής του Ποταμιού να δηλώσει αν έχει αλλάξει θέση στο Σκοπιανό.

Διανθίζονται δε τα σενάρια αυτά, σε μία σπονδυλωτή εκδοχή, με άλλα δημοσιεύματα που θέλουν τον Μητσοτάκη να στέλνει τον Σαμαρά στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ντόρα στο Συμβούλιο της Ευρώπης και ενδεχομένως και διάφορους άλλους σε άλλες θέσεις.

Κεντρική (και ανομολόγητη) ιδέα της επινόησης είναι προφανώς ότι ο Μητσοτάκης θα στείλει όλους τους βαρόνους δεξιά και αριστερά, πέρα ή δώθε, και στο εσωτερικό πεδίο θα μείνει μόνο ο Καραμανλής, ο οποίος αργά ή γρήγορα θα κληθεί να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να αναλάβει την σωτηρία της ΝΔ και της χώρας, φυσικά.

Για την εποχή μας το σενάριο είναι καλό, έστω και αν η εκτέλεσή του είναι κάπως άκομψη. Πλην όμως εκκρεμεί μία λεπτομέρεια: η διεξαγωγή των εκλογών και το τι θα βγάλει η κάλπη.

Όλα τα παραπάνω δημιουργήματα της φαντασίας, έχουν δε στον πυρήνα τους μία προϋπόθεση: ότι ο Μητσοτάκης κερδίζει τις εκλογές και μοιράζει παιχνίδι. Στην περίπτωση δε του Σαμαρά, οι εκλογές προϋποτίθεται και ομολογείται ότι θα έχουν γίνει πριν το καλοκαίρι. Σε διαφορετική περίπτωση, για όσους δεν το ξέρουν, ο Τσίπρας θα έχει δυνατότητα να ορίσει εκείνος επίτροπο…

Μπορεί η κάλπη να βγάλει αποτελέσματα που θα διευκολύνουν τον Μητσοτάκη σε όλα αυτά. Μπορεί όμως και να γίνουν τελικά με τρόπο δε που δεν φαντάζονται όσοι έχουν ήδη κάνει τον Θεοδωράκη υπουργό και τον Σαμαρά επίτροπο…