Γόνοι κομμουνιστών κι ό,τι κάτσει

«Πες μου πώς γίνεται». Και δεν λέμε για τους στίχους του Μανώλη Ρασούλη που μελοποίησε ο Μάνος Λοΐζος. Και δεν αναφερόμεθα στο πώς γίνεται να εισπράττεις τη σύνταξη της πεθαμένης της μάνας σου. Και να θέλεις να βγεις ευρωβουλευτίνα. Γίνεται. Η Μυρσίνη όμως είναι το έλασσον. Το μείζον είναι επιλογή. Ντομάτες να ψωνίσεις στη λαϊκή θα είσαι προσεκτικός. Θα τις κοιτάξεις κι από κάτω.

Μην είναι χτυπημένες. Μην είναι ζουληγμένες. Κι επιλέγεις υποψήφιους ευρωβουλευτές αέρα πατέρα; Στο ό,τι κάτσει; Αυτοί που επέλεξαν τη Μυρσίνη κυβερνάνε. Με την ίδια προχειρότητα. Την ίδια ευκολία. Την ίδια ανευθυνότητα. Και πόνταρε το συνεργείο – ΣΥΡΙΖΑ σε κουτσό άλογο. Μουλάρι ο Αστραχάν, για να θυμηθούμε τον Θανάση Βέγγο. Στα κουτιά έμεινε. Δεν ξεκίνησε καν.

«Τρελή κι αλλοπαρμένη»; Για να επιστρέψουμε στον Ρασούλη. Κι ακόμα χειρότερη. Την πιάνουνε με τη γίδα στη πλάτη κι απαντάει στην επιστολή παραίτησής της «δεν θα περάσει ο φασισμός». Πέραν της κουτοπονηριάς και θράσος. Αντί για συγγνώμη, επιτίθεται. Ζητάει και τα ρέστα από πάνω. Η από το πουθενά και εκ του μηδενός Μυρσίνη. Που εις το όνομα του πατρός και μόνο στόχευε καριέρα στις Βρυξέλλες. Δεν γινότανε να γλιτώσει όμως.

Την κάνανε τσακωτή, την κρεμάσανε στα μανταλάκια και τέλος. Με τη Μυρσίνη ωστόσο να μην το βάζει κάτω με τίποτα.

«Θα στέκομαι με όλες μου τις δυνάμεις στον αγώνα για μία δίκαιη κοινωνία, σε κάθε επίπεδο και σε κάθε πεδίο είτε είναι η πολιτική, είτε είναι ο δρόμος».

«Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία» είχε γράψει η Κωστούλα Μητροπούλου κι είχε συνθέσει ο Μάνος Λοΐζος. Ο δρόμος της εν λόγω Μυρσίνης ποιος είναι; Τι άλλο έχει κάνει στη ζωή της; Πέρα από το να εισπράττει τα πνευματικά δικαιώματα από τα τραγούδια του πατέρα της και τη σύνταξη της θανούσης μητέρας της. Ποια είναι η παρουσία της; Ποιοι είναι οι κοινωνικοί της αγώνες; Ούτε καν το επάγγελμά της δεν ξέρουμε. Κι όλ’ αυτά δεν είναι ζητήματα που αφορούν την ίδια. Το φιάσκο – Μυρσίνη λιγότερο έχει να κάνει με την κόρη του συνθέτη και πολύ περισσότερο με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενα αριστερό κόμμα, ένα κόμμα αρχών υποτίθεται, να κάνει τις επιλογές του αέρα πατέρα. Ψαρεύουμε στα θολά νερά γόνους κομμουνιστών κι ό,τι κάτσει. Αν στραβώσει, ψάχνουμε γι’ άλλα παιδιά ΕΑΜιτών και ΕΛΑΣιτών.

«Στη δουλειά και στον αγώνα κόντρα πάμε στο χειμώνα» έχει γράψει ο Φώντας Λάδης κι έχει συνθέσει ο Μάνος Λοΐζος (φωτογραφία). Ο ΣΥΡΙΖΑ με ποιους θέλει να πάει κόντρα στο χειμώνα; Με τον Πέτρο Κόκκαλη; Που, όπως λένε οι ίδιοι, δεν θα τον εμφανίσουν σαν τον γιο του Σωκράτη. Αλλά σαν τον εγγονό του Πέτρου Κόκκαλη. Του κομμουνιστή. Του υπουργού Υγείας της Κυβέρνησης του Βουνού. Και δεν αποκλείεται άλλωστε, όπως εύκολα (και μάταια όπως αποδεδείχθηκε τελικά) αποκήρυξε η Μυρσίνη το παρελθόν της και τις αναρτήσεις της στο Διαδίκτυο («βγαίναμε και γράφαμε ό,τι κοτσάνα μας ερχόταν») να κάνει κάτι ανάλογο κι ο Πέτρος. Να «αποκηρύξει» αν χρειαστεί τα έργα και τις ημέρες του πατέρα του. Και να αναφέρεται στο ένδοξο παρελθόν του παππού του.