Δάμων, ο θεωρητικός της μουσικής (Μέρος Α’)

Η απώλεια της αρχαίας μουσικής είναι ιδιαίτερα οδυνηρή όσον αφορά τους Κλασικούς Χρόνους, αφενός διότι δεν είμαστε σε θέση να συλλάβουμε στο σύνολό της την τραγωδία ως καλλιτέχνημα και αφετέρου διότι σχεδόν ποτέ άλλοτε η παιδευτική δύναμη της μουσικής δεν έπαιξε τόσο σημαντικό ρόλο όσο τότε.

Στα τέλη του 6ου αιώνα π.Χ. ήταν πλέον σαφές ότι όλα τα δημιουργικά ρεύματα κατευθύνονταν προς την Αθήνα.

Ενδεικτικό αυτής της τάσης είναι το γεγονός ότι ο Λάσος από την Ερμιόνη, ο μεγάλος μεταρρυθμιστής του διθυράμβου μετά τον

Αρίονα, έδρασε στην Αθήνα, στην αυλή του τυράννου Ιππάρχου, ο οποίος —σύμφωνα με το λεξικό της Σούδας— θέσπισε διαγωνισμό με εκτέλεση διθυράμβων, που τον υιοθέτησε ακολούθως η δημοκρατία ως σταθερό στοιχείο των διονυσιακών γιορτών.

Ο Λάσος όχι μόνο προώθησε το διονυσιακό χορικό τραγούδι με σημαντικές μεταρρυθμίσεις, αλλά και αντιμετώπισε σε θεωρητικό επίπεδο διάφορα μουσικά προβλήματα.

Ως εκ τούτου, μπορεί να ονομαστεί ιδρυτής της ελληνικής μουσικής επιστήμης.

Ο σοφιστής Πρόδικος, ο μουσικός Αγαθοκλής, δάσκαλος του Πινδάρου, και ενδεχομένως ο Λαμπροκλής, συγγραφέας διθυράμβων και μιας ωδής στην Αθηνά, υπήρξαν δάσκαλοι ενός ανθρώπου που διακρίθηκε ιδιαίτερα όχι ως ποιητής, αλλά ως θεωρητικός της μουσικής.

Αυτός ήταν ο Δάμων, που καταγόταν από τον αττικό δήμο της Όας (Πανδιονίδα φυλή) και συνδέθηκε στενά με τον Περικλή, από τη μια ως δάσκαλός του στη μουσική και από την άλλη ως σύμβουλός του στις πολιτικές υποθέσεις.

Μάλιστα, η ενεργός ανάμειξή του στην πολιτική προκάλεσε τη χλεύη των κωμωδοποιών, αλλά και την αποπομπή του από την Αθήνα με εξοστρακισμό.