Ημέρες σχολικών εκδρομών

Τα γεγονότα των τελευταίων μηνών, αν μη τι άλλο, ξυπνάνε μνήμες από άλλες εποχές. Σε προσωπικό επίπεδο, λοιπόν, έφεραν στο μυαλό μου τη σχολική περίοδο και πιο συγκεκριμένα τις ημέρες των σχολικών εκδρομών. Πρώτα απ’ όλα θυμήθηκα την προηγούμενη ημέρα που κυκλοφορούσε σαν κοινό μυστικό -στους έχοντες πρόσβαση φυσικά στα υψηλά σχολικά κλιμάκια (βλέπε 15μελές ), η φήμη: «Εάν αύριο κάνει καλό καιρό, τότε θα πάμε εκδρομή»

Ασχέτως αν αυτό αποτελούσε μια υπόθεση κινούμενη αποκλειστικά και μόνο στη σφαίρα του ιδεατού, η επιθυμία να το πιστέψεις ήταν μεγαλύτερη από την ανάγκη

να μη γελαστείς. Ως εκ τούτου το πρωινό ξύπνημα της επόμενης ημέρας – ημέρα εκδρομής όπως εσύ στο δικό σου μυαλό την είχες βαφτίσει- ήταν ευκολότερα απ’ όλα τα προηγούμενα και εάν είχες και σύμμαχο σου τον καιρό τότε δε σε σταματούσε τίποτα. Όταν έφτανε η ώρα όμως, που το ιδεατό συγκρουόταν μετωπικά με το λογικό, και για καταλαβαινόμαστε όταν ο πρόεδρος του 15μελούς σου ανακοίνωνε πως το αίτημά σου -για εκδρομή- δεν έγινε αποδεκτό από την επιτροπή των καθηγητών, τότε η απόφαση αυτή αυτομάτως δημιουργούσε δύο επιλογές.

Πρώτη επιλογή: να σεβαστείς αφενός την απόφαση της επιτροπής, των καθηγητών και αφετέρου να αποδεχτείς πως εφόσον η ημέρα εκδρομής δεν ήταν εκείνη η μέρα θα είναι κάποια άλλη.

Δεύτερη επιλογή: αρνούμενος να δεχτείς την απόφαση της επιτροπής, αντιδρούσες δια της απόχης.

Εφόσον επέλεγες τη δεύτερη, η φάση που ακολουθούσε, ήταν και παραμένεις το ζουμί του ζουμιού.

Την πρώτη ώρα είχες τη συμμετοχή της πλειοψηφίας των μαθητών – υποστηρικτών και δυνητικών συντρόφων, κάτι το οποίο εάν ήσουν ο πρόεδρος του 15μελούς σε έκανε να αισθάνεσαι μικρός θεός, γιατί είχες το μαθητικό κόσμο ή και λαό, με το μέρος σου.

Ασχέτως αν αυτό αποτελούσε μια υπόθεση κινούμενη αποκλειστικά και μόνο στη σφαίρα του ιδεατού, η επιθυμία να το πιστέψεις ήταν μεγαλύτερη από την ανάγκη να μη γελαστείς. Ως εκ τούτου το πρωινό ξύπνημα της επόμενης ημέρας – ημέρα εκδρομής όπως εσύ στο δικό σου μυαλό την είχες βαφτίσει- ήταν ευκολότερα απ’ όλα τα προηγούμενα

Τη δεύτερη ώρα όταν τα πρώτα σημάδια, της μη ευόδωσης των προσπαθειών σου, έκαναν την εμφάνισή τους, με μοναδικό επιχείρημα -μια μορφή εκβιασμού- την αποχή, συνέχιζες τη διεκδίκηση της εκπλήρωσης του αιτήματός σου, με λιγότερους οπαδούς όμως αυτή τη φορά.

Η τρίτη ώρα ήταν η ώρα του ωμού ξεκαθαρίσματος, ιδιότητα που μόνο η λογική έχει την τύχη να απολαμβάνει. Την τρίτη ώρα λοιπόν δύο στοιχεία την χαρακτήριζαν.

Το πρώτο αφορούσε την αλλαγή της στάσης και της θέσης της μαθητικής πλειοψηφίας και είχε ως αποτέλεσμα την αποχή από την αποχή και την επιστροφή στο σχολικό πρόγραμμα.

Το δεύτερο αφορούσε την εμμονική αντιμετώπιση του όλου θέματος από τον πρόεδρο και μιας συγκεκριμένης ομάδας ανθρώπων φύσει και θέσει αντιδραστικών, οι οποίοι συνέχιζαν την αποχή με γνώμονα τις περισσότερες φορές την κοπάνα, η οποία όμως θα μπορούσε και να συμβεί και μια οποιαδήποτε άλλη μέρα, όχι εκδρομής και ειδικότερα όχι με το πρόσχημα της δήθεν εκπλήρωσης του αιτήματος αυτής.

Στο τέλος της ημέρας το αποτέλεσμα ήταν, πως οι περισσότεροι κατάφερναν να αποδεχτούν και να σεβαστούν την απόφαση της επιτροπής των καθηγητών για πραγμάτωση της εκδρομής μια άλλη μέρα, κάποιοι άλλοι όμως -εκείνοι δηλαδή που δεν είχε περάσει το δικό τους- το μόνο που κατάφερναν ήταν να γράψουν μερικές απουσίες στην προσωπική τους καρτέλα και να αναγκαστούν σε υποχρεωτικό συμβιβασμό στο τέλος της ημέρας.

*Ο Γιώργος Κουμπαράκης είναι ερευνητής του ΕΜΠ.

The post Ημέρες σχολικών εκδρομών appeared first on Protagon.gr.