Ράπισμα στον ρατσισμό

Παρακολουθώ με αγωνία (και αποτροπιασμό, και σιχασιά μαζί) την άνοδο της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα. Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι πως νέα παιδιά "εγκλωβίζονται" σε ψευτοδιλήμματα, παραπλανόνται από ψευδεπίγραφες κορώνες υπέρ της πατρίδας, της θρησκείας, της οικογένειας.

Διαχρονικά στο όνομα του Θεού έχουν γίνει εγκλήματα. Όχι γιατί Εκείνος το ζήτησε,

αλλά γιατί εύκολα οι επιτήδειοι ψάρεψαν σε θολά νερά, επικαλούμενοι το όνομα και τη… Θέλησή του.

Αλήθεια, είναι τόσο άρρηκτα δεμένος ο Χριστιανισμός με την ξενοφοβική ακροδεξιά αντίληψη; Η συχνή επίκληση του Θεού αποτελεί ύβρη κι αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό. Διαβάστε το κείμενο που έγραψε ο Μητροπολίτης Κισάμου κ. Αμφιλόχιος, για να διαπιστώσετε πού είναι η αλήθεια και πού το ψέμα:

"Όσο προχωρεί ο καιρός και τα γεγονότα, ζω ολοένα με το εντονότερο συναίσθημα πως δεν είμαστε στην Ελλάδα, πως αυτό το κατασκεύασμα που τόσοι σπουδαίοι και ποικίλοι απεικονίζουν καθημερινά, δεν είναι ο τόπος μας, αλλά ένας εφιάλτης, με ελάχιστα φωτεινά διαλείμματα, γεμάτα με πολύ βαριά νοσταλγία. Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, δεν είναι πιο πικρό…" (Γ. Σεφέρης).

Τα γεγονότα των τελευταίων καιρών, στον τόπο και την πατρίδα μας, φαίνεται πως κάνουν τα παραπάνω λόγια του μεγάλου αυτού Έλληνα ποιητή και Νομπελίστα περισσότερο επίκαιρα από ποτέ. Προφητικός ο λόγος του, ή μήπως η… επανάληψη της ιστορίας; Όπως και να έχουν τα πράγματα, γεγονός είναι, νομίζω, ότι ερμηνεύοντας τα συμπτώματα των καιρών εύκολα καταλήγομε στο συμπέρασμα πως όντως αυτός δεν είναι ο τόπος μας, αλλά ζούμε σ' έναν εφιάλτη.

Να φταίει ο δίκαιος θυμός; Η αγανάκτηση; Η έλλειψη ελπίδας; Ίσως…

Διερωτώμαι όμως: Μπορεί ένα Έθνος, ένας λαός, να αποκαταστήσει το αίσθημα της δικαιοσύνης με την επιλογή ακραίων και επικίνδυνων συμπεριφορών;

Αποδεκτή από την πλειοψηφία είναι η διαπίστωση πως η λάθος πολιτική των τελευταίων δεκαετιών επέτρεψε την είσοδο στη χώρα μας υπερβολικά μεγάλου αριθμού μεταναστών από τις γειτονικές και όχι μόνο χώρες.
Καραβάνια ντροπής… Γεγονός είναι επίσης ότι ανάμεσά τους εγκαταστάθηκαν στη χώρα μας και παραβατικά στοιχεία.

Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, πάνω από 49 εκατομμύρια πρόσφυγες είναι εκτοπισμένοι από τις χώρες τους σε όλο τον κόσμο, στη δε Δυτική Ευρώπη οι αλλοδαποί ξεπερνούν τα 25 εκατομμύρια.

Οι περισσότεροι θύματα της όποιας μαφίας, η οποία τους υπόσχεται τη "Γη της Επαγγελίας", στοιβάζοντάς τους, κάτω από άθλιες συνθήκες, σε σαπιοκάραβα και άλλα μέσα, με αποτέλεσμα πολλοί από αυτούς να μην φτάνουν ποτέ στον προορισμό τους.
Κι όμως, στη συμπεριφορά κάποιων, πολλών από εμάς, κυριαρχούν τα συνθήματα: "White is Right", "Die Nigger, Die"…

Το πρόβλημα του ρατσισμού μαστίζει ολόκληρη την οικουμένη, μαστίζει και τον τόπο μας. Χάθηκαν οι θεσμοί, χάθηκαν οι αξίες, χάθηκε ο άνθρωπος. Ερήμωσε η γη, ερήμωσε και η ψυχή του ανθρώπου. Φαίνεται ότι ούτε τα κοινωνικά και πολιτικά συστήματα και ιδεολογίες, μήτε και η πρόοδο