Ψηφίζει το συναίσθημα

Από την στιγμή που κάποιος μετέχει, με οποιαδήποτε ιδιότητα, σε μια διαδικασία ψηφοφορίας, συμμετέχει στη δέσμευση ότι είναι υποχρεωμένος να δεχθεί το αποτέλεσμα, είτε συμφωνεί , είτε όχι.

Δεν μπορεί όταν το αποτέλεσμα μιας ψηφοφορίας μάς αρέσει να το επικαλούμαστε και όταν δεν μας αρέσει να το υποτιμάμε, αναζητώντας τα στραβά και τα ανάποδά της.

Το αποτέλεσμα της φετινής ψηφοφορίας του ΠΣΑΤ, για τους κορυφαίους της χρονιάς που φεύγει, ξεσήκωσε ένα ολόκληρο κύμα αντιδράσεων και ένα δεύτερο, αντιδράσεων επί των αντιδράσεων.

Έχω την αίσθηση ότι όλη αυτή η ιστορία οδηγεί σε μια παρατήρηση , που με τη σειρά της καταλήγει σε ένα συμπέρασμα.

Η παρατήρηση είναι ότι αυτοί που αντέδρασαν (με ελάχιστες εξαιρέσεις) στο αποτέλεσμα ήταν οι αναμενόμενοι και αυτοί που αντέδρασαν στους αντιδρούντες (με ελάχιστες εξαιρέσεις) ήταν οι εξίσου αναμενόμενοι.

Το συμπέρασμα, που δεν αφορά μόνο την συγκεκριμένη διαδικασία , αλλά και ανάλογες που μπορεί να κρίνουν ακόμη πιο σημαντικά πράγματα για τη ζωή και το μέλλον μας, είναι ξεκάθαρο: Τελικά ο καθένας ψηφίζει με το συναίσθημα, το οποίο εκ των υστέρων προσπαθεί να μετατρέψει σε λογική και να επιβάλει.
Αν το αναλύσουμε, θα δούμε ότι ταιριάζει με όλες τις επιμέρους ερμηνείες που δόθηκαν εκ των υστέρων.

Είτε να ψήφισε κανείς βασισμένος στην λογική του δίπολου «ποδόσφαιρο ή μπάσκετ», είτε ψήφισε στην λογική του ντέρμπι «Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός» , το συναίσθημα και ο διαχωρισμός «μ’ αρέσει ή δεν μ’ αρέσει», «με βολεύει δεν με βολεύει» έπαιξε τον βασικό ρόλο στην τελική επιλογή.

Από εκεί και πέρα, αν θέλουμε να εκλογικεύσουμε, επιχειρήματα θα βρούμε για όλους. Έχουμε ξαναπεί ότι η εκλογίκευση σκοτώνει τη λογική.

Υ.Γ : Συμφωνώ με την πρόταση συναδέλφου , η ψηφοφορία να γίνεται ονομαστικά. Όπως κάνουν οι μεγάλες εφημερίδες της Ευρώπης σε όλα τα ετησία δημοψηφίσματα. Γιατί αλλιώς ψηφίζει ο καθένας με την ευθύνη του "καταθέτω και υποστηρίζω την άποψή μου " και άλλο ανώνυμα με την λογική του όχλου. Μπορεί να διακινδυνεύσουμε ότι κάθε χρόνο θα ψηφίζουν λιγότεροι, αλλά τουλάχιστον έτσι ο καθένας, θα υπολογίζει (έστω και για τα μάτια του κόσμου) την επαγγελματική του υπόσταση και δεν θα ψηφίζει ως οπαδός.