Ο "Τίγρης" στο Basketblog.gr

Εθνική Ελλάδος, Τρινκιέρι, οικονομική κρίση, ελληνικό μπάσκετ… ο Βαγγέλης Αλεξανδρής μιλάει για όλα τα θέματα στο basketblog.gr! Δεν διστάζει να κριτικάρει, να καυτηριάσει καταστάσεις, να πει την άποψή του και να μοιραστεί μαζί μας το πώς βλέπει αυτός κάποια πράγματα μετά από 40 χρόνια στο χώρο είτε ως αθλητής είτε ως προπονητής.

Παράλληλα, τι συμβουλεύει τα νέα παιδιά σχετικά με την κρίση, πώς πήρε την απόφαση να βγει στο εξωτερικό

Κύριε Αλεξανδρή, ας ξεκινήσουμε τη συζήτησή μας από την εμπειρία σας με την Εθνική Ιορδανίας, που βιώσατε και αρκετά πρόσφατα. Για ποιους λόγους αποδεχτήκατε την πρόταση της Ομοσπονδίας της Ιορδανίας;

Εδώ και δύο χρόνια έψαχνα δουλειά στο εξωτερικό από τη στιγμή που τα πράγματα στην Ελλάδα δεν πάνε όπως θα τα θέλαμε. Οι προπονητές στην Ελλάδα θεωρούμαστε ακριβοί, αν και διαφωνώ με αυτό, έχουμε προβλήματα στο κομμάτι των αποδοχών, δεν πληρωνόμαστε στην ώρα μας. Έτσι, εδώ και δύο χρόνια έχω κάνει ένα άνοιγμα στο εξωτερικό.

Πως προέκυψε η συνεργασία με τον Γιάννη Λίβανο (βοηθός του στην Εθνική Ιορδανίας);

Μέσω Facebook επικοινώνησε μαζί μου ένας Σύριος μάνατζερ. Όταν με πήρε δεν τον πίστεψα. Λέω στον Γιάννη, που είναι πολύ οργανωτικός σε τέτοια θέματα, γράψε το βιογραφικό να το στείλω, αν πάρουμε τη δουλειά θα πάμε μαζί. Τελικά το βιογραφικό μου επιλέχθηκε ανάμεσα από 30 άλλους υποψήφιους κι έτσι συνεργαστήκαμε υπογράφοντας συμβόλαιο τριών μηνών με στόχο το Πανασιατικό που γινόταν τον Αύγουστο.

Πείτε μας για τις εντυπώσεις σας από αυτή την πρωτόγνωρη εμπειρία.

Ήταν μία εκπληκτική εμπειρία για μένα, πήγα σε μία ομάδα που στο προηγούμενο Πανασιατικό είχε πάρει τη δεύτερη θέση. Δούλεψα με πολύ μεγάλη επιμέλεια για να εκπροσωπήσω το ελληνικό μπάσκετ και τους Έλληνες προπονητές. Μπορεί σε κάποιους να μην ακούγεται ικανοποιητική η έβδομη θέση, αλλά ήμασταν μία νέα ομάδα, απ’ όπου είχαν σταματήσει εφτά παίκτες, οι πέντε λόγω ηλικίας και οι άλλοι δύο προφασίστηκαν τραυματισμό.

Το επίπεδο των προπονητών φέτος ήταν αρκετά υψηλό κι έγινε και θέμα από τους αρμόδιους. Αγαπάνε το μπάσκετ, είναι πολύ ανοικτοί και θέλουν να προοδεύσουν. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση ο κόσμος στο γήπεδο, πολλά παιδιά 15-20 χρονών. Προσπαθούν να λειτουργήσουν στα πρότυπα του ΝΒΑ κι αυτό τους κάνει πολύ οργανωτικούς στα πάντα, έχουν πολύ μεγάλη οργάνωση.

Ο κόσμος συζητάει για μπάσκετ, έμπαινα στο ταξί και μου έλεγε ο οδηγός κόουτς έπαιξες καλά σήμερα δεν έπρεπε να χάσεις. Παράλληλα ακούν, ενδιαφέρονται να μάθουν πράγματα, είναι δεκτικοί.

Επομένως κόουτς το αποτέλεσμα κρίνεται θετικό;

Αφήσαμε πολύ καλές εντυπώσεις και κάναμε καλές εμφανίσεις, στόχος ήταν το καλύτερο δυνατό. Σκέψου ότι ο Μπετσίροβιτς είναι στο Ιράν δύο χρόνια και προπονεί και σύλλογο εκεί, άρα έχει καλή εικόνα. Εγώ πήγα στην Ιορδανία χωρίς να έχω εικόνα και μου δόθηκε απλά να διαχειριστώ ένα ρόστερ.

Ξέρεις στην Ασία και ιδιαίτερα στην Ιορδανία που ήμουν κι έχω πλέον προσωπική γνώμη, τα πάντα δεν κρίνονται από ένα αποτέλεσμα και μία θέση. Κρίνονται από το γενικό σύνολο, την παρουσία, την προσωπικότητα, τη δουλειά και την ικανότητα κάποιου. Γι αυτό και τώρα είμαστε σε επαφή για να ανανεώσουμε. Θα συγκροτηθεί σε σώμα το συμβούλιο της ομοσπονδίας και θα συζητήσουμε.

Ποια είναι η αίσθησή σας; Θα συνεχίσετε στην Εθνική Ιορδανίας;

Η άνθρωποι της ομοσπονδίας με ρώτησαν αν έχω προτάσεις. Τους είπα ότι έχω ήδη κάποιες προτάσεις, αλλά πρώτα θα μιλήσω με αυτούς. Δέθηκα με την Ιορδανία, είναι εξαιρετικοί άνθρωποι και θεωρώ ότι με τίμησαν που μου έδωσαν την Εθνική ομάδα σαν πρώτη μου δουλειά έξω. Από τα φιλικά άρχισε το ενδιαφέρον κάποιων, αλλά εγώ τους είπα ότι θα περιμένω την Ιορδανία γιατί υπάρχει μία συζήτηση για να αναλάβω για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ώστε να ετοιμάσουμε και την ομάδα για του Ασιατικούς «Ολυμπιακούς Αγώνες» (ένα είδος μικρών Ολυμπιακών Αγώνων που έχουν με τη συμμετοχή όλων των αθλημάτων των χωρών της Ασίας).

Έχετε κάνει μία δήλωση, πως είδατε στη Μέση κα Άπω Ανατολή ότι οι άνθρωποι και οι χώρες προοδεύουν σε αντίθεση με μας που πάμε πίσω σε όλα ολοταχώς…

Οι συγκρίσεις είναι οδυνηρές, εγώ έζησα τρεις μήνες εκεί και είδα πώς είναι τα πράγματα. Βλέπεις μία ηρεμία, δεν υπάρχει η αγωνία του κόσμου για το αύριο. Μίλησα και με φύλακες που έχουν λίγα λεφτά και με αθλητές, η ζωή κυλάει όμορφα δεν έχουν την αγωνία που έχει ο Έλληνας. Υπάρχει φυσικά η κρίση αλλά σε μικρότερο βαθμό, δεν σου μιλάω για Κίνα ή Ταϊβάν, εκεί ξεφεύγει η κατάσταση, δεν έχουν κανένα θέμα, η ανάπτυξη είναι εμφανής, όλοι δουλεύουν, τα μαγαζιά είναι γεμάτα από κόσμο, εδώ ο ιδιοκτήτης όπου κι αν πας έχει κατεβασμένο το κεφάλι.

Όλα είναι διαφορετικά, προοδεύουν ως κράτος, ως κοινωνία, ως άνθρωποι. Θέλουν να μάθουν, έχουν όρεξη να εξελιχθούν, να δουν πράγματα διαφορετικά που θα τους κάνουν καλύτερους. Απορώ εδώ πώς αντέχει ο κόσμος και κάθεται αμέτοχος και δέχεται αδιαμαρτύρητα τα πάντα.

Θα προτείνατε τα παιδιά λοιπόν να βγουν χωρίς φόβο στο εξωτερικό αυτή την περίοδο;

Είναι το πρώτο που λέω στα παιδιά. Από νέος περίμενα πότε η κατάσταση στην Ελλάδα θα αλλάξει, πότε θα υπάρχει μία δικαιοσύνη και θα λειτουργεί κάτι σωστό. Έχω επισκεφτεί και νοσοκομείο τελευταία και έχω προσωπική εμπειρία, αλλά κι από αυτά που ακούω από φίλους ξέρω τι γίνεται.

Μας διαλύσανε, μας κατέστρεψαν, μας έβαλαν μέσα στη γη, μας φορολογούν αλύπητα και λέμε ακόμα να μας σώσουν οι πολιτικοί. Όχι δεν θέλουμε αυτοί να μας σώσουν. Αν για άλλη μία φορά μετά από αυτά τα γεγονότα βγουν οι ίδιοι άνθρωποι, τότε εγώ θα προσπαθήσω να μείνω μόνιμα έξω.

Είναι διαφορετικοί άνθρωποι, άλλος τρόπος ζωής, άλλη κουλτούρα, άλλο τρόπος διαβίωσης, αλλά είναι ήσυχη η ζωή δεν έχεις κάτι να φοβηθείς. Φυσικά όμως αν δεν επισκέπτεσαι και τον τόπο σου όπου κι αν είσαι, πάντα θα έχεις λίγη νοσταλγία.

Επομένως ποιοι θα δώσουν τη λύση, μπορεί κάποιος από τα δημόσια πρόσωπα;

Έτσι όπως είναι τα πράγματα είναι δύσκολο για κάποιον που έχει την πρόθεση να βοηθήσει και να φέρει σε πέρας την αποστολή να βγούμε από την κρίση, είναι δύσκολο γιατί έχει διαλυθεί η κοινωνία, υπάρχουν οι συντεχνίες και θα βρει πολλές αντιστάσεις. Ο Έλληνας λειτουργεί καλύτερα όταν έχει κάποιον πάνω από το κεφάλι του και μπορεί να του επιβάλλει κάτι, έτσι μόνο υπάρχει πιθανότητα να λειτουργήσει ο Έλληνας.

Αλήθεια κόουτς θα ήθελα τη γνώμη σας, αν και βρισκόμαστε σε αυτό το χώρο, δεν δίνουμε παραπάνω έμφαση στον αθλητισμό απ’ ό,τι θα έπρεπε; Τα προβλήματα λυγίζουν τον κόσμο, ο οποίος όμως δεν σταματάει να έχει πάθος και συχνά φανατισμό με την ομάδα του. Δεν νομίζετε ότι έχει αποπροσανατολιστεί λίγο ο κόσμος;

Κοίταξε το έχουν δημιουργήσει αυτό το πράγμα, ώστε να εστιάζουν εκεί. Οδηγούν τον κόσμο να μην προσέχει τα προβλήματά του και να φανατίζεται, ώστε να ξεδίνει στο γήπεδο. Εγώ είμαι 40 χρόνια στο χώρο ποτέ δεν το είχαμε αυτό το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί τελευταία. Μεγάλωσα σε γειτονιές με παιδιά που υποστήριζαν όλες τις ομάδες, είχαμε καλαμπούρι, στοιχήματα, πειράγματα και τα σχετικά. Πηγαίναμε στο γήπεδο μαζί στα Άρης-ΠΑΟΚ και πλέον φτάσαμε σε σημείο να έχουμε πιστόλια και μαχαίρια. Κάποιοι δημιούργησαν το μένος αυτό ώστε να μην ασχολείται ο κόσμος με άλλα θέματα της κοινωνίας.

Δεν σας πληγώνει ότι στο εξωτερικό σας σέβονται περισσότερο απ’ ό,τι στην ίδια σας τη χώρα;

Το ένιωσα ότι εκεί με σεβάστηκαν περισσότερο απ’ ό,τι στη χώρα μου, όπου ασχολούμαι με το μπάσκετ 40 χρόνια. Έφτασα σε αυτή την ηλικία για να νιώσω το σεβασμό σε όλες τις εκφάνσεις της δουλειάς, ακόμα και από τον αντίπαλο. Σεβασμός είναι να μπαίνεις στο γήπεδο του αντιπάλου και να σε αναγνωρίζουν, όχι να σε βρίζουν.

Πρέπει να υπάρχει σεβασμός σε όλα τα επίπεδα, να σέβονται τη δουλειά σου στην ομάδα, να ακούν τη γνώμη σου. Είμαι ανοικτός άνθρωπος, ακούω τις προτάσεις συζητάω με παίκτες αν κάνω λάθος το παραδέχομαι. Δέχομαι τη διαφορετική άποψη.

Μου έκανε εντύπωση πάντως που οι άνθρωποι στη Ασία ήθελαν να μάθουν, να προοδεύσουν, είναι ανοικτοί σε συζητήσεις. Εδώ στην Ελλάδα ξέρουν τα πάντα, θέλουν να πεταχτούν να πουν τη γνώμη τους για να σε καπελώσουν κιόλας πολλές φορές. Εκεί σε ακούν, σε προσέχουν.

Θα ήθελα να πάμε στο θέμα Εθνική ομάδα. Πολλά από αυτά που είπατε πριν το Ευρωμπάσκετ πραγματοποιήθηκαν…

Είχα πει ότι μας λείπει ένας ψηλός, όπως κι ένας γκαρντ γιατί σε 11 παιχνίδια σε 20 μέρες οι κοντοί τραβάνε όλο το ζόρι. Γι αυτό και χάσαμε κι από την Κροατία. Ήταν καθαρά θέμα κούρασης, δεν θα χάναμε τα λέι απ αλλιώς στο τέλος ούτε θα δεχόμασταν αυτά τα καλάθια.

Μετά τη νίκη με τη Σουηδία είχατε πει ότι σας φοβίζει το γεγονός ότι μπορούμε να γίνουμε προβλέψιμοι στην επίθεση…

Κι όντως αποδείχθηκε ότι ήμασταν προβλέψιμοι στην επίθεση. Αφού έβλεπα ότι αγωνιζόμασταν συνεχώς με τον ίδιο τρόπο. Αν δεν έχεις παιχνίδια για τους ψηλούς, για τους σουτέρ, στο μπάσκετ μπορεί να κάνεις διαγώνια σκριν, κάθετα σκριν είναι πολλά πράγματα. Δεν γίνεται να είσαι μονοδιάστατος γιατί θα σε διαβάσουν σε αυτό το επίπεδο. Αυτά είναι πράγματα που τα προετοιμάζεις από την αρχή.

Και να σου πω και κάτι άλλο. Οι Φινλανδοί, που όλοι τους λένε ψαράδες ήταν η πιο διαβασμένη ομάδα από όλες που αντιμετωπίσαμε, διάβασαν άψογα το πικ εν ρολ μας και γι’ αυτό μας κέρδισαν. Αν είσαι προβλέψιμος οι αντίπαλοι προπονητές θα σε διαβάσουν, απλά πράγματα είναι. Δεν τα έλεγα μόνο εγώ αυτά τα πράγματα, μακάρι να διαψευδόμουν. Σε αυτό το επίπεδο τώρα με την Εθνική ομάδα πρέπει να κοιτάς μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια.

Έχετε δηλώσει ότι είστε υπέρ της ελληνικής λύσης για τον πάγκο της Εθνικής ομάδας.

Για πολλούς και διαφόρους λόγους. Δεν υποτιμώ τον Τρινκιέρι και την αξία του. Δεν είχε όμως μία πολύ μεγάλη επιτυχία για να πάρει και την εθνική ομάδα. Πήγε την Καντού στους 16 της Ευρωλίγκα. Γιατί να μην έπαιρναν τον Μπαρτζώκα που πήρε την Ευρωλίγκα; Ύστερα, δεν ζούσε Ελλάδα, δεν ήξερε πράγματα, αν έπαιρνε τον Ίβκοβιτς ή τον Ομπράντοβιτς κανείς δεν θα έλεγε τίποτα, ακόμα και με Μεσίνα ή Μπλατ κανείς δεν θα μιλούσε. Ένας Έλληνας πάντα ξέρει πολύ καλύτερα από έναν ξένο τη νοοτροπία, την ψυχολογία του αθλητή, το κουμπί του να του μιλήσει.

Τι σας έχει κάνει εντύπωση θετική και τι αρνητική μέχρι τώρα από το Ευρωμπάσκετ;

Στα αρνητικά θα έβαζα την εικόνα των άδειων γηπέδων. Δεν μου αρέσει ως εικόνα, αφού για τον κόσμο πάμε να παίξουμε. Είναι σαν να αδιαφορείς και να λες ποιος είσαι εσύ που θα έρθω να σε δω κι εδώ μιλάμε για ομάδες με μεγάλα αστέρια. Και στην Ελλάδα με πείραζε, ήμουν κατά των κεκλεισμένων των θυρών πάντα. Σε ποιον θα δώσω παράσταση στις καρέκλες; Ας βρουν άλλο τρόπο να τιμωρούν, αφαίρεση βαθμών για παράδειγμα.

Στα θετικά το γεγονός ότι υπάρχει ανταγωνισμός και δεν υπάρχει φαβορί. Η Ισπανία δεν με έχει πείσει ότι είναι φαβορί. Είναι θέμα βραδιάς, είδαμε ομάδες όπως οι Σερβία, Γαλλία, Σλοβενία, Λιθουανία να κερδίζουν όταν βρίσκονται σε καλή μέρα και να χάνουν όταν δεν παίζουν καλά. Φυσικά παίζει ρόλο κι η προσωπικότητα των παικτών κι η εμπειρία σε τέτοια ματς.

Επίσης, υπάρχουν χώρες που δουλεύουν με προσοχή και μεθοδικότητα. Είναι οργανωμένες και μπορεί στο μέλλον να διεκδικήσουν και μετάλλια. Είναι θέμα οργάνωσης και δουλειάς. Πολλές χώρες πλέον παίρνουν καλύτερους προπονητές και καταρτίζουν περισσότερο αυτούς που έχουν.

Είδες και η Ευρώπη πώς έχει φτάσει την Αμερική. Στην Ασία θα αργήσουν λίγο να φτάσουν την Ευρώπη, λόγω ύψους κυρίως, αλλά ασχολούνται πολύ και δουλεύουν.

Σας ενοχλεί, που σας επέλεξε η Εθνική Ιορδανίας κι όχι η Εθνική Ελλάδος;

Όχι δεν με ενοχλεί, κάθε άλλο, με επέλεξε η Εθνική Ιορδανίας κι είναι τιμή μου. Έχω παίξει πολλά χρόνια στην Εθνική ομάδα (σσ. 13) και νιώθω γεμάτος ως άνθρωπος, ως αθλητής και ως προπονητής. Αυτοεξαιρούμαι, εγώ δεν είπα ότι θέλω να είμαι στην Εθνική, υπάρχουν όμως πολλοί που μπορούν να οδηγήσουν την Εθνική στην επιτυχία τόσο νέοι όσο και πιο έμπειροι.

Κάποιοι λένε ότι θα ήταν πισωγύρισμα να αναλάβετε εσείς την Εθνική ομάδα ή για παράδειγμα ο κ. Μαρκόπουλος κι ότι πρέπει να αναλαμβάνουν πλέον νεότεροι προπονητές.

Αυτοί που δεν έχουν επιχειρήματα τα λένε αυτά, δεν με ενοχλεί έχω συνηθίσει τη κριτική. Εδώ ο Ίβκοβιτς είναι πόσο χρονών, ο Φιλ Τζάκσον επίσης, τους παρακαλάνε. Τι σχέση έχει η ηλικία, το θέμα είναι αν ξέρεις μπάσκετ, αν ξέρεις να διαβάζεις το παιχνίδι σωστά κι αν είσαι προετοιμασμένος σωστά. Ασχολούμαι τρεις ώρες κάθε μέρα με μπάσκετ όταν δεν έχω ομάδα. Δες τις ομάδες που είχα, τι μπάσκετ έπαιξαν και πόσο μπροστά ήμουν πάντα από την εποχή μου.

Τι σας έχει κάνει εντύπωση θετική και τι αρνητική μέχρι τώρα από το Ευρωμπάσκετ;

Στα αρνητικά θα έβαζα την εικόνα των άδειων γηπέδων. Δεν μου αρέσει ως εικόνα, αφού για τον κόσμο πάμε να παίξουμε. Είναι σαν να αδιαφορείς και να λες ποιος είσαι εσύ που θα έρθω να σε δω κι εδώ μιλάμε για ομάδες με μεγάλα αστέρια. Και στην Ελλάδα με πείραζε, ήμουν κατά των κεκλεισμένων των θυρών πάντα. Σε ποιον θα δώσω παράσταση στις καρέκλες; Ας βρουν άλλο τρόπο να τιμωρούν, αφαίρεση βαθμών για παράδειγμα.

Στα θετικά το γεγονός ότι υπάρχει ανταγωνισμός και δεν υπάρχει φαβορί. Η Ισπανία δεν με έχει πείσει ότι είναι φαβορί. Είναι θέμα βραδιάς, είδαμε ομάδες όπως οι Σερβία, Γαλλία, Σλοβενία, Λιθουανία να κερδίζουν όταν βρίσκονται σε καλή μέρα και να χάνουν όταν δεν παίζουν καλά. Φυσικά παίζει ρόλο κι η προσωπικότητα των παικτών κι η εμπειρία σε τέτοια ματς.

Επίσης, υπάρχουν χώρες που δουλεύουν με προσοχή και μεθοδικότητα. Είναι οργανωμένες και μπορεί στο μέλλον να διεκδικήσουν και μετάλλια. Είναι θέμα οργάνωσης και δουλειάς. Πολλές χώρες πλέον παίρνουν καλύτερους προπονητές και καταρτίζουν περισσότερο αυτούς που έχουν.

Είδες και η Ευρώπη πώς έχει φτάσει την Αμερική. Στην Ασία θα αργήσουν λίγο να φτάσουν την Ευρώπη, λόγω ύψους κυρίως, αλλά ασχολούνται πολύ και δουλεύουν.

Πλέον, η κριτική είναι και πιο εύκολη για όλους λόγω Facebook.

Η κοινή γνώμη αυτή, αν την εκτιμήσεις σωστά μπορεί να σου κάνει καλό αρκεί να μην παρασυρθείς. Άλλωστε τον κόσμο πρέπει να κερδίσεις και να τον κάνεις σύμμαχό σου, γι αυτόν παίζεις.

Ξέρει μπάσκετ στην Ελλάδα ο κόσμος;

Νομίζει ότι ξέρει μπάσκετ ο κόσμος. Μπορεί να βλέπει το παιχνίδι όπως βλέπει ένα θεατρικό έργο ή μία ταινία στον κινηματογράφο, δεν είναι έτσι όμως.

Για εμάς (δημοσιογράφους) τι γνώμη έχετε;

Δεν έχω θέμα με την κριτική, από 15 χρονών τη δέχομαι. Με ενοχλεί, όπως κι όλους φαντάζομαι, όταν γράφει κάποιος κάτι για μένα χωρίς την άποψή μου. Γράφουν για οικονομικά θέματα ότι είναι έτσι ή ότι είναι αλλιώς και 11 στις 10 φορές είναι λάθος. Στην Ελλάδα έχουμε καλούς δημοσιογράφους, όσοι δεν πουλούν εκδούλευση σε σωματεία, προέδρους, διαιτητές ή παράγοντες είναι σωστοί. Οι άλλοι οδηγούν τα πράγματα εκεί όπου έχουν το συμφέρον τους.

Την άποψή σας πάντως δεν φοβάστε να την πείτε με ό,τι αυτό κι αν συνεπάγεται…

Εσύ μου παίρνεις συνέντευξη, δεν μπορώ εγώ να μην σου πω την αλήθεια όπως την πιστεύω γιατί έχω άποψη κι είμαι 40 χρόνια στο χώρο. Είμαι ρέκορντμαν αν βάλεις τα παιχνίδια ως παίκτης και ως προπονητής στην Α1. Ο άλλος κάνει μία νίκη και νομίζει ότι είναι ο Πατ Ράιλι λες κι έχει πάρε δέκα ευρωπαϊκά κι ο κόσμος λέει είναι καλός ο ένας, καλός ο άλλος.

Η γνώμη σας για τους Έλληνες προπονητές;

Οι Έλληνες προπονητές είναι ικανότατοι, απλά δεν πρέπει να βιάζονται και να μην συμβιβάζονται, έχει υποτιμηθεί ο χώρος γιατί μπήκαν πολλοί με λίγα λεφτά με πρόσχημα να πάρουν μια δουλειά και διέλυσαν την αγορά.

Αρκετοί συμβιβάζονται αυτή την περίοδο, αλλά πλέον και έχεις μικρό συμβόλαιο και δεν πληρώνεσαι στην ώρα σου και δεν σε σέβονται. Χρειαζόμαστε ανθρώπους έντιμους με σεβασμό στο χώρο όπως είναι ο κ. Παπακωνσταντίνου της Καβάλας, θα πήγαινα και τζάμπα αν μου έλεγε έλα να με βοηθήσεις γιατί είναι έντιμος.