Ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος... θυμάται το «έπος» της Πόλης (vids+pics)

Σε μια χρονιά αναδόμησης, αφού οι πολλές «ντίβες» και τα υπέρογκα μπάτζετ αποτελούσαν παρελθόν, κατάφερε... αφήσει άπαντες άναυδους! Σαν σήμερα πριν από τέσσερα χρόνια, ο Ολυμπιακός αναδείχθηκε για δεύτερη φορά στην ιστορία του πρωταθλητής Ευρώπης, επιστρέφοντας από την «άβυσσο» του -19 με 12 λεπτά πριν το φινάλε και κερδίζοντας την ΤΣΣΚΑ Μόσχας με 62-61, στο Final Four

της Κωνσταντινούπολης. Οι χαμένες βολές του Σισκάουσκας, το ριμπάουντ του Παπανικολάου, η κούρσα του Σπανούλη, η πάσα του στον Πρίντεζη και το «πεταχτάρι» του τελευταίου, έδειξαν ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο.

Και το απόλυτο αουτσάιντερ, κέρδισε το αδιαφιλονίκητο φαβορί, για να βρεθεί στο «Έβερεστ» του ευρωπαϊκού μπάσκετ!

Ξεκινώντας σε χαμηλούς «τόνους», με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς στον πάγκο και τον Βασίλη Σπανούλη να έχει υποχρέωση να γίνει πια ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης της ομάδας, οδηγώντας τη με τον καιρό προς τις επιτυχίες που ονειρευόταν για πολλά χρόνια, κατάφερε με «αγκομαχητά» να περάσει την πρώτη φάση. Εκεί είναι που αρχίζει... το ωραίο.

Σε όμιλο με την πανίσχυρη ΤΣΣΚΑ και δύο φιλόδοξες τουρκικές ομάδες, τη Γαλατάσαραϊ και την Αναντολού Εφές, «πετάει» τους γείτονες εκτός συνέχειας και μπροστά του έρχεται η πρόκληση της Σιένα. Μόλις την προηγούμενη σεζόν, είχε αποκλειστεί με πλεονέκτημα έδρας κι έχοντας κερδίσει στο πρώτο μεταξύ τους ματς με το ιστορικό ματς της διαφοράς των 48 πόντων. Ήταν έτοιμος να κερδίσει και τους Ιταλούς και τα «φαντάσματα» που υπήρχαν μπροστά του, έχοντας νωρίτερα κάνει τις μεταγραφές δύο Αμερικανών (Έισι Λο, Τζόι Ντόρσεϊ) που θα άλλαζαν τον ρουν της ιστορίας του. Σε αντίστροφους ρόλους αυτή την φορά, κερδίζει στην Ιταλία και στο «τσακ» δε γυρίζει στην Ελλάδα με το 0-2. Μικρό το κακό. Στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας είναι απόλυτος κυρίαρχος και προκρίνεται στο Final Four.

Είναι ήδη επιτυχημένος, ενώ η Μπαρτσελόνα θέλει να επιστρέψει στην κορυφή ύστερα από το 2010 και τη δική τους συνάντηση στο Παρίσι. Κι αυτή, όμως υποκύπτει. Πρώτα η εξαιρετική άμυνα που εμπνεύστηκε ο «σοφός», έπειτα η δράση των Αμερικανών και στο τέλος τα «δολοφονικά» σουτ του αρχηγού. Το «τρίπτυχο» που οδηγεί στο 68-64 και τον τελικό.

Εκεί, θα έβρισκε την ΤΣΣΚΑ, μια ομάδα προορισμένη για το τρόπαιο. Κι έτσι φαινόταν μέχρι το 28ο λεπτό, όπου τα όνειρα έμοιαζαν να «σβήνουν». Οι Ρώσοι, ωστόσο, βιάστηκαν να πανηγυρίσουν. Ο Ολυμπιακός επιστρέφει σιγά-σιγά και ο εκνευρισμός γίνεται έκδηλος στα πρόσωπα και τις πράξεις των παικτών του Γιόνας Καζλάουσκας. Η ηρωική εμφάνιση των νεαρών Ελλήνων παικτών, είναι αυτή που τον κρατά ζωντανό, μαζί με το μεστό παιχνίδι του Σπανούλη, που προσέδιδε ηρεμία σε κάθε κίνηση, μαζί με τον υπαρχηγό. Μέχρι που φτάνουν εκείνες οι φάσεις στα τελευταία 10 δευτερόλεπτα. Καρέ-καρέ, είναι εκείνες που αλλάζουν και πάλι μια ολόκληρη ιστορία, όχι μόνο για τον Ολυμπιακό, αλλά και ολόκληρο το ελληνικό μπάσκετ, σε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις του.

Το «θαύμα» έχει γίνει. Ο Ολυμπιακός είναι πρωταθλητής Ευρώπης!

Ένας εκ των αρχηγών της ομάδας, ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος, περιγράφει στο Basketblog.gr το «ταξίδι» προς τον τίτλο, καθώς και τους λόγους, για τους οποίους οι Πειραιώτες έφτασαν μέχρι τον τίτλο. Θυμάται τις επιδιώξεις, με τις οποίες είχε ξεκινήσει η σεζόν, ενώ δεν μπορεί να ξεχάσει τη στιγμή που σηκώνει το τρόπαιο, μαζί με τους Βασίλη Σπανούλη και Γιώργο Πρίντεζη.

Πώς βιώσατε μία σεζόν, όπου ξεκινήσατε με χαμηλές επιδιώξεις και μία προσπάθεια περισσότερο να «χτίσετε» την καινούργια «ταυτότητα» της ομάδας, αλλά καταλήξατε να ξεπεράσετε κάθε προσδοκία και να κερδίσετε τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης;

Είναι αλήθεια, ότι ξεκινήσαμε χωρίς να κάνουμε πολλές «φανφάρες» ούτε έχοντας θέσει πολύ υψηλούς στόχους, αλλά είχαμε αποφασίσει να δουλέψουμε σκληρά για να δημιουργήσουμε μια νοοτροπία που θα μπορούσε μελλοντικά να μας οδηγήσει σε επιτυχίες, καθώς και να δείξουμε τις πραγματικές μας δυνατότητες. Αυτό φάνηκε στο τέλος της σεζόν, όταν κερδίσαμε το τρόπαιο. Ήμασταν χαλαροί, γιατί δεν είχαμε να αποδείξουμε τίποτα σε κανένα σημείο της σεζόν, ενώ δεν ίσχυε το ίδιο για τους υπόλοιπους αντιπάλους μας, όπως η ΤΣΣΚΑ στον τελικό. Χάρη σε όλα αυτά τα στοιχεία, καταφέραμε να φτάσουμε στο τρόπαιο.

Θεωρείς, ότι αυτή η «άγνοια κινδύνου» σας οδήγησε μέχρι την κούπα;

Δε θα το έλεγα «άγνοια κινδύνου», αλλά περισσότερο ότι δεν φοβηθήκαμε κανένα περισσότερο από όσο έπρεπε. Τους σεβόμασταν όλους και απλά προσπαθούσαμε να δείξουμε την πραγματική μας αξία στο παρκέ. Έτσι κι αλλιώς, δεν μπορούμε να μιλάμε για «άγνοια κινδύνου», από τη στιγμή που όλα τα παιδιά δούλεψαν πολύ σκληρά, ώστε να βγάλουν τον καλύτερο εαυτό τους στο παρκέ.

Περνούσε από το μυαλό σας το Final Four, στην αρχή της σεζόν;

Είναι «ευχή και κατάρα» να βρίσκεσαι σε μια μεγάλη ομάδα, όπως ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, ή ακόμη και ο Άρης, η ΑΕΚ ή ο ΠΑΟΚ, γιατί δεν μπορείς παρά να έχεις μόνιμα στο μυαλό σου την κατάκτηση τίτλων. Μέσα από το όνομα της φανέλας, είναι αναγκασμένος να βοηθήσεις την ομάδα σου, για να φτάσει όσο πιο ψηλά μπορεί και να διεκδικήσει κάποιο τρόπαιο.

Πώς ζήσατε εκείνες τις μέρες του Final Four και ιδιαίτερα τον τελικό με την ΤΣΣΚΑ;

Δεν μπορώ να ξεχάσω ποτέ, το συναίσθημα αγάπης που νιώθαμε, για τους κόπους που είχαμε κάνει κατά τη διάρκεια της σεζόν και την τελική μας προσπάθεια για να φτάσουμε στον τίτλο. Είναι ό, τι πιο όμορφο είχαμε ζήσει εκείνη τη σεζόν και ολόκληρη η ιστορία των συναισθημάτων μας στο Final Four, νομίζω ότι συνοψίζεται σε αυτό το σημείο.

Είναι η πιο όμορφη στιγμή της καριέρας σου, όταν ο Βασίλης Σπανούλης σου ζήτησε μαζί με τον Γιώργο Πρίντεζη, να σηκώσετε μαζί το κύπελλο του πρωταθλητή Ευρώπης;

Ήταν σίγουρα μια υπέροχη στιγμή, αλλά όχι η μοναδική. Αισθανόμουν ευγνώμων στους συμπαίκτες μου κάθε φορά, από το πόσο με σέβονταν και πόσο με υπολόγιζαν οι άνθρωποι της ομάδας, κι ας μην ήμουν σε θέση να αγωνιστώ για να τη βοηθήσω στο παρκέ. Αυτό είναι, άλλωστε, το πιο σημαντικό, να νιώθεις σημαντικός, ενώ είσαι ακόμα σε διαδικασία επαναφοράς.

Δεκάλεπτα: 10-7, 34-20, 53-40, 61-62.ΤΣΣΚΑ Μόσχας (Καζλάουσκας): Τεόντοσιτς 15(4), Λαβρίνοβιτς 5, Σισκάουσκας 8, Κρστιτς 11, Κιριλένκο 12(1), Βορόνοφ, Βοροντσέβιτς, Σβεντ 3, Κάουν 2, Κριάπα 3(1), Γκόρντον 2.Ολυμπιακός (Ίβκοβιτς): Χάινς, Άντιτς 7, Σπανούλης 15(2), Ντόρσεϊ, Κέσελ 3(1), Παπαδόπουλος, Πρίντεζης 12, Παπανικολάου 19(3), Μάντζαρης 3(1), Σλούκας 4(1), Λο