Η κατάθεση ψυχής του Νίκου Μίχαλου...και η ιδιαίτερη αφιέρωση

Ο Νίκος Μίχαλος αποτελεί το παράδειγμα του αθλητή με τρομερή προσωπικότητα, από αυτούς που έχουμε συνηθίσει βλέποντας τους πως κινούνται να αποκαλούμε ηγέτες. Στα 38 του χρόνια ο πολύπειρος γκαρντ αποφάσισε να δεχθεί την πρόκληση του Πανιωνίου, για τον οποίο άλλαξε όλο τον τρόπο ζωής, προπόνησης και σκέψης, και κατάφερε όντας ο δεύτερος σκόρερ του (13 πόντους ανά παιχνίδι), και μαζί με τους Κόκκαλη (14 π.) και Τσιάκο (12 π.) να οδηγήσουν τον «Ιστορικό» για πρώτη φορά στην ιστορία του στην Α2 Εθνική κατηγορία, έχοντας

Ο «απολαυστικός» Νίκος Μίχαλος μίλησε στο basketblog.gr αναφερόμενος σε όλες τις πτυχές της φετινής χρονιάς, για το πως ένιωσε στο τελευταίο παιχνίδι, για την αξιοπιστία του πρωταθλήματος, για την μεγάλη αδυναμία που έχει στον Πανιώνιο, για τους νεαρούς συμπαίκτες του, τον κόσμο, την προαναγγελία παραμονής του στην ομάδα, αλλά και στην συγκινητική αφιέρωση του στον πατέρα του, στον οποίο αφιέρωσε την άνοδο:

«Τα καταφέραμε. Είμαι πολύ ευτυχισμένος, πολύ χαρούμενος, και έχω έντονα συναισθήματα, γιατί όλη την χρονιά κουραστήκαμε πολύ. Το σημαντικό είναι ότι ο Πανιώνιος κατάφερε να βρεθεί άμεσα στην Α2, και ακόμα σημαντικότερο ότι δεν έμεινε για μεγάλο χρονικό διάστημα στην Β' Εθνική. Θα φανεί τετριμμένο, αλλά είμαστε μια πολύ καλή παρέα, και η παρέα είναι σημαντικό στο μπάσκετ, τα αποδυτήρια είναι σημαντικά, και εμείς τα είχαμε».

Για τα λεπτά που πέρασαν από την δική τους ήττα, μέχρι να μάθουν το αποτέλεσμα στον Άγιο Δημήτριο, και τη νίκη του Κρόνου: «Δεν σας κρύβω ότι ήταν λίγο περίεργο, και ότι ήμασταν στεναχωρημένοι, γιατί και είχαμε και δυο τραυματισμούς μέσα στον αγώνα, του Τσιάκου και του Φιλιππάκου, φοβόμασταν το μπαράζ γιατί δεν ξέραμε πως θα ήταν τα παιδιά. Στα αποδυτήρια δεν μιλάγαμε, ήταν περίεργη η ατμόσφαιρα, και να σας πως την αλήθεια δεν πίστευα ότι θα χάσει ο Αμύντας, και όταν μου το είπανε, θυμάμαι τους είπα, πάρτε ακόμα ένα τηλέφωνο. Μόλις το μάθαμε βγήκαμε έξω τρέχοντας, πήγαμε στις οικογένειες μας, ήταν πολύ όμορφα».

Για την ατμόσφαιρα το κλειστό του Ιωνικού: «Η ατμόσφαιρα ήταν δύσκολη, θα έλεγα πολύ δύσκολα, πολύ ωραία έδρα. Μπράβο στον κόσμο της Νίκαιας που γέμισε το γήπεδο, και υποστήριζε την ομάδα του και το θεωρώ μεγάλη δουλειά, για την αξιοπιστία του πρωταθλήματος. Αυτό θα πρέπει να το βλέπουνε οι πιο πάνω κατηγορίες. Αυτό που έγινε φέτος στην Β' Εθνική, αν και δεν πρόκειται να το πάρουν ως παράδειγμα, κλείνει στόματα και στις παραπάνω κατηγορίες, σε όλα τα ομαδικά αθλήματα».

Πηγαίνοντας φέτος στον Πανιώνιο, ήταν σαν να ξανά εμφανίστηκε ο γνωστός Νίκος Μίχαλος, πως το εξηγείς αυτό: «Τα τελευταία χρόνια είχα επιλέξει και εγώ να μην είμαι σε μεγάλη πίεση. Φέτος ρίσκαρα γενικά, έχω και μια ιδιαίτερη αδυναμία στον Πανιώνιο έχοντας ξανά παίξει στην ομάδα, και είπα από την στιγμή που πας πρέπει να κάνεις την υπέρβαση».

Ήταν μια απάντηση σε όσους λέγανε ότι ο Μίχαλος έχει τελειώσει: «Δεν έδωσα κάποιες απαντήσεις να σου πω την αλήθεια γιατί ξέρω πολύ καλά τον εαυτό μου, και όσο και ματαιόδοξο και αν ακουστεί ξέρω πραγματικά που έπρεπε να βρίσκομαι και που πρέπει να βρίσκομαι. Είναι επιλογή δική μου όλα αυτά τα χρόνια να είμαι σε ομάδες μεσαίου βεληνεκούς. Πιο πολύ έδωσα απαντήσεις στον εαυτό μου ότι μπορώ να κάνω την υπέρβαση, και δεν σου κρύβω ότι χάρηκα πολύ για τον εαυτό μου φέτος, και το έκανα δώρο σε μένα αυτή τη χρονιά. Έπαιξε ρόλο και ο Βαγγέλης Ζιάγκος, με βοήθησε πολύ, μου έδωσε κίνητρα, και μου δίνει ακόμα για του χρόνου».

Άρα συνεχίζεις και του χρόνου: «Του χρόνου συνεχίζω κανονικά, και αν τα βρούμε, νομίζω ότι υπάρχει καλή θέληση και από τις δυο πλευρές και όλα θα γίνουν. Θεωρώ ότι πρέπει να κρατηθεί ένας κορμός παικτών, είναι πολύ σημαντικό, γιατί στην Α2 ο Πανιώνιος δεν έχει ξανά παίξει, θα είναι κάτι πρωτόγνωρο για αυτόν. Όπως ξανά είπα, οι ομάδες χτίζονται μέσα από τα αποδυτήρια και είναι πολύ σημαντικό που εμείς τα έχουμε.

Εκτός από τους «Big three», όπως τους λέμε (εσύ ο Τσιάκος και ο Κόκκαλης), και τα νέα παιδιά έγιναν άντρες φέτος, δηλαδή κατάφεραν να σηκώσουν το βάρος της φανέλας: «Υπήρχαν στιγμές στους πανηγυρισμούς που ερχόταν συμπαίκτες μου, οι μικροί, και μου έλεγαν σε ευχαριστώ πολύ για φέτος, δεν θα το ξεχάσω ποτέ, και έμαθα πολλά πράγματα. Τα ίδια είπανε και στον Τσιάκο και στον Κόκκαλη, είναι πολύ σημαντικό για εμάς. Αλλά και εμείς βλέποντας τους μικρούς να είναι τσιτωμένοι, και να έχουν όρεξη και διάθεση, περάσαμε τα όρια μας, με τον έναν να δίνει κίνητρο στον άλλον».

Υπήρχαν σημεία που απογοητεύτηκες ποτέ, ειδικά μετά την εντός έδρας ήττα από τον Αμύντα: «Όχι δεν απογοητεύτηκα. Είχα κάποιες συγκεκριμένες ανασφάλειες και άγχη πριν τον εκτός έδρας αγώνα με τον Πανελευσινιακό, ο οποίος ήταν πολύ σημαντικός για την εξέλιξη της ανόδου, αλλά από εκεί και πέρα δεν είχα ανασφάλειες, πίστευα πολύ στην ομάδα, και ηρέμησα πάρα πολύ στην προτελευταία αγωνιστική, που είχαμε μαθηματικά τα μπαράζ».

Πιστεύεις ότι κάθε ομάδα στο τέλος πήρε αυτό που της άξιζε: «Στον Πανιώνιο αξίζει να ανεβεί, δεν μπορώ να μιλήσω αντικειμενικά αν άξιζε ή όχι, αλλά σαν όνομα και σαν οντότητα πρέπει να βρίσκεται εκεί που του αρμόζει που είναι η Α1. Επίσης, ο Αμύντας αξίζει πάρα πολύ να βρίσκεται στην Α2, γιατί έκανε μια πολύ σημαντική πορεία, και ήταν πολύ ωραίο που κράτησε όλο το ρόστερ της περσινής σεζόν»

Για τον κόσμο του Πανιωνιού: «Για τον κόσμο τι να πω, έχω μια ιδιαίτερη σχέση με τα παιδιά της Νέας Σμύρνης. Μου δίνουν πολύ κίνητρο, και δεν σου κρύβω ότι είναι μια ομάδα που έχω ζήσει πολλές καταστάσεις και τώρα και παλιά, και εύχομαι να ζήσω και του χρόνου τέτοιες στιγμές».

Αφιερώσατε τη άνοδο στον Μάκη Δενδρινό, πως το σχολιάζεις: « Αφιερώσαμε τη άνοδο στον Μάκη, ήταν και ο γιος του εκεί, γιατί ήταν για εμάς ένα πολύ σημαντικό κομμάτι, τον είχα και προπονητή. Η ομάδα αφιερώνει τη νίκη και την άνοδο στον Μάκη και εγώ την αφιερώνω στον πατέρα μου, και πραγματικά το ήθελα πάρα πολύ για αυτόν».

Στην φωτογραφία τον βλέπετε στην πρώτη του παρουσία με τον Πανιώνιο στο Κορωπί τον Οκτώβρη του 2015:

Φωτογραφίες: Λυδία Πετροπούλου