Άκης Καλλινικίδης στο Basketblog: «Χρειαζόμουν επειγόντως... απινιδωτή!»

Είναι 38 ετών και βαδίζει προς τα 39. Και τι σημασία έχει; Η καρδιά του χτυπά, όπως ενός πιτσιρικά που μπαίνει για πρώτη φορά στο παρκέ και προσπαθεί να αποδείξει στον προπονητή του, ότι όντως άξιζε την ευκαιρία που τον έριξε στη «μάχη». Κι αν αυτό μπορεί να φαίνεται κοινότοπο, ο ίδιος περιγράφει με τον πιο γλαφυρό τρόπο, τα συναισθήματα που τον διαπέρασαν στο «χιτσκοκικό» φινάλε του ματς της Αμαλιάδας, με τον Αρκαδικό να φεύγει νικητής και να παίρνει το πάνω χέρι τη δεδομένη στιγμή, απέναντι στον Κόροιβο.

Ο Άκης Καλλινικίδης, μιλά στο Basketblog.gr

για το «διπλό» της ομάδας του Γιάννη Καστρίτη, κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στη μαχητικότητα που έδειξαν ο ίδιος και οι συμπαίκτες του για άλλη μια φορά. Όλη αυτή η προσπάθεια τους βέβαια, όπως ο ίδιος μας εκμυστηρεύεται, αφορά την ανταπόδοση της εξαιρετικής συμπεριφοράς απέναντί τους, μιας σειράς ανθρώπων που τους στήριξαν σε κάθε τους στιγμή, εύκολη ή δύσκολη. Ξεκαθαρίζει, πως δεν υπάρχει περίπτωση ο Αρκαδικός να «κλωτσήσει την καρδάρα με το γάλα» το επόμενο Σάββατο, στον εντός έδρας αγώνα με την Καβάλα, αναφέρεται με τα καλύτερα λόγια στους Κάμερον Τζόουνς και Ντουέιν Ντέιβις, ενώ επισημαίνει το τι ξεχωριστό έχει βρει στην Τρίπολη.

Άκη, πήρατε μια σπουδαία νίκη μέσα στην Αμαλιάδα, η οποία σας βάζει πλέον γερά μέσα στο «κόλπο» της παραμονής, κι ενώ η κατάσταση δεν ήταν το ίδιο ευνοϊκή για εσάς, πριν από δύο εβδομάδες.

Έτσι είναι και νομίζω, ότι είναι η πρώτη φορά μετά από περίπου τέσσερις μήνες που, άμα κοιτάξει κανείς τη βαθμολογία, θα μας δει πάνω από τη «ζώνη» του υποβιβασμού. Ήταν πραγματικά, ένα παιχνίδι χωρίς γυρισμό, γιατί μπορεί να έχουμε παίξει σε αρκετά παιχνίδια-«τελικούς», αλλά αυτά είναι από τα ματς, όπου σκέφτεσαι ότι έχεις μια ευκαιρία ακόμη. Είχαμε, δηλαδή φτάσει στα όρια μας, καθώς αν χάναμε θα υποβιβαζόμασταν ουσιαστικά, ενώ αν κερδίζαμε, γνωρίζαμε ότι θα είχαμε την κατάσταση στα χέρια μας.

Τι ήταν αυτό που αισθανόσασταν πριν από δύο εβδομάδες, βλέποντας ότι έχετε φτάσει στο όριο μετά την ήττα και την απώλεια της διαφοράς στο Λαύριο και τι νιώθατε λίγο πριν αρχίσει ο αγώνας, γνωρίζοντας ότι με νίκη θα άλλαζαν όλα τα δεδομένα;

Τους τελευταίους μήνες, για να σου πω την αλήθεια, έχουμε μάθει να πηγαίνουμε εβδομάδα με την εβδομάδα, να ζούμε με το άγχος και τα παιχνίδια δίχως αύριο. Μετά από τόσο καιρό, είμαστε αρκετά υποψιασμένοι και σκληραγωγημένοι για τέτοιου είδους αγώνες. Κερδίζοντας τα Τρίκαλα, επομένως, ξέραμε ότι έχουμε ακόμη μια εβδομάδα ελπίδας. Με αυτό το σκεπτικό, ξεκινήσαμε να προετοιμαζόμαστε για ένα παιχνίδι, όπου γνωρίζαμε, ότι και ο αντίπαλός μας παλεύει για την παραμονή του στην κατηγορία. Ήταν, λοιπόν, για εμάς άλλο ένα παιχνίδι-«τελικός», από αυτά που παίζουμε κάθε εβδομάδα, είτε ανταποκρινόμαστε είτε όχι. Έχει γίνει, όμως, ένας τρόπος ζωής στην καθημερινότητά μας και μπήκαμε στο παρκέ με την ίδια νοοτροπία. Έπρεπε να παίξουμε, δηλαδή, για τη ζωή μας όλοι μαζί συγκεντρωμένοι και ως μια «γροθιά», ανεξαρτήτως του πώς θα εκτυλισσόταν η αναμέτρηση για εμάς. Αν είδες κιόλας το παιχνίδι, νομίζω ότι αυτό το στοιχείο εκπέμπαμε πρώτα σε όλους. Δεν τα παρατήσαμε ποτέ και στις πιο δύσκολες στιγμές, βάλαμε την καρδιά και το πάθος μας, για να πάρουμε το αποτέλεσμα.

Αυτή η σκληράδα που δείχνει η ομάδα σε πολλά της παιχνίδια, είναι ένα συστατικό που προκύπτει από την ύπαρξη έμπειρων Ελλήνων παικτών με παραστάσεις στα ελληνικά παρκέ, αποτελεί παρακαταθήκη της περιπέτειας στην Α2, ή μήπως το πάθος του προπονητή σας, να σας οδηγήσει μέχρι το τέλος; Μήπως είναι ένας συνδυασμός όλων αυτών;

Είναι σίγουρα ένας συνδυασμός πολλών πραγμάτων. Αρχικά, είναι ένα στοιχείο που προσφέρεται από ανθρώπους που γνωρίζουν το ελληνικό πρωτάθλημα και αυτοί είναι η διοίκηση έστω κι αν δεν έχει τόσο την πείρα της Basket League, αλλά έχει βιώσει τις δυσκολίες των υπόλοιπων κατηγοριών, ο προπονητής μας και αρκετά έμπειρα παιδιά που αγωνίζονται σε αυτή την ομάδα. Είναι ένα πρωτάθλημα ειδικών συνθηκών και δεν είναι τυχαίο που λένε, ότι αν πετύχεις στο ελληνικό πρωτάθλημα, μπορείς να πετύχεις οπουδήποτε, καθώς χρειάζεται να κάνεις πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Όσοι είμαστε πιο έμπειροι σε αυτό το σύνολο, προσπαθούμε να βάζουμε στην ίδια σελίδα και τα υπόλοιπα παιδιά, με τον προπονητή και τη διοίκηση που διαθέτουμε. Άλλες φορές τα έχουμε καταφέρει και άλλες έχουμε απογοητευτεί, αλλά γνωρίζουμε όλοι πια πόσο σκληρό είναι το ελληνικό πρωτάθλημα και γινόμαστε εξίσου σκληροί, για να αποδείξουμε ότι δε βρισκόμαστε εδώ άδικα.

Βλέποντας τον Ντουέιν Ντέιβις να παίρνει τον Κόροιβο μόνος του μετά το 25ο λεπτό κυρίως, να τελειώνει με 36 πόντους και απίστευτα ποσοστά και να έχει ανατρέψει μόνος του το ματς σκοράροντας το 60-58 λίγα δευτερόλεπτα πριν το τέλος, τι ήταν αυτό που σκεφτόσασταν;

Υπήρχαν στιγμές που δεν καταφέραμε να βγούμε πάνω του, αλλά νομίζω ότι τις περισσότερες φορές που σούταρε, ήταν πάνω σε καλή άμυνα και σωστή δουλειά, τόσο ατομική όσο και ομαδική. Είναι τρομερό να βλέπεις έναν παίκτη να σκοράρει με όποιον τρόπο θέλει και ακόμη και σε στιγμές όπου τον ζορίζεις πολύ, να μην καταφέρνεις και πάλι να τον σταματήσεις. Όταν πήραμε, ωστόσο, το τάιμ-άουτ στο 60-58, ήμασταν πολύ ψύχραιμοι και ξέραμε, ότι απλά μετά έπρεπε να περάσουμε την μπάλα στο καλάθι και ύστερα να βγάλουμε την άμυνα με ένα χέρι τουλάχιστον κάθε φορά πάνω στην μπάλα. Έτσι έγινε κιόλας.

Στην άλλη πλευρά, ο Κάμερον Τζόουνς πετυχαίνει 21 πόντους και είναι ο πρώτος σας σκόρερ. Πώς καταφέρνει ένας παίκτης, που δε βρίσκεται πολύ καιρό στην ομάδα, να έχει τέτοια απόδοση στο συγκεκριμένο ματς, όπου παίζετε τη ζωή σας;

Αν ζήσεις έστω και λίγο τον Κάμερον Τζόουνς, θα καταλάβεις ότι πρόκειται για έναν πραγματικά εξαιρετικό παίκτη. Δεν ξέρω, πώς καταφέραμε να τον φέρουμε στον Αρκαδικό, έστω και τη δεδομένη στιγμή. Είναι ένας επαγγελματίας με όλη τη σημασία της λέξεως και είναι ένας παίκτης, που από την πρώτη μέρα, το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να μάθει τι θέλει η ομάδα από τον ίδιο. Ακούει πάντα με κατανόηση, αυτά που λέει ο προπονητής του, προσπαθεί να βοηθά με κάθε τρόπο τους συμπαίκτες του, τα βάζει με τον εαυτό του, όταν κάνει κάποιο λάθος και όταν δει μια καλή ενέργεια να πραγματοποιείται, θα τρέξει πρώτος να συγχαρεί τους συμπαίκτες του. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που βγήκε μπροστά και έβαλε αρκετά κρίσιμα σουτ, ιδιαίτερα στο πρώτο μέρος, όπου βρεθήκαμε να χάνουμε με διαφορά οκτώ πόντων και στο τέλος του ημιχρόνου καταφέραμε να κλείσουμε αυτή την απόσταση, γεγονός που στάθηκε καθοριστικό στο τέλος. Στη συνέχεια, απλώς έκανε αυτό που ήξερε καλά. Αυτό ήταν, άλλωστε, το στοιχείο που του ζήτησε ο κόουτς, να είναι αποφασιστικός.

Θα ήθελα να μου περιγράψεις τη διακύμανση των συναισθημάτων σου, όταν αρχικά βλέπεις τον Τζόουνς να αστοχεί στην τελευταία επίθεση, τον Καββαδά να παίρνει το ριμπάουντ και μετά να χάνει την πρώτη βολή. Μέχρι εκεί θέλω να μου πεις, λίγο πριν τη δεύτερη.

Αλήθεια, τι θες να σου πω τώρα (γέλια)! Είπα και στα παιδιά, ότι επειδή είμαι σε κρίσιμη ηλικία κιόλας, χρειαζόταν να έχουν για μένα μαζί επειγόντως... έναν απινιδωτή! Τα συναισθήματα αλλάζουν με τέτοια ταχύτητα και ένταση, που δεν ξέρω πώς αντέχει η καρδιά μας τέτοιες καταστάσεις (γέλια). Όταν πήρε το ριμπάουντ ο Βασίλης, ήμουν σίγουρος ότι θα βάλει μια βολή. Έχασε την πρώτη, που είναι θεωρητικά η πιο εύκολη, αλλά και πάλι ήμασταν όλοι σίγουροι πως, παρότι δεν είναι το δυνατό του σημείο οι βολές, θα βάλει τουλάχιστον τη μία, κι ας ήταν η πιο δύσκολη.

Μένουν δύο αγωνιστικές. Έχετε να υποδεχτείτε την υποβιβασμένη Καβάλα, όπως και οι ίδιοι οι άνθρωποί της παραδέχονται και στο φινάλε επισκέπτεστε την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ. Τι πρέπει να περιμένουμε από τον Αρκαδικό;

Θα σου μιλήσω για ένα παιχνίδι, γιατί το μυαλό μας σταματάει μέχρι το επόμενο Σάββατο. Όπως κάνουμε εδώ και πολλούς μήνες, πηγαίνοντας για να κερδίζουμε εβδομάδα με την εβδομάδα, με την ίδια λογική θα πορευτούμε και στο επόμενο παιχνίδι. Το ματς με την Καβάλα, βέβαια, είναι ταυτόχρονα μια υποχρέωση να μην «γκρεμίσουμε», όσα χτίσαμε με πάρα πολύ κόπο τις τελευταίες αγωνιστικές. Δεν περνάει από το μυαλό μας να αυτοκτονήσουμε, δεν πρόκειται να κάνουμε κάτι τέτοιο στον εαυτό μας απέναντι στην Καβάλα, τη στιγμή που βρισκόμαστε σε θέση ισχύος. Το μόνο που έχουμε, λοιπόν, στον νου μας, είναι να ξεκουραστούμε αύριο (σ.σ. σήμερα) και από τη Δευτέρα να αρχίσουμε τη δουλειά που πρέπει να κάνουμε, για να κερδίσουμε αρχικά την Καβάλα και μετά να συζητήσουμε για τα υπόλοιπα παιχνίδια που κρίνουν την παραμονή μας.

Όπως ανέφερες, είσαι... κάποιας ηλικίας και αυτό το εκλαμβάνω ως εμπειρία πολλών χρόνων στα πιο δύσκολα παρκέ. Τι το διαφορετικό έχεις βιώσει στον Αρκαδικό μετά από τόσα χρόνια καριέρας, σε σύγκριση με τις προηγούμενες ομάδες, όπου αγωνίστηκες;

Θα ακουστεί πολύ κλισέ, αλλά αρχικά είναι το οικογενειακό κλίμα που υπάρχει στην ομάδα. Όλη η ομάδα, είναι μια πραγματική οικογένεια και οι περισσότεροι άνθρωποι στις τάξεις της, έχουν δεσμούς φιλίας πολλών ετών, κάτι που σημαίνει πως καθένας παλεύει να κάνει τη δουλειά του όσο καλύτερα μπορεί, όντας σίγουρος πως όλοι οι υπόλοιποι θα τη στηρίξουν. Παρότι βιώσαμε πολλές δύσκολες στιγμές, ποτέ δεν τέθηκε υπό αμφισβήτηση, επί παραδείγματι, ο προπονητής μας ή το έμψυχο δυναμικό της ομάδας με σπασμωδικές κινήσεις που θα μετέδιδαν μια διαφορετική νοοτροπία, σε όσους την ακολουθούν. Όταν, λοιπόν, βλέπεις ανθρώπους που σου φέρονται άψογα και σου δείχνουν σε κάθε ευκαιρία τον πλήρη επαγγελματισμό τους, δεν μπορείς παρά να νιώθεις υπόχρεος απέναντί τους, κάνοντας όσο καλύτερα μπορείς κι εσύ τη δουλειά σου, για να νιώθουν επίσης όμορφα. Όταν συναντάς, λοιπόν, τέτοια άτομα, που πανηγυρίζουν και λυπούνται μαζί σου, αλλά ξέρεις ότι θα είναι πάντα κοντά σου, τότε σίγουρα θα επηρεαστείς και θα προσπαθήσεις να προσφέρεις την ανάλογη ανταπόδοση.