Η απουσια της πολιτειακης και πολιτικης ηγεσιας στον πειραια θυμισαν τα θεοφανεια του 1966…

Γράφει ο Κ.Π.
«Το φως της αγάπης ας διαλύει τα σκοτάδια που απειλούν τη δημοκρατία και τον πολιτισμό στη χώρα μας, την Ευρώπη και τον πλανήτη. Ιδίως στη χώρα μας το φως της χριστιανοσύνης...
να διαλύσει το σκοτάδι της φτώχειας και της ανέχειας που πλήττει ιδιαίτερα τους νέους ανθρώπους».
ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ

Δεν ξέρω αν η δήλωση αυτή του προέδρου της δημοκρατίας, είναι ικανή να απαλύνει τον πόνο των Ελλήνων. Σίγουρα όμως αφήνει πολλά ερωτηματικά για την μη παρουσία του μαζί με τον πρωθυπουργό στον αγιασμό των υδάτων χθες στο Πειραιά.
Πολύ περισσότερο η βεβιασμένη αποχώρηση του πρωθυπουργού από τον αγιασμό χωρίς καμιά δήλωση όπως απαιτεί η μεγάλη γιορτή των Θεοφανείων. Πέρυσι βέβαια είχαμε εκλογές και όχι μόνο παραβρέθηκε στον Πειραιά, αλλά πέταξε και περιστέρι, τώρα προτίμησε να πετάξει σταυρό(!). Μπράβο Αλέξη αρχίζεις να μπαίνεις στο πνεύμα της ορθοδοξίας.
Εάν η μη παρουσία των δυο αρχόντων έχει σχέση με τα όσα ψιθυρίζονται περί ενόχλησης των δυο ανδρών για τα όσα είπε ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ για το σύμφωνο συμβίωσης και το φόβο των διαδηλώσεων εναντίον της κυβέρνησης, τότε και οι δυο άντρες έκαναν «ΦΑΟΥΛ».
Κάτι ανάλογο-για διαφορετικούς λόγους-είχε συμβεί μετά την «αποστασία του ΄65». Ο αρχηγός της Ένωσης Κέντρου Γεώργιος Παπανδρέου, ο πρωθυπουργός του 53%, που είχε εξαναγκαστεί σε παραίτηση από τον βασιλιά Κωνσταντίνο τον Ιούλιο του 1965, αποφάσισε να κάνει επίδειξη δύναμης έναντι των αντιπάλων του και να παραστεί στην τελετή αγιασμού των υδάτων στον Πειραιά. Η διαφαινόμενη παρουσία μεγάλους πλήθους υποστηρικτών του ανάγκασε τον βασιλιά και τους λοιπούς κυβερνητικούς επισήμους να μην παραστούν στην επίσημη και πατροπαράδοτη τελετή στο λιμάνι του Πειραιά, αλλά να μετακινηθούν στο γειτονικό Τουρκολίμανο. Τα μετέπειτα γεγονότα είναι γνωστά.

Στην περίπτωση βέβαια Παυλόπουλου-Τσίπρα δεν είχαμε Τουρκολίμανο αλλά Κολωνάκι-Δεξαμενή. Βλέπετε, είχαν πλήρη ενημέρωση και έτσι απέφυγαν τα «γιουχαΐσματα» και τις αποδοκιμασίες τις οποίες εισέπραξε ο κος Δρίτσας, ακούγοντας τα εξ΄αμάξης. Αν πάλι ήθελαν να τιμωρήσουν τον μητροπολίτη αυτός απάντησε με δυο λέξεις «ζωντανό άλας». Ας θυμηθούμε όμως τα γεγονότα την ημέρα των Θεοφανείων του 1966. Μήπως έχουν κάποια ομοιότητα; ΕΔΩ