Ευρωπαικη .... διαιρεση

Γράφει ο Άγγελος Γ. Παπαδημητρίου
(Δικηγόρος Αθηνών)
Αγαπητό Fimotro,
Η ενοποιημένη προοπτική της γηραιάς ηπείρου ξεκίνησε ως ένα τεράστιο όραμα από τιτάνιους ηγέτες, ευθύς μετά την λαίλαπα του Β Παγκόσμιου Πόλεμου, με βασικό σκοπό την σταδιακή...
απίσχναση όσων διαιρούν τα ευρωπαικά κράτη και ενίσχυση όσων τα ενώνουν, που ασφαλώς είναι πολλά και ποικίλα (κοινές εθνοτικές ρίζες, Χριστιανισμός, κοινοβουλευτισμός, κ.α).

Δυστυχώς, έχω την εντύπωση ότι, μετά από περίπου 60 χρόνια από τότε που πρωτοσυνελήφθη το όραμα, έχει από καιρού αρχίσει να ξεφτίζει, κυριότατα διότι ουδείς εκ των λαών που συναπαρτίζουν την Ένωση έχει την βούληση να απεκδυθεί της εθνικής του ταυτότητος, προς όφελος μίας αορίστου και ακαθόριστης Ευρωπαικής. Τούτο πλέον καθίσταται ευκρινές και αυταπόδεικτο εφόσον ήδη πολλές ειδικότερες εθνότητες διεκδικούν την ανεξαρτησία τους από τις Κεντρικές εξουσίες – Κράτη, στις οποίες είναι ενσωματωμένες, με κατεξοχήν παράδειγμα αυτό της Σκωτίας. Αποσχιστικές τάσεις όμως παρατηρούνται και στην Καταλωνία, την Βασκονία, στο Βέλγιο και βεβαίως στην Ιταλία, δεν θα πρέπει δε να παραγνωριστεί και το γεγονός ότι μία μεγάλη χώρα, που ήδη αποτελεί μέλος της Ένωσης, σε δύο χρόνια προβαίνει σε δημοψήφισμα για το εάν θα παραμείνει (!) και ομιλώ ασφαλώς για την Μεγάλη Βρετανία.

Από την άλλη, εις άπαντα τα μέλη της Ένωσης, έχει πέσει πολύ βαριά επάνω τους η σκιά του δυνατότερου, ήτοι της Γερμανίας, η οποία, σε πείσμα των ευρωπαικών συνθηκών, για να μην πω σε πλήρη αντίθεση με αυτές, έχει καταστεί de facto αρχηγός, με την κα Μερκελ (σήμερα, με κάποιον άλλον αύριο) να έχει αναχθεί σε Πρόεδρο της Ευρώπης, σχεδόν δικαιωματικά χωρίς να έχει οποιαδήποτε δυνατότητα αντίδρασης στις επιταγές της απολύτως κανένας!! Κι εδώ υπάρχει η μεγάλη αντίφαση: ενώ η Γερμανία, ως το δυνατότερο και εγκριτότερο μέλος της Ένωσης, θα έπρεπε να μάχεται πρώτη απ’ όλους για το μεγάλο όραμα της ευρωπαικής ενοποιήσεως, κυρίως στον Πολιτικό τομέα, εντελώς αντίθετα, άπασες οι ενέργειές της κατατείνουν στην δική της ενίσχυση, ως ξεχωριστή κρατική οντότητα, με τα κατ ιδίαν συμφέροντά της να ευρίσκονται πάντοτε πάνω από αυτά της Ένωσης που δήθεν ανήκει!

Το αβίαστο συμπέρασμα είναι ένα: οι λαοί μας δεν είναι έτοιμοι για ένα τόσο σοβαρό και τεράστιο άλμα. Η καθέκαστη εθνική ταυτότητα προήλθε μετά από μάχες αιώνων, με την εθνική συνειδητοποίηση να κερδίζεται εξελικτικά, αργά αλλά σταθερά, με συνέπεια να είναι εντελώς αδύνατη η απέκδυση του καθαυτού εθνικού μανδύα προς όφελος ενός άλλου, για τον οποίο ουδεμία μάχη εδόθη παρά επεβλήθη!

Δεν ξέρω αλλά θεωρώ πως όλο αυτό το «πανηγύρι» της δήθεν Ένωσης θα πρέπει κάποια στιγμή να λάβει τέλος. Άλλως πως, οδεύουμε ολοταχώς προς μίαν Γερμανική Ευρωπαική Ένωση, δηλαδή οδεύουμε προς την πραγματοποίηση του μεγαλύτερου οράματος του Αδόλφου Χίτλερ, με «ειρηνικά» μέσα!

Με εκτίμηση