Ορθοδοξια α.ε : «ου... φορολογηθείς»

Το μείζον ζήτημα με τις προκλητικές φοροαπαλλαγές στις ιερές μονές του Αγίου Ορους, που ψηφίστηκαν πρόσφατα στη Βουλή, εξακολουθεί να μη βρίσκει πειστικές εξηγήσεις, παρά τις αμήχανες προσπάθειες, π.χ. του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Πάνου Σκουρολιάκου. Πώς καταλήγουν όμως τα «ιερά» ρουσφέτια να γίνονται εν μιά νυκτί νόμος του κράτους και μάλιστα με διακομματική ανοχή, αν όχι «ομερτά»;

Το κόλπο είναι σχετικά απλό. Ενας ή περισσότεροι βουλευτές καταθέτουν στη Βουλή μια βουλευτική τροπολογία, κατά προτίμηση την τελευταία στιγμή. Η διαφορά της με την υπουργική τροπολογία είναι ότι αποφεύγει τη «βάσανο» του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, με απλά λόγια γλιτώνει την κοστολόγηση των συνεπειών της.

Η διατύπωση είναι πάντοτε νομικά αριστοτεχνική και με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι δύσκολο με μια πρώτη ανάγνωση να γίνει πλήρως αντιληπτή. Αφού έχει ήδη γίνει η παρασκηνιακή συνεννόηση με την κυβέρνηση, ξαφνικά στην Ολομέλεια της Βουλής ο υπουργός, το νομοσχέδιο του οποίου συζητείται, λέει –συνήθως σε αδιάφορο τόνο– ότι γίνεται δεκτή η τροπολογία με τον αριθμό τάδε, χωρίς να δίνει περισσότερες λεπτομέρειες.

Στην ψηφοφορία αρκεί ένα απλό «ναι» από τον εισηγητή ή τους εισηγητές της πλειοψηφίας και το «κόλπο» ολοκληρώνεται νομότυπα και αθόρυβα.

Ακολουθούν τρεις χαρακτηριστικές περιπτώσεις με το Αγιον Ορος την τελευταία τριετία.