Ο μαριος λωλος μιλαει στο χωνι της κυριακης για την δολοφονικη επιθεση που δεχτηε απο τα ματ

του Παναγιώτη Μπούσιου
Όταν συνάντησα τον Μάριο στο σπίτι του στο Μαρούσι με υποδέχτηκε με ένα τσιγάρο στο χέρι. «Δεν το κόβω με τίποτα» μου είπε και το εννοούσε μιας και το έγραφε και στην μπλούζα που φορούσε. Ήταν το τσιγάρο όμως που το βράδυ της 5ης Απριλίου τον έσωσε καθώς όταν προσπάθησε να το ανάψει δεν ένιωσε τα δάχτυλα του και έτσι πήγε στο νοσοκομείο όπου διαπιστώθηκε το αιμάτωμα στο κεφάλι του...

Όταν οι γιατροί σου είπαν ότι έχεις αιμάτωμα, ποια ήταν η πρώτη σου σκέψη;
«Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό σε μένα, μου κάνουν πλάκα. Ακόμα και μετά, όταν με ανέβασαν στο δωμάτιο κι ήμουν μόνος σε απόλυτη ησυχία και σκοτάδι - γιατί δεν έπρεπε να βλέπω φως ή να ακούω θόρυβο- δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο σοβαρά ήμουν… Παρόλα αυτά, είμαι γονιός, έχω μια κόρη, και το τρομοκρατημένο βλέμμα της δεν με άφηνε να ησυχάσω. Τι θα γινόταν το παιδί μου αν πάθαινα κάτι;».