Εργασιακα: η μη αναγνωση ενος πορισματος

Το διάστημα που προηγήθηκε της ολοκλήρωσης του πορίσματος για τις εργασιακές σχέσεις διαβάζαμε συνεχώς για τη νέα επίθεση σε μισθούς και εργασιακά που αυτό θα σηματοδοτούσε.

Θα περίμενε κανείς μετά τη δημοσίευσή του η συζήτηση να διεξαχθεί στο έδαφος της πραγματικότητας και όχι των διαφόρων εκτιμήσεων. Αντιθέτως η πλειονότητα των απόψεων που σχολιάζουν το πόρισμα καταφέρνουν, με εντυπωσιακό τρόπο, να μην έχουν καμία σχέση με όσα αυτό περιλαμβάνει.

Οι αναλύσεις αυτές περιγράφουν κυρίαρχα τις πολιτικές επιδιώξεις όσων επιθυμούν και εύχονται η διαπραγμάτευση στα εργασιακά να καταλήξει σε ακόμα μεγαλύτερη απορρύθμιση.

Ας δούμε όμως τι λέει πραγματικά το κείμενο. Η επιτροπή έχει καταλήξει σε δώδεκα προτάσεις είτε ομόφωνα είτε πλειοψηφικά.

Η πρώτη λαθροχειρία που γίνεται είναι, όπου δεν υπάρχει ομοφωνία να εμφανίζονται οι δύο απόψεις ως ισότιμες. Γνωρίζαμε ότι οι νεοφιλελεύθεροι δεν τα πήγαιναν ποτέ καλά με τη δημοκρατία, αλλά από ό,τι φαίνεται, έχουν σταματήσει να τα πηγαίνουν καλά και με την απλή αριθμητική.

Σε αυτές τις δώδεκα προτάσεις λοιπόν περιγράφεται η αντίθεση της επιτροπής σε παρεμβάσεις που σχετίζονται με τον περιορισμό του δικαιώματος της απεργίας ή άλλες αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο, τη θέσπιση του λοκ αουτ και την αλλαγή ή κατάργηση των σημερινών ορίων για τις ομαδικές απολύσεις.

Επίσης ζητάει την ουσιαστική επαναφορά του συνόλου των στοιχείων που ορίζουν τις συλλογικές συμβάσεις. Δηλαδή: