Ζούμε στα τελειώματα της Μεταπολίτευσης….

Του Μιλτιάδη Π. Χρυσομάλλη*

Δεν είναι στοίχημα οι εκλογές, ούτε διακύβευμα.

Απόφαση είναι και μάλιστα, πολιτική απόφαση, για όσους ζητούν την ψήφο, κυρίως όμως, για όσους και όσες θα τη δώσουν.

Ζούμε στα τελειώματα της Μεταπολίτευσης.

Κοντά στην επιλογή να πάρουμε τα βουνά ή να δώσουμε ευκαιρία. Μία ευκαιρία όμως, την τελευταία.

Σε όποιον την αξίζει, σε όποιον την τιμά.

Γιατί αυτή η ευκαιρία είναι το μέλλον μας το ίδιο, το μέλλον των πατεράδων και το μέλλον των παιδιών μας. Το μέλλον

της Πατρίδας μας, το μέλλον της θάλασσας, της γης και τ’ουρανού μας, η ζωή μας ολόκληρη κι η ανάσα της ψυχής μας. Κι αυτή η ευκαιρία δεν είναι για παζάρια, δεν είναι για «ίσως», δεν είναι παιχνίδι, δεν είναι «ωχ αδελφέ», δεν είναι «όλοι ίδιοι είναι μωρέ». Είναι το δικό μας «ελευθερία ή θάνατος» 191 χρόνια μετά.

Ξέρουμε όλοι ότι, για χρόνια θα πληρώνουμε το παρελθόν που οικοδόμησαν κάποιοι στις πλάτες και την υπομονή μας. Αυτοί που ενίοτε ξεδίψαγαν πίνοντας τον ιδρώτα μας με καλαμάκι. Και φταίξαμε κι εμείς, γιατί κάποτε τους αφήσαμε λάσκα τα μπόσικα της υπομονής και της ελπίδας μας. Και σήμερα το πληρώνουμε, αλλά ταυτόχρονα λέμε «ως εδώ, τώρα εμείς αποφασίζουμε, κρίνουμε, επιλέγουμε με κοινή λογική και με κριτήριο μετρήσιμο».

Σήμερα, λοιπόν, ένα είναι το κριτήριο απόφασης, λογικό, αυτονόητο, μετρήσιμο: ισονομία. Όχι απλά έλεγχος και τιμωρία, ισονομία για όλους, μικρούς και μεγάλους, παλιούς και νέους, τζάκια και φουφούδες, δημοσίους κι ιδιωτικούς, ελεύθερους και «πολιορκημένους», «δικούς μας» και «δικούς τους».

Ισονομία σημαίνει οργάνωση, ευθύνη, επιβράβευση του έντιμου και τιμωρία του ανέντιμου.

Ισονομία σημαίνει να μην νιώθω χαζός (sic), να έχω στόχους και να γνωρίζω εκ των προτέρων ότι μπορώ να τους πετύχω με τις δυνάμεις, το μυαλό και την προσπάθειά μου, σε ένα πλαίσιο με κανόνες ξεκάθαρους και ίδιους για όλους.

Ισονομία σημαίνει ότι προκόβουν οι νοικοκυραίοι, οι άριστοι, οι δουλευταράδες. Κι ότι πλεονέκτημα είναι το καθαρό βλέμμα και τα καθαρά χέρια, η προσωπική προσπάθεια κι όχι το «ξέρεις ποιος είμ’εγώ».

Ισονομία είναι να έχεις το θάρρος να παλεύεις, να διεκδικείς, να πείθεις όχι γιατί θα διορίσεις, μα διότι θα δουλέψεις για να θεμελιώσεις και δυναμώσεις την ανάπτυξη ώστε να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας.

Ισονομία είναι να έχεις σχέδιο ολοκληρωμένο, εφικτό, δοκιμασμένο, με χρονοδιάγραμμα, προϋπολογισμό και προγραμματισμένο τακτικό απολογισμό. Σχέδιο δύσκολο όχι βολικό, που να αξιοποιεί υγιείς δυνάμεις, σύγχρονη γνώση και εμπειρία ετών.

Ισονομία είναι τελικά, να θέλεις να ανδρώσεις πάλι την Ελλάδα, ανεξάρτητη, περήφανη, γενναία, έντιμη. Να θέλεις να γίνει πάλι παράδειγμα και φάρος ανάπτυξης, προόδου, καινοτομίας.

Αυτή είναι η τελευταία, ίσως, ευκαιρία.

Στις επερχόμενες εκλογές, η απόφαση για το Κόμμα, τον αρχηγό, τον υποψήφιο, τον ψηφοφόρο είναι μία και μοναδική: ισονομία κι αξιοσύνη έμπρακτα, αδιαπραγμάτευτα, χωρίς παράθυρα, παντζούρια, γρίλιες και μπαλκονόπορτες.