Το ΠΑΣΟΚ διαφωνεί με την θεωρία των δύο άκρων

Συνεχίζοντας στη γραμμή που ακολουθεί χρόνια τώρα, δηλαδή και «με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ», το ΠΑΣΟΚ πορεύεται στην πολιτική ζωή της χώρας.

Και με το ΝΑΤΟ και έξω από αυτό. Και με την ΕΟΚ και έξω από αυτή.

Και μέσα οι βάσεις του θανάτου, κι έξω από την Ελλάδα.

Έτσι, επιβιώνει αυτό το κόμμα, θέλοντας κάθε φορά να κλέβει ψήφους και από τα αριστερά και από τα δεξιά. Έχει κάνει σύνθημά του τη θεωρία του «πατάω σε δύο βάρκες».

Έτσι, λοιπόν, είναι και μέσα και έξω από την κυβέρνηση ενώ σε ότι αφορά τη θεωρία των δύο άκρων δε θα μπορούσε να διαφοροποιηθεί. Ούτε μια σταθερή θέση δε μπορεί να έχει, ούτε μια άποψη χωρίς αποζημιώσεις.

Όπως δηλώνουν ανεπισήμως στελέχη του ΠΑΣΟΚ: «Δεν πιστεύουμε και δεν δεχόμαστε τη θεωρία των δυο άκρων διότι η βία δεν μπορεί να διαχωριστεί σε επιμέρους άκρα. Δεν τεμαχίζεται. Η βία δεν είναι δυο άκρα, είναι ένα άκρο».

Οι ίδιοι κύκλοι σημειώνουν ότι η θεωρία των δύο άκρων «είναι διαφορετική από τη θεωρία και την πρακτική της πολιτικής πόλωσης για λόγους δημοκοπικούς», που, όπως αναφέρουν, «δεν έχουν καμία σχέση με το ΠΑΣΟΚ το οποίο έχει σαφή και ουσιώδη εθνικά και κοινωνικά προτάγματα».

Μ’ αυτό τον τρόπο απαντούν στην ομιλία του Αντ. Σαμαρά την Παρασκευή. Όμως, αν κάποιος σοβαρός άνθρωπος κάτσει και διαβάσει καλά την ομιλία αυτή θα διαπιστώσει ουσιαστικά ότι πουθενά δεν αναφέρεται σε δύο άκρα, ταυτίζοντας τους Χρυσαυγίτες με τους αριστερούς. Αυτό που κάνει είναι να θεωρεί ότι η βία είναι μία, δεν έχει χρώματα και πρέπει να καταδικάζεται ομοίως και χωρίς αστερίσκους από όλους. Αντιθέτως, το ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να το παίξει παράγοντας σταθερότητας και νομιμότητας. Δήθεν δεν χωρίζεται η βία σε επιμέρους άκρα. Μα γιατί κύριοι στη Χαριλάου Τρικούπη; Αν και το αποτέλεσμα της βίας είναι το ίδιο, διαφορετικό δεν είναι το υπόβαθρο που τη γεννά; Για άλλο λόγο σκότωσαν οι Χρυσαυγίτες και για άλλο οι δολοφόνοι της Μαρφίν.

Είπαμε, συμφωνούμε πως το αποτέλεσμα είναι ένα: θάνατοι, τραυματισμοί, αντιδημοκρατικές συμπεριφορές. Όμως, ο «γεννήτωρ» της βίας είναι διαφορετικός και κινείται στα δύο άκρα.

Κάπως έτσι το ΠΑΣΟΚ νομίζει ότι θα ξαναφέρει πίσω του απογοητευμένους ψηφοφόρους του από τον ΣΥΡΙΖΑ και κάπως έτσι πιστεύει ότι θα βάλει στη γωνία τον Σαμαρά.

Θα συμφωνήσουμε, όμως, με το ΠΑΣΟΚ σε ένα άλλο σημείο της συλλογιστικής του, ή στην άλλη βάρκα που πατάει. Λέει λοιπόν:

«Το ετερόκλητο αμάλγαμα του λεγόμενου αντιμνημονιακού μετώπου λειτούργησε ως θερμοκήπιο μέσα στο οποίο η Χρυσή Αυγή απέκτησε ανοχή σʼ ένα τμήμα της κοινωνίας. Δυστυχώς ακόμα τώρα κάποια κόμματα δεν έχουν αποδεχτεί τη λογική του συνταγματικού τόξου. Διότι λένε ”ο στόχος μας είναι η Χρυσή Αυγή, αλλά στόχος μας είναι και το μνημόνιο” όπου ως ”μνημόνιο” εννοούν την κυβερνητική πολιτική και την κυβερνητική πλειοψηφία και κυρίως το ΠΑΣΟΚ που είναι ο εγγυητής της σταθερότητας της χώρας».

Πράγματι, έτσι είναι. Ο ΣΥΡΙΖΑ κυρίως από τη μια δε θέλει να τον ταυτίζουν με τη Χρυσή Αυγή κι από την άλλη ταυτίζει ο ίδιος το μνημόνιο με την αντιμετώπιση μιας εγκληματικής οργάνωσης. Αν μη τι άλλο αυτό είναι υποκριτικό.

Τώρα, για το αν το ΠΑΣΟΚ είναι παράγων σταθερότητας, ας μην το σχολιάσουμε. Έχουν γνώση οι φύλακες.