Τα υπόγεια ρεύματα της κάλπης

Τα κριτήρια με τα οποία θα προσέλθουν οι ψηφοφόροι στις κάλπες ποικίλλουν και διαπερνούν και τις δύο παρατάξεις.

Για τη μεγάλη πλειοψηφία των κεντροδεξιών ψηφοφόρων βασικό κριτήριο αποτελεί η καλύτερη επιλογή για τη διακυβέρνηση του τόπου, ένα υπολογίσιμο ποσοστό ψηφοφόρων όμως θα προσέλθει στην κάλπη με τιμωρητικές διαθέσεις και αίτημα την έξοδο της χώρας από το Μνημόνιο.

Αντίστοιχα, στην Κεντροαριστερά ένα μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων ψηφίζει επίσης με στόχο τη διακυβέρνηση της χώρας, χωρίς ωστόσο να

συνδέει αυτή την απόφασή του αποκλειστικά με την υπερψήφιση του ΠΑΣΟΚ.

Σε αρκετούς ερευνητές προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι πλέον ένα σημαντικό ποσοστό αυτών που επιλέγουν να ψηφίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ το πράττουν θεωρώντας ότι θα συμβάλουν έτσι στη διακυβέρνηση της χώρας.

Το ίδιο ισχύει και για πολλούς ψηφοφόρους της Δημοκρατικής Αριστεράς, αλλά και μικρότερων αριστερών κομμάτων που διακηρύσσουν ότι επιθυμούν τη συμμετοχή τους σε μια συμμαχική κυβέρνηση της επόμενης μέρας.

Η αντιμνημονιακή-τιμωρητική ψήφος πάντως παραμένει πλειοψηφική στο
χώρο της Κεντροαριστεράς, γεγονός που φέρνει σε εξαιρετικά δυσχερή θέση το ΠΑΣΟΚ και προσωπικά τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Επιπροσθέτως, η συμπεριφορά του εκλογικού σώματος δεν είναι ενιαία και με βάση τα γεωγραφικά κριτήρια.

Στα μεγάλα αστικά κέντρα (Αθήνα, Πειραιάς, Θεσσαλονίκη) τα δύο μεγάλα κόμματα εμφανίζουν χαμηλά ποσοστά σε σχέση με προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, ενώ στην περιφέρεια το φαινόμενο αυτό υποχωρεί κατάτι στις μεγάλες πόλεις. Πιο «παραδοσιακοί» εμφανίζονται οι ψηφοφόροι των αγροτικών περιοχών. Το στοίχημα των δύο μεγάλων κομμάτων (δηλαδή το 50% +1) μία εβδομάδα πριν τις εκλογές δεν θεωρείται κερδισμένο. Αυτό οφείλεται κυρίως στο ΠΑΣΟΚ που μετά τη μικρή ανάκαμψη η οποία ακολούθησε την εκλογή του Ευ. Βενιζέλου στις 18 Μαρτίου εμφανίζεται να μένει από δυνάμεις παρά το γεγονός ότι ακόμα η δεξαμενή της λεγόμενης «αδιευκρίνιστης ψήφου» παραμένει ψηλά και θεωρείται και ιδιαίτερα κρίσιμη για τη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος. Κρίσιμο επίσης θεωρείται το ότι οι μετακινήσεις ανάμεσα σε Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ κινούνται σε χαμηλό ποσοστό καθώς τα διλήμματα των αναποφάσιστων αφορούν «μεγάλο ή μικρό κόμμα» ή και «ποιο μικρό κόμμα». Με αυτά ως δεδομένα Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ σαφώς δικαιούνται να αναμένουν ακόμα από τη δεξαμενή των αναποφάσιστων, δεν είναι όμως βέβαιο ότι όσοι σήμερα τοποθετούν τον εαυτό τους στη δεξαμενή της αδιευκρίνιστης ψήφου θα επιλέξουν το ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα.

Έχει δε σημασία ότι στις μετρήσεις που διενεργούνται αυτήν την περίοδο ενώ δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές στη λεγόμενη «πρόθεση ψήφου» από τις τελευταίες μετρήσεις που δημοσιεύθηκαν, οι λεγόμενες «ποιοτικές αναλύσεις» δείχνουν ότι στις εκτιμήσεις τα πράγματα αλλάζουν. Η Νέα Δημοκρατία παγιώνει τη διαφορά της από το ΠΑΣΟΚ και διατηρεί μεγάλες αποστάσεις από τα υπόλοιπα κόμματα του χώρου της Κεντροδεξιάς.

Το ΠΑΣΟΚ ωστόσο δεν καταφέρνει να αυξήσει την απόσταση που το χωρίζει απ