Ποιος Ομπάμα... και ποιος Πούτιν;

Και ξαφνικά σε διάφορα ενημερωτικά sites, με… copy paste από το Αθηναϊκό Πρακτορείο, ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται μεγάλος ηγέτης που παίζει στα δάχτυλα την εξωτερική πολιτική. Και να οι φωτογραφίες με τον κινέζο πρόεδρο, με τον Ομπάμα, με τον Πούτιν, με τη Μέρκελ και να οι αναλύσεις για το πόσο καλούς χειρισμούς κάνει ο πρωθυπουργός.

Προφανής η προσπάθεια να του κτίσουν ορισμένοι προφίλ σημαντικού πολιτικού που όλοι οι ηγέτες του πλανήτη κάθονται και τον ακούνε με ανοικτό το στόμα. Είναι όμως έτσι; Είναι δηλαδή δυνατόν ένας άνθρωπος αγράμματος, άσχετος, ιδεοληπτικός αλλά παρ’ όλα αυτά έξυπνος και αριβίστας ταυτόχρονα, να είναι ο μεγάλος ηγέτης που χρειάζεται ο τόπος;

Μήπως είναι τόσο βλάκες οι Έλληνες που λένε στην συντριπτική τους πλειοψηφία ότι ο Τσίπρας δεν κάνει για πρωθυπουργός και πιθανότατα ούτε για περιπτεράς της γειτονιάς;

Λέτε δηλαδή να κάνουμε λάθος και ο Αλέξης να είναι… ισάξιος του Ομπάμα και του Πούτιν αλλά εμείς τον έχουμε υποτιμήσει;

Όλα αυτά είναι ανοησίες κι επικίνδυνα πράγματα. Κάθε θέμα που έπιασε ο Τσίπρας και χρειαζόταν διπλωματική μαεστρία καταστράφηκε. Κάθε τι που ο πρωθυπουργός διαπραγματεύτηκε ήταν μια χαμένη υπόθεση για την Ελλάδα. Και δεν αρκούν τα χαμόγελα, οι φωτογραφίες και οι χαιρετούρες με τους μεγάλους ηγέτες για να γίνεις κι εσύ ίδιος. Δεν είναι… κολλητική ασθένεια να γίνεσαι μεγάλος ηγέτης σε χρόνο μηδέν.

Που ήταν λοιπόν ο Τσίπρας όταν διαπραγματεύτηκε επί 17 ώρες πέρυσι για το μνημόνιο; Έφερε χειρότερα αποτελέσματα για τη χώρα απ’ ότι η πρόταση Γιούνκερ που είχε απορριφθεί στο περίφημο δημοψήφισμα.

Που είναι η ρωσική ή η κινεζική βοήθεια που περίμεναν από πέρυσι οι Συριζαίοι; Είναι σπουδαία και επιτυχημένη εξωτερική πολιτική να πηγαίνεις και να φωτογραφίζεσαι στο σινικό τείχος ή στο Κρεμλίνο χωρίς κανένα αποτέλεσμα για την Ελλάδα; Τι είναι η εξωτερική πολιτική χωρίς αποτελέσματα; Χαμόγελα, ανοησιούλες σε σχολικές εκδρομές και η Περιστέρα να αλλάζει φουστάνια μέχρι να πετύχει το σωστό;

Και με τον Ομπάμα δηλαδή ποια ήταν η επιτυχία; Πώς δηλαδή ο Τσίπρας μάγεψε τον πλανητάρχη; Επειδή του είπε ότι πρέπει να μειωθεί το ελληνικό χρέος; Σιγά την επιτυχία. Ουσιαστικά ο συνταξιούχος Πρόεδρος των ΗΠΑ του είπε ένα καλό λόγο για τον ελληνικό λαό που έχει κάνει τόσες θυσίες αλλά δεν του έδωσε, γιατί δεν μπορούσε κιόλας, καμιά δέσμευση. Αυτή είναι η αλήθεια. Όπως αλήθεια είναι ότι η Ρωσία δεν πρόκειται να μας βοηθήσει όσα παρακάλια κι αν κάνουμε. Το απέδειξαν οι ρωσικοί σιδηρόδρομοι που δεν πήραν μέρος στο διαγωνισμό για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ και το γεγονός ότι δεν έχει προκύψει καμιά βοήθεια από το ξανθό γένος.

Και οι Κινέζοι αν θέλουμε να πούμε την αλήθεια, χαστούκι έριξαν στον Τσίπρα. Του είπαν ότι αν θέλει να επενδύσουν στον Πειραιά πρέπει να κόψει το βήχα στους συνδικαλιστές του λιμανιού που κάνουν απεργίες. Δηλαδή να… μαζέψει τα γκρουπούσκουλα που τον στηρίζουν. Όσο για τις άλλες επενδύσεις; Καμιά απολύτως συμφωνία, μόνο υποσχέσεις.

Αλλά υπάρχει και κάτι πιο σοβαρό και πιο επικίνδυνο που αποδεικνύει ότι η εξωτερική πολιτική δεν είναι παιχνιδάκι στα χέρια ανίκανων. Σύμφωνα με τους FT, ο Τσίπρας κατά τη διάρκεια της Συνόδου του ΝΑΤΟ, έσπασε την κοινή γραμμή κατά της Ρωσίας παίρνοντας ουσιαστικά το μέρος της Μόσχας. Και αμέσως «του το έκοψε ο Ομπάμα».

Αν πράγματι έχει συμβεί κάτι τέτοιο, τότε θα πρέπει κάποιος να τον… μαζέψει γιατί αυτός είναι ικανός να διαλύσει τη χώρα. Διότι η αποκοτιά μπορεί στις γειτονιές της Κυψέλης και στα Εξάρχεια να είναι μαγκιά, στην εξωτερική πολιτική όμως είναι κίνδυνος – θάνατος. Τι θα γίνει π.χ. αν ο Ομπάμα και γενικά η αμερικανική εξωτερική πολιτική τα «έχουν πάρει στο κρανίο» με τον Τσίπρα και δώσουν εντολή στο ΔΝΤ να διαλύσει την Ελλάδα; Είναι τυχαίες οι απαιτήσεις της Ουάσιγκτον για επώδυνες αλλαγές στα εργασιακά από Σεπτέμβριο και η σκλήρυνση της στάσης του Ταμείου;

Αυτά τα περί «πολυσχιδούς εξωτερικής πολιτικής», Τσίπρας, Κοτζιάς και σία θα πρέπει να τα αφήσουν. Δεν είναι το σπιτάκι τους η χώρα να κάνουν παιχνίδια που δεν ξέρουν. Κι αυτές οι ανοησίες περί του μεγάλου ηγέτη που τον βλέπουν οι ξένοι και τρέμουν είναι το γελοίο που δεν χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμό. Γελάνε και οι πέτρες.

Διαβάστε περισσότερα