Ο μικροαστός που ήθελε να γίνει αστός

Ο παλαιοκομματισμός είναι μια χρόνια παθογένεια του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα. Είναι ένας ιός που μεταδίδεται από γενιά σε γενιά στην πολιτική τάξη της χώρας. Από αυτή τη «μόλυνση» δυστυχώς δεν εξαιρείται κανένας, ούτε ο «φέρελπις» μέχρι πρότινος της πολιτικής και πρωθυπουργός της «πρώτης φορά Αριστερά» Τσίπρας.

Μετά την αποφυγή (μέχρι στιγμής τουλάχιστον) της χρεοκοπίας και της εξόδου από το ευρώ τα δημοσιεύματα στον ελληνικό και διεθνή

τύπο δίνουν και παίρνουν για το σχέδιο της δραχμής που επεξεργάζονταν κυβερνητικοί κύκλοι με προεξάρχοντες το Βαρουφάκη, το Λαπαβίτσα και το Λαφαζάνη.

Το τι ακριβώς αληθεύει από όλα όσα γράφονται, τα οποία σε κάποιες περιπτώσεις είναι και τερατώδη, μένει να αποδειχτούν στο μέλλον, άμεσο ή μακρινό. Το βέβαιο είναι ότι κάτι έτρεξε και ήταν και σε γνώση του ίδιου του Τσίπρα που τώρα εμφανίζεται ως θεματοφύλακας της παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ και στην Ευρώπη. Διαφορετικά δεν μπορεί να εξηγηθεί η δήλωσή του σε προηγούμενη συνέντευξή του στην ΕΡΤ ότι ζήτησε και έλαβε μελέτη για τις επιπτώσεις που θα έχει στην ελληνική οικονομία η επιστροφή στη δραχμή και εξ’ αυτού του λόγου απέρριψε οποιοδήποτε τέτοιο σενάριο.

Αυτό όμως που καταγράφεται το τελευταίο διάστημα είναι ο παλαιοκομματισμός του Τσίπρα και η ανέντιμη στάση του απέναντι στους (πρώην;) συντρόφους του όπως τον Βαρουφάκη και τον Λαφαζάνη, αλλά και την Ζωή Κωνσταντοπούλου. Αφού ο ίδιος ο σημερινός πρωθυπουργός ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ηγήθηκε ενός αγώνα που είχε ως προμετωπίδα του το σύνθημα «το ευρώ δεν είναι φετίχ» και αξιοποίησε την αριστερή Πλατφόρμα, αφού ηγήθηκε ενός αγώνα που είχε στο επίκεντρο της στρατηγικής του τη θέση «διαγραφή του χρέους» και άφησε την Ζωή Κωνσταντοπούλου να φτιάχνει «επιτροπές αλήθειας» στη βουλή για να αποδείξει ότι το χρέος είναι παράνομο, επονείδιστο και επαχθές, και αφού έπαιξε (και συνεχίζει απ’ ότι φαίνεται να παίζει) με τον αμερικανικό παράγοντα, τοποθετώντας τον Βαρουφάκη υπουργό Οικονομικών, τώρα συντάσσεται με τους διευθυντές των εφημερίδων και τους εκδότες της διαπλοκής (που ως χτες ο ίδιος κατάγγελλε) εναντίον των αριστερών του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τους οποίους ο Τσίπρας δεν θα γινόταν ποτέ πρωθυπουργός.

Μπορεί αυτή τη στιγμή ο Τσίπρας να εμφανίζεται ως η μόνη ικανή και αξιόπιστη λύση για το σύστημα αλλά η τυχοδιωκτική του στάση για την άνοδό του στην εξουσία κάποια στιγμή θα πληρωθεί και από τον ίδιο και μάλιστα πολύ ακριβά. Ο κόσμος έχει κουραστεί και έχει απηυδήσει από τον αμοραλισμό της πολιτικής και της εξουσίας στον οποίο έχει πλέον προσχωρήσει ο τωρινός πρωθυπουργός. Και κάποια στιγμή η έκρηξη θα έρθει και η οργή αυτού του κόσμου θα είναι ανεξέλεγκτη για έναν επιπλέον αλλά απλό λόγο. Ο παλαιοκομματισμός είχε ταυτιστεί με τα συστημικά κόμματα, ενώ η Αριστερά διέθετε το ηθικό πλεονέκτημα στον τρόπο του πολιτευόταν γιατί είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα να διαμαρτύρεσαι και διαφορετικό να ασκείς εξουσία.

Τώρα πια αυτά όλα με τον Τσίπρα κατέρρευσαν και μαζί κατέρρευσε το είδωλο μιας άλλης διακυβέρνησης που υποτίθεται ότι θα πρωτοτυπούσε και θα εφάρμοσε τις προεκλογικές δεσμεύσεις. Όχι μόνο δε συνέβη αυτό αλλά είχαμε την μεγαλύτερη κωλοτούμπα στην πολιτική ιστορία της χώρας με τη δημιουργία των πιο ανίερων συμμαχιών του ηγέτη αυτής της Αριστεράς που ξεκινούν από τα μεγαλύτερα δημοσιογραφικά συγκροτήματα της διαπλοκής στην Ελλάδα και φτάνουν μέχρι τους Financial Times. Και τελικά το παραγόμενο αποτέλεσμα είναι ένας νέος αυριανισμός με τις ευλογίες του πρώτου αριστερού πρωθυπουργού σε βάρος των συντρόφων του χωρίς τους οποίους δεν θα έβλεπε ούτε με τα κιάλια την πόρτα του μεγάρου Μαξίμου.

Διαβάστε περισσότερα