Ο διάβολος και οι λεπτομέρειες

Εκλογικά μέτωπα παντού. Με συγκρούσεις και διεθνές ενδιαφέρον. Με ανησυχίες αρχικά για το ενδεχόμενο ειδικά, μέσα στο 2017 να δυναμιτίσουν τη συνοχή του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος. Ανησυχίες, που μετά τα αποτελέσματα των εκλογών σε Αυστρία, Ολλανδία και Γαλλία φαίνονται να υποχωρούν. Σε πρώτο τουλάχιστον χρόνο. Γιατί η τάση, όπως πρόσφατα απέδειξαν οι εκλογές στη Γερμανία, υπάρχει. Μια τάση αμφισβήτησης, που θα εξακολουθεί να υπάρχει, όσο παραμένουν και

οι γενεσιουργές αιτίες της. Ύφεση, έλλειψη ασφάλειας, φόβος για το διαφορετικό, έλλειψη στόχων και ιδεολογίας. Και κοντά σε αυτά τα φαντάσματα του αλυτρωτισμού. Και της δημαγωγίας με τις χίμαιρες του παρελθόντος. Που άστοχοι χειρισμοί, μπορούν να τα ‘θεριέψουν’. Νωπές οι εντυπώσεις από τα όσα συμβαίνουν στη Βαρκελώνη.

Πέρα όμως από τις εκλογές ‘διεθνούς ενδιαφέροντος’, με κοχλάζοντα ενσταντανέ, υπάρχουν και οι ‘αδιάφορες’ για το ευρύ κοινό. Με σημαίνοντα ωστόσο και σημαινόμενα. Ειδικά για τη χώρα μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Δημοτικές εκλογές της προηγούμενης Κυριακής στην Πορτογαλία. Με το ‘σαρωτικό’, όπως αναφέρεται αποτέλεσμα, υπέρ του κυβερνώντος Αριστερού κόμματος του Πρωθυπουργού Κόστα. Που κυβερνά με τη στήριξη δύο ακροαριστερών κομμάτων. Και το οποίο υλοποιεί ένα ‘σκληρό’ δημοσιονομικό πρόγραμμα, επί τη βάσει του ‘μνημονίου’ που και η Πορτογαλία προ ετών υπέγραψε με τους πιστωτές της (Κατ’ άλλους δρέπει τα αποτελέσματα του σκληρού προγράμματος που εφήρμοσε η προηγούμενη κυβέρνηση του κεντροδεξιού Σίλβα). Επιμύθιο σε πρώτη ανάγνωση; Σημασία έχει το αποτέλεσμα. Που ακόμα (και ιδίως ) αριστερά κόμματα και συνασπισμοί, μπορούν να φέρουν . Μέσα από την αναγκαία για τον σκοπό αυτό κοινωνική ειρήνη. Χονδρικά, σύμφωνα με το ρητό του Ντενγκ Ξσιάο Πινγκ, ανεξαρτήτως χρώματος, η γάτα πρέπει να πιάνει τα ποντίκια. Την ίδια στιγμή στην Πορτογαλία η Κεντροδεξία βυθίζεται σε περιδίνηση. Είναι μια εξέλιξη που σίγουρα πρέπει να συνεκτιμηθεί. Στον απόηχο ιδίως ‘δηλώσεων’ και μηνυμάτων και για τη χώρα μας .

Με την Πορτογαλία ωστόσο, έχουμε και μία ακόμα ‘ηχηρή’ ομοιότητα, σε σχέση με τις εξελίξεις των ημερών. Είναι η χώρα που πρακτικά έχει πουλήσει τις βασικές υποδομές της σε Τράπεζες, Ενέργεια και Ασφάλειας σε Κινεζικά Κεφάλαια. Όπως οι ίδιοι οι Πορτογάλοι-που σημειωτέον έχουν δεσμούς αιώνων με την Κινά, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την επί αιώνες αποικία τους στο Μακάο- δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να ‘πουλήσουν’ τα κρατικά περιουσιακά τους στοιχεία, σε όσους έδιναν τα περισσότερα. Σύμφωνα με τους όρους του ‘μνημονίου’ που υπέγραψαν. Απλά αυτοί που έδωσαν τα περισσότερα ‘έτυχε’ να είναι οι Κινέζοι. Που σταδιακά ενισχύουν την παρουσία της και την επιρροή τους σε σειρά Ευρωπαϊκών Κρατών. Ακόμα και μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πορτογαλία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σουηδία, Ισπανία, Ιταλία, Κύπρος και βέβαια η χώρα μας. Το ποσοστό μάλιστα των Κινεζικών επενδύσεων σε σχέση με το σύνολο των επενδύσεων, στις περισσότερες από τις χώρες αυτές, έχει αυξηθεί από 8%, που ήταν το διάστημα 2009-2011, σε 33% κατά το διάστημα 2012-2014. Με αποτελέσματα, όπως επισημαίνεται από τους αναλυτές, ακόμα και στη διαμόρφωση των πολιτικών της Ένωσης. Σε σχέση ιδίως με την Κίνα.

Η Ιστορία για μια ακόμα φορά φαίνεται να ‘εκδικείται’. Μέσα από τις εκπλήξεις που έκρυβαν οι λεπτομέρειες. Την αγαπημένη κρυψώνα του Διαβόλου.

Διαβάστε περισσότερα