Μήπως να πάρει το φραγγέλιο ο Σαμαράς στο ΤΧΣ και το ΤΑΙΠΕΔ;

Αν υπάρχουν δύο φορείς που θεωρούνται εξαιρετικά κρίσιμοι για την πορεία της χώρας είναι το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και το Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων, γνωστό και ως ΤΑΙΠΕΔ. Η δουλειά τους είναι εξαιρετικά σημαντική καθώς καλούνται να φέρουν χρήμα στο δημόσιο, πουλώντας ή αξιοποιώντας περιουσιακά στοιχεία με τον βέλτιστο δυνατό τρόπο.

Μήνες μετά τη δημιουργία τους, ωστόσο, αυτό που βλέπουμε είναι ίντριγκες, φαγωμάρα, παραιτήσεις, αντικαταστάσεις και πολύ γκρίνια. Αλλά από… τηγανίτα τίποτε που λέει και ο λαός.

Την ίδια ώρα, όμως, οι μισθοί πέφτουν

χοντροί – χοντροί για τους μάνατζερς με τα πτυχία, τις γνωριμίες, τα βιογραφικά και τη σκληρή δουλειά που κάνουν. Ο ένας παίρνει 100 χιλ. ευρώ, ο άλλος στο ΤΧΣ 185 χιλ. ευρώ και παραιτείται ή άλλη 215 χιλ. ευρώ και γκρινιάζει γιατί δεν την φτάνει ο ετήσιος μισθός της.

Προκλητικοί μισθοί σε τέτοιες εποχές, αλλά εν πάση περιπτώσει να το ξεπεράσουμε αν πρόκειται για σούπερ στελέχη που κάνουν καλό στη χώρα.

Ωστόσο, τόσο καιρό τα αποτελέσματα είναι ελάχιστα. Περισσότερες οι αποτυχίες και λιγότερες οι επιτυχίες. Στο ΤΧΣ για παράδειγμα, μια πώληση είπαν να κάνουν (αυτή του ΤΤ) και μόνο που δεν έχουν πέσει τα ταβάνια από τις καταγγελίες για διαπλοκή. Ο ένας λέει ότι άλλαξαν τους όρους του διαγωνισμού την τελευταία στιγμή, ο άλλος ότι έστησαν την υπόθεση για να την πάρει η Eurobank πακέτο με την Proton. Οι εργαζόμενοι βγήκαν κι έκαναν καταγγελίες ότι το νέο «αφεντικό» τους, το ΤΧΣ δεν ξέρει που πατά και που βρίσκεται. Οι υπόλοιπες τράπεζες, αν δεν υπήρχε άνωθεν παρέμβαση να ηρεμήσουν, θα πήγαιναν μέχρι και στα ευρωπαϊκά δικαστήρια. Και η επικεφαλής του ΤΧΣ, κ. Αναστασία Σακελλαρίου, είναι ένα βήμα πριν την παραίτησή της. Και θα πρόκειται για τη δεύτερη σε λίγες εβδομάδες αφού είχε παραιτηθεί ο νούμερο 2 του Ταμείου, κ. Κολιόπουλος ο οποίος «καθάριζε» καμιά 200αριά χιλ. ευρώ. Ενώ πριν μερικούς μήνες είχε παραιτηθεί ένα μέλος του δ.σ. που έπαιρνε περί τα 100 χιλιάρικα αλλά είναι… περαστικός από την Αθήνα.

Και πάμε στο ΤΑΙΠΕΔ. Αφού μέσα σε δύο χρόνια άλλαξαν τρεις πρόεδροι (Μητρόπουλος, Αθανασόπουλος, Σταυρίδης) η μόνη αποκρατικοποίηση που έγινε είναι κάτι ψωροστρέμματα στην Κέρκυρα και κάτι κτίρια στο εξωτερικό. Η ΔΕΠΑ ναυάγησε, ο ΟΠΑΠ θεωρητικά πουλήθηκε αλλά είναι στον αέρα ακόμη η υπόθεση, άλλοι διαγωνισμοί ακυρώνονται και επαναπροκηρύσσονται, οι στόχοι για έσοδα φέτος έχουν μειωθεί μόλις στο 1,6 δις ευρώ από τα αρχικά 2,6 δις, αλλά μην απορήσετε αν μειωθούν κι άλλο. Α, μην ξεχάσουμε τη μεγάλη επιτυχία με το IBC που το πήρε ο Λάτσης κοψοχρονιά.

Όμως, ο Σταυρίδης, πάντα λαλίστατος, βγαίνει στα κανάλια και τα ραδιόφωνα και μιλά όμορφα, νεοφιλελεύθερα, αιρετικά….

Το ΤΑΙΠΕΔ, όμως, έχει κι άλλα μεγαλοστελέχη. Ο διευθύνων σύμβουλος π.χ. κ. Εμίρης ο οποίος φαίνεται ότι τρέχει και το «μαγαζί», όπως αυτό τρέχει τέλος πάντων.

Αλλά γιατί το Ταμείο να έχει και εντεταλμένο σύμβουλο, ο οποίος μάλιστα επιβιώνει όλων των αλλαγών και όλων των κυβερνήσεων; Γιατί ο κ. Ανδρέας Ταπραντζής να αμείβεται πλουσιοπάροχα όταν υπάρχουν κι άλλοι να κάνουν τη δουλειά; Όταν υπάρχει διευθύνων σύμβουλος, τι κάνει δηλαδή ο εντεταλμένος; Λέγεται μάλιστα ότι ο κ. Ταπραντζής, άξιο στέλεχος του παλαιού ΠΑΣΟΚ, με άκρες και στη Νέα Δημοκρατία του Κ. Καραμανλή, έκανε καριέρα στα ΕΛΤΑ σε όλες τις καλά αμειβόμενες θέσεις κι όταν παραιτήθηκε πήρε και μια διόλου ευκαταφρόνητη αποζημίωση της τάξης των 200 χιλ. ευρώ. Είναι ο ίδιος που είχε γίνει βούκινο πριν από 1,5 χρόνο όταν είχε πάει σε έκθεση real estate στις Κάννες και αποφάσισε να μείνει στο πανάκριβο ξενοδοχείο Carlton, μαζί με το τότε μέλος του δ.σ. του Ταμείου, κ. Αννα Ζωηρού.

Εν πάση περιπτώσει, κάπως έτσι κυλά η ζωή στο γαλατικό χωριό των ακριβοπληρωμένων Ταμείων του Δημοσίου. Όλοι εμείς κοιτάμε από την κλειδαρότρυπα τα εκατομμύρια να τρέχουν κι αυτοί έχουν τις θεσάρες τους και τους παχυλούς μισθούς τους, χωρίς να τους αξίζουν. Ή χωρίς να φέρνουν κάποια από τα χρήματα που παίρνουν πίσω.

Μήπως θα πρέπει να πάρει φραγγέλιο κανείς στην κυβέρνηση και να ξηλώσει όποιον βρει μπροστά του; Διότι την πρόκληση ο κόσμος δεν την αντέχει