Μεταξύ σφύρας και άκμονος η χώρα

Αντιμέτωπη με μια πολύ δύσκολη κατάσταση βρίσκεται η κυβέρνηση αλλά και όλο το πολιτικό σύστημα, μετά την επίδειξη δύναμης που έκαναν οι δανειστές και οι αγορές την προηγούμενη εβδομάδα.

Η αποδοχή από την πλευρά της Ελλάδας μιας προληπτικής πιστωτικής γραμμής και μιας «συνετής» εξόδου από το μνημόνιο είναι μια πολύ δύσκολη εξίσωση που έχει ανοικτά όλα τα αποτελέσματα. Είναι γεγονός ότι η χώρα βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος.

Από τη μια η πίεση των αγορών που μπορεί να οδηγήσει σε νέο σφυροκόπημα το οποίο δεν θα αντέξει η οικονομία. Και από την άλλη, η πίεση της κοινωνίας η οποία δεν μπορεί να δεχθεί νέα μέτρα, όχι από αντίδραση αλλά απλά γιατί δεν αντέχει άλλο.

Κι έτσι ξεκινά μια διαπραγμάτευση με όλα τα θέματα ανοικτά και με την Ελλάδα σε μειονεκτική θέση. Για σκεφτείτε για παράδειγμα όταν θα επιστρέψει η τρόικα και ζητήσει να ανοίξουν εργασιακό και ασφαλιστικό; Τι θα γίνει αν απαιτηθούν νέες περικοπές και νέος γύρος απολύσεων; Τι θα γίνει αν δεν επιτρέψουν στην κυβέρνηση να εντάξει στο τελικό σχέδιο του προϋπολογισμού προβλέψεις για φοροελαφρύνσεις, όπως π.χ. η μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 30%, όπως τουλάχιστον έχει προαναγγελθεί;

Πιθανότατα η κυβέρνηση θα πει «όχι» στις νέες απαιτήσεις, η πίεση θα ενταθεί, οι αγορές θα εκλάβουν τη σύγκρουση ως αδιέξοδο και θα ξεκινήσει νέος φαύλος κύκλος πιέσεων μέσω της αγοράς ομολόγων, του Χρηματιστηρίου και φυσικά των κονδυλίων του ΕΣΠΑ στα οποία η Ελλάδα έχει ποντάρει πολλά, κυρίως με εμπροσθοβαρείς εκταμιεύσεις για να ξεκινήσουν σημαντικά έργα και να ενισχυθεί η ρευστότητα.

Οπότε, είναι φανερό ότι υπάρχει μια δυσκολία στις διαπραγματεύσεις από εδώ και στο εξής και είναι άγνωστο που θα καταλήξει. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι η τρόικα θα απαιτήσει καθαρές πολιτικές λύσεις. Ήτοι θα ζητήσει να υπογράψει και ο ΣΥΡΙΖΑ μια νέα συμφωνία, ένα πιο λάιτ μνημόνιο ή πιστωτική γραμμή όπως είναι της μόδας. Υπό τις παρούσες συνθήκες είναι αδύνατον ο ΣΥΡΙΖΑ να βάλει την υπογραφή του πουθενά οπότε οι δανειστές είτε θα πάνε σε συμφωνία με την κυβέρνηση χωρίς να ξέρουν αν θα ισχύσει μετά τις εκλογές είτε θα κάνουν κάποιο κρυφό deal με τον Τσίπρα, επιτρέποντάς του να γίνει πρωθυπουργός και με τη συμφωνία να συναινέσει στις απαιτήσεις τους αλλιώς τη βόμβα της χρεοκοπίας που θα παραλάβει θα τη δει να σκάει στα χέρια του. Και ποιος τρελός θα ήθελε να χρεοκοπεί μια χώρα ενώ αυτός είναι πρωθυπουργός;

Από την άλλη οι «πολιτικές εγγυήσεις» που θα ζητήσει η τρόικα σε μια ενδεχόμενη συμφωνία για την μετά μνημόνιο εποχή είναι δύσκολο να γίνουν αποδεκτές από κανέναν. Οπότε δεν αποκλείεται οι επόμενες εβδομάδες μέχρι το τέλος του έτους να αποτελέσουν την θρυαλλίδα σοβαρών πολιτικών εξελίξεων. Ίσως ακόμη και να επισπεύσουν τις πρόωρες εκλογές λόγω αδυναμίας ψήφισης Προέδρου Δημοκρατίας. Αν δηλαδή οι ξένοι δουν ότι ο Σαμαράς δεν συγκεντρώνει τους 180 βουλευτές ώστε να αποτραπούν οι εκλογές και να μετατεθούν δύο χρόνια μετά, θα ασκήσουν και οι ίδιοι πίεση για να πάμε τώρα σε κάλπες και να ξεκαθαρίσει η κατάσταση.

Λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο που είναι ο λαός. Διότι αν οι δανειστές πιστεύουν ότι οι κάλπες θα δώσουν λύση είναι γελασμένοι. Εκτός του ότι ο ελληνικός λαός είναι βαθιά διχασμένος και δεν πρόκειται να δώσει αυτοδυναμία σε κανέναν ώστε να μην έχει ανάγκη και κανέναν, αφετέρου είναι βέβαιο ότι η χώρα θα «ιταλοποιηθεί». Κυβερνήσεις συνεργασίας, κάλπες, μπάχαλο και μια αναταραχή που δεν θα έχει προηγούμενο. Και να ήταν μια χώρα που πατάει γερά να το καταλάβουμε. Είναι όμως μια χώρα η Ελλάδα με σοβαρά οικονομικά προβλήματα, κοινωνική αναταραχή που παραμένει σιωπηρή και ένα πολιτικό σύστημα σε πλήρη απαξίωση.

Αν λοιπόν η παρούσα κυβέρνηση δεν μπορεί να κυβερνήσει με προοπτική 2 ετών, αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν «συμμορφωθεί» με τις υποδείξεις της τρόικας, αν πάμε σε εκλογές που θα κάνουν πιο προβληματική την κατάσταση κι αν οι αγορές κάνουν το ίδιο κόλπο που έκαναν προ μίας εβδομάδας, τότε η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη για την Ελλάδα και δεν ξέρουμε τι θα την σώσει.

Ίσως μια πρόωρη προσφυγή στο λαό για να αποφασίσει ο ίδιος τι θέλει. Θα έχει όμως όλα τα δεδομένα στα χέρια του για να αποφασίσει σωστά. Ή οδηγούμαστε προς μια εθνική τραγωδία;

Διαβάστε περισσότερα