Μεταγραφές, ανασχηματισμός και ο μόσχος ο σιτευτός

Το μόσχο το σιτευτό θέλουν ορισμένοι να σφάξουν στη ΝΔ, προκειμένου να υποδεχτούν τα απολωλότα πρόβατα, που είναι κάτι παραπάνω από έτοιμα για να επανακάμψουν.

Μοιραία και δίχως καμία διάθεση αντιπαράθεσης ή ρεβανσισμού εγείρονται ορισμένες λογικές σκέψεις. Υπήρξε ένα σημείο καμπής στην εποχή του Μνημονίου για τη ΝΔ και αυτό δεν ήταν άλλο από τη συμμετοχή στην Κυβέρνηση Παπαδήμου.

Χιλιάδες

Γιατί κάποιοι αγνόησαν απλές πολιτικές σκέψεις παρά την εμπειρία τους; (Στρατηγική με τακτικούς ελιγμούς είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για τη νίκη)

Ήλθε όντως- στις αρχές του 2012- η στιγμή που χωρίστηκε η «ήρα από το στάρι»;

Το «γινάτι βγάζει μάτι», λέει για παράδειγμα εδώ και μήνες όπου σταθεί και όπου βρεθεί στέλεχος που αποχώρησε, έγινε ανεξάρτητος με τη βούλα και τώρα επιθυμεί να συμμετάσχει στις διεργασίες ανασύστασης της κεντροδεξιάς, δηλαδή να γυρίσει στη ΝΔ του Σαμαρά, αυτήν που μετά βδελυγμίας απέρριψε μόλις ένα χρόνο πριν.

Και υπάρχουν δεκάδες τέτοιες περιπτώσεις. Τα πιο «βαριά» ονόματα παίζουν (κατά δήλωση τους) και στον ανασχηματισμό, θεωρώντας ότι έχουν καταθέσει τα διαπιστευτήρια επαναπροσέγγισης. Ο οποίος ανασχηματισμός, εξελίσσεται σε σαπουνόπερα, στο βαθμό που ορισμένοι έχουν βγάλει τα φτυάρια για να «θάψουν» συγκεκριμένους «ανταγωνιστές» αλλά και νυν Υπουργούς. Οι κάτοχοι των θώκων απειλούν με αντίμετρα και όλοι είναι μια ωραία ατμόσφαιρα.

Στην «κουβέντα» μπαίνουν και οι περιφερειακές-δημοτικές εκλογές με τους «άσωτους υιούς» να επιδιώκουν υποψηφιότητες που θα συμβολίζουν την επιστροφή τους.

Οι πρώην καταστροφολογούντες λοιπόν θέλουν να γίνουν οι «απόστολοι» του success story, οι πρώην λαϊκιστές πρόθυμοι να συνδράμουν το έργο του Πρωθυπουργού προς την ανάκαμψη, οι οπαδοί του ατομικού συμφέροντος «σύντροφοι» μιας χρήσης στο δρόμο για την (ατομική) εξουσία.

Δεν υπάρχει καλύτερη περίοδος για όλους αυτούς, από τη …μεταγραφική. Ο Πρόεδρος διατείνονται «θέλει να ενισχύσει την ομάδα σε όλα τα πόστα» και άρα είναι απαραίτητοι.

Μέχρι την επόμενη φορά που θα κρίνουν ότι οι επιλογές του Αρχηγού δεν τους εκφράζουν… Πρακτικοί άνθρωποι, αφήνουν για άλλους τις μάχες, παραμερίζουν στα δύσκολα για να μπουν στη μέση οι «σκληροί», δεν λένε ποτέ κάτι που δεν χαϊδεύει αυτιά, που θα πάει κόντρα στο ρεύμα.

Έχουν όμως το σπάνιο ταλέντο της πρόβλεψης του νικητή, λίγο πριν την τελική έκβαση του πολέμου. Και κομματικά ένσημα εξ απαλών ονύχων βεβαίως-βεβαίως.

Δεν θα αναφερθούμε ονομαστικά σε όλους αυτούς.

Δεν θα ενδιαφερθούμε καν για την όποια κατοπινή πορεία τους στο δημόσιο βίο.

Μας αρκεί που όλοι ξέρουν πως στις κρίσιμες στιγμές ήταν απόντες, όταν δεν στέκονταν απέναντι.

Για μια «οσμή εξουσίας» επιστρέφουν με μετάνοιες και κωδωνοκρουσίες.

Θα διαπιστώσουν ότι οι προσωπικές τους στρατηγικές, οι -αλα καρτ- πολιτικές τους τοποθετήσεις και τα «παραγοντίστικα παίγνια» είναι τουλάχιστον ξεπερασμένα…

Μ.Ο.