Μαθήματα Πατριδογνωσίας - 1

«Πατριδογνωσία», όταν ήμασταν μικρά, ήταν η γνώση όλων εκείνων που μας έκαναν υπερήφανους για την χώρα μας.

Γιατί τα παιδιά κοινωνικοποιούνται αναπτύσσοντας την «αίσθηση του ανήκειν»…

Και μεγαλώνουν με αξιοπρέπεια, αν νιώθουν υπερηφάνεια για τη «συλλογικότητα» στην οποία ανήκουν. Αλλιώς γίνονται «ανδράποδα»…

Και υπέρτατη συλλογικότητα είναι η Πατρίδα. Αυτή καθορίζει την ταυτότητά τους, τον Πολιτισμό τους, την ιδιοπροσωπεία τους…

Οι νέοι γίνονται πολίτες της Δημοκρατίας, όταν νιώθουν υπερήφανοι για την «Πόλη» τους! Και «Πόλη» σήμερα είναι η Πατρίδα…

Δεν υπάρχει,

(Για όλους αυτούς τους λόγους το μάθημα της Πατριδογνωσίας έχει… καταργηθεί πια από τα σχολειά μας!)

Σήμερα «Πατριδογνωσία» είναι να ξέρουμε τα προβλήματα της χώρας μας! Τα αίτια της κρίσης που δεν μπορούμε ως τώρα να ξεπεράσουμε…

Ποια είναι, που οφείλονται, πως αντιμετωπίζονται, τι «στραβό» έγινε και φτάσαμε ως εδώ, τι σωστό έγινε και ποια «σωτηρία» υπάρχει.

Αν υπάρχει…

Θα αναφερθώ σε δύο από αυτά: Το Χρέος (και την υπερχρέωση της χώρας) καθώς και το Ασφαλιστικό (στο οποίο οφείλεται μεγάλο μέρος της διόγκωσης του Χρέους).

Και θα αναφερθώ σε αυτά, διότι ακούμε ήδη ένα κάρο ανοησίες.

Και, όπως φαίνεται, θα ακούσουμε πολύ περισσότερες, τις μέρες που έρχονται…

Η υπερχρέωση της χώρας, λοιπόν, δεν προέκυψε τώρα, τα τελευταία χρόνια...

Άρχισε το 1981! Με την διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Και εξ αιτίας της «Αλλαγής»…

Ο Ανδρέας Παπανδρέου παρέλαβε το Χρέος εξαιρετικά χαμηλά: Στο 32% του ΑΕΠ τότε. Μέσα σε οκτώ χρόνια το έφτασε κοντά στο 80%...

Κι αμέσως μετά το χρέος ξεπέρασε το 100% γιατί κατέπεσαν εγγυήσεις του Δημοσίου σε δάνεια που είχαν δοθεί επί ΠΑΣΟΚ, σε ΔΕΚΟ και Δήμους και δεν μπορούσαν πια να αποπληρωθούν.

Τα δανεικά και αγύριστα της «Αλλαγής» φόρτωσαν τα επόμενα χρόνια, ένα πρόσθετο 20% του ΑΕΠ στο Χρέους.

Όμως η Ελλάδα δεν χρεοκόπησε τότε! Σταθεροποιήθηκε κάπως και για την επόμενη 20ετία περίπου το Χρέος της κυμαινόταν εκεί γύρω στο 100%!

Που ήταν υψηλό βέβαια, αλλά σίγουρα δεν ήταν το υψηλότερο στην Ευρώπη!

(Πιο ψηλά βρίσκονταν, ήδη από τότε, η Ιταλία και το Βέλγιο τουλάχιστον – με χρέος στα τέλη της δεκαετίας του ’90 πάνω από 120% του δικού τους ΑΕΠ)…

Η επόμενη «έκρηξη χρέους» έγινε μετά το 2008, όταν η διεθνής κρίση χτύπησε όλο τον κόσμο. Και το Ελληνικό χρέος εκτοξεύθηκε τότε στο 115%!

Τόσο ήταν το Μάϊο του 2010, όταν μπήκαμε στο πρώτο Μνημόνιο.

Πάλι δεν ήταν το υψηλότερο στην Ευρώπη…

Αλλά μετά τον Ιούλιο του 2010 η ΕΛΣΤΑΤ, υπό νέα διοίκηση πια, προσέθεσε άλλα 12% στο χρέος μας, πάλι από «κατάπτωση εγγυήσεων» του Ελληνικού Δημοσίου σε χρέη των ΔΕΚΟ κυρίως, που όμως τότε εξυπηρετούνταν κανονικά!

Το γιατί έγινε αυτή η «προσθήκη χρέους» από την ΕΛΣΤΑΤ ακόμα συζητιέται. Αλλά η ελληνική κοινωνία δεν έχει πάρει χαμπάρι τίποτε γι’ αυτό…

Κι έτσι, τρείς μήνες αφότου μπήκαμε στο Μνημόνιο, το χρέος μας είχε εκτοξευθεί στο 127%...

Σύμφωνα με το πρώτο Μνημόνιο τα επόμενα τρία χρόνια το Χρέος θα έφτανε μέχρι το 145-7% κι ύστερα θα άρχιζε να μειώνεται. Τότε δεν υπήρχε πρόβλημα «βιωσιμότητας» του Χρέους…

Δύο χρόνια αργότερα είχε ήδη φτάσει στο 176%!

Τότε πια προέκυψε μεγάλο πρόβλημα «βιωσιμότητας»

Κι όχι μόνο από την κάπως «ανορθόδοξη» «προσθήκη χρέους» της ΕΛΣΤΑΤ...

Αυτή ήταν μια από τις μεγαλύτερες αποτυχίες του πρώτου Μνημονίου!

Την είχε εντοπίσει εγκαίρως ο Σαμαράς εξ αρχής, την είχε στηλιτεύσει και στη Βουλή και κατά την ομιλία του στο Ζάππειο-1.

Μετά τα τέλη του 2011 συζήτησε με τον Τρόϊκα και το πώς θα διορθωθεί.

Και κάπως έτσι, με τη διόρθωση ΚΑΙ αυτού του λάθους, οδηγηθήκαμε στο δεύτερο Μνημόνιο. Που ανέλαβε να εφαρμόσει ο ίδιος ο Σαμαράς.

Η διόρθωση έγινε με το κούρεμα χρέους, το λεγόμενο PSI.

Τότε κόπηκαν 105 δισεκατομμύρια ονομαστικού χρέους με τη μία!

Σε «καθαρούς» όρους (αφαιρώντας τις απώλειες των Ταμείων που διακρατούσαν κρατικά ομόλογα), το συνολικό κέρδος για την Ελλάδα από το PSI έφτασε τότε τα 98-100 δισεκατομμύρια περίπου.

Πρόκειται για το μεγαλύτερο κούρεμα χρέους που έχει γίνει ποτέ στην Ιστορία. Και σε ονομαστικούς και σε ποσοστιαίους όρους…

Ενώ κόπηκαν και τα επιτόκια στο υπόλοιπο χρέος. Κι έτσι συνολικά, ενώ ως τότε η Ελλάδα πλήρωνε κάθε χρόνο 16,5 δισεκατομμύρια για τόκους (ποσό που συνεχώς ανέβαινε), μετά το 2012, πληρώνει μόλις 5-6 δισεκατομμύρια το χρόνο!

Μόνο σε τέσσερα χρόνια γλίτωσε πάνω από 45 δισεκατομμύρια!

Αν η Ελλάδα δεν χρεοκόπησε οριστικά τότε και δεν βγήκε από το ευρώ, είναι ακριβώς λόγω του PSI…

Για το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ χάλαγε τον κόσμο τότε. Και τώρα παραδέχθηκε πως ήταν «σωτήριο»…

Ενώ στα τέλη του 2012 έγινε, επιπροσθέτως και επαναγορά χρέους με συνολικό πρόσθετο «κούρεμα» άλλων 20 δισεκατομμυρίων!

Να σκεφτείτε 18 δισεκατομμύρια στοίχησαν στην Ελλάδα οι «Ολυμπιακοί» του 2004.

Και παραπάνω από αυτό το ποσό, 20 δισεκατομμύρια κόπηκαν μέσα σε ένα πρωϊνό στις αρχές Δεκεμβρίου του 2012.

Όταν παράδωσε ο Σαμαράς, το ΔΝΤ υπολόγιζε ότι το Ελληνικό Χρέος θα έπεφτε στο 104% του ΑΕΠ ως το 2022. Και γι’ αυτό θεωρούσε πια πως το Χρέος μας ήταν «σε τροχιά βιωσιμότητας»!

Σήμερα, επί Τσίπρα, το ίδιο το ΔΝΤ υπολογίζει πως το Ελληνικό Χρέος θα βρίσκεται στο 170% του ΑΕΠ, την ίδια χρονιά, το 2022! Και γι’ αυτό το θεωρεί πλέον «εξαιρετικά ΜΗ βιώσιμο»!

Κι έχουν το θράσος και μιλάνε οι ΣΥΡΙΖΑίοι…

Τελικά μόνο την επιτυχία του PSI και της επαναγοράς χρέους, δηλαδή συνολικό «κούρεμα» πάνω από 120 δισεκατομμύρια (συν οι μειωμένοι τόκοι για όλα τα επόμενα χρόνια), μόνο αυτά να πιστώσουμε στο Σαμαρά, είναι μακράν ο πιο επιτυχημένος Πρωθυπουργός των τελευταίων δεκαετιών!

Οι προηγούμενοι (όχι όλοι στον ίδιο βαθμό και όχι με ίδιες ευθύνες) φόρτωναν χρέος. Ο Σαμαράς έκοψε χρέος και τόκους. Κι έβγαλε την οικονομία από την ύφεση, ενώ έβγαζε και τη χώρα από τα μνημόνια. Και κράτησε και τα σύνορα κλειστά για τους λαθρομετανάστες…

Αυτά όλα ο κόσμος ήδη του τα αναγνωρίζει...

Αν και οι πολιτικοί του αντίπαλοι δεν βρήκαν το κουράγιο ακόμα να τα παραδεχθούν.

Τέτοια μικρότητα…

Για το ασφαλιστικό τώρα: Η μεγάλη λεηλασία των Ταμείων έγινε τη δεκαετία του ’80. Πάλι επί ΠΑΣΟΚ – τι «σύμπτωση» κι αυτή;

Όταν ο πληθωρισμός έτρεχε με διψήφια ποσοστά κάθε χρόνο (25% το ψηλότερο και 13% το χαμηλότερο), ενώ τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων ήταν κατατεθειμένα σε… άτοκους λογαριασμούς στην Κεντρική Τράπεζα!

Φανταστείτε: κάθε χρόνο τα αποταμιεύματα των εργαζομένων έχαναν από 13% ως 25% και δεν έπαιρναν τίποτε ως τόκο! Κυριολεκτικά εξαερώθηκαν…

Χώρια που με τις «κοινωνικές παροχές» του ΠΑΣΟΚ δόθηκαν «συντάξεις» («αντιστασιακών» και όχι μόνο) σε «δικαιούχους» που δεν είχαν εισφέρει ούτε φράγκο, και μάλιστα από Ταμεία που λεηλατούνταν συνεχώς από τον πληθωρισμό και τις άτοκες καταθέσεις…

Η πρώτη και μόνη μεγάλη μεταρρύθμιση στο Ασφαλιστικό (μέχρι πρόσφατα) έγινε από το Δημήτρη Σιούφα επί διακυβέρνησης Κώστα Μητσοτάκη, το 1992.

Σύμφωνα με τους πιο σοβαρούς αναλυτές του ασφαλιστικού προβλήματος (ακόμα και ΜΗ νεοδημοκράτες, όπως ο Πάνος Τσακλόγλου), «η μεταρρύθμιση Σιούφα έδωσε στα ασφαλιστικά ταμεία πρόσθετη ζωή 15-20 ετών»!

Όμως, όταν ήλθε το ΠΑΣΟΚ κατάργησε τη μεταρρύθμιση Σιούφα!

Ξανά πίσω στην κρίση…

Και λίγα χρόνια αργότερα, επί Σημίτη πλέον, ο Τάσος Γιαννίτσης προσπάθησε να επαναφέρει μέρος της μεταρρύθμισης Σιούφα, που το κόμμα του είχε προηγουμένως καταργήσει! Όμως, δεν τα κατάφερε…

Εκείνος είχε το θάρρος να το προσπαθήσει, αλλά οι συνδικαλιστικές συντεχνίες ξεσηκώθηκαν και ματαίωσαν την προσπάθειά του.

Και σήμερα όλοι θυμούνται την… αποτυχημένη απόπειρα Γιαννίτση, αλλά κανείς δεν μνημονεύει την επιτυχημένη μεταρρύθμιση Σιούφα!

Τέτοια αθλιότητα…

Μόνο ο Σαμαράς είχε το θάρρος να το αναγνωρίσει δημόσια.

Και επανέρχεται σε αυτό συνεχώς.

Και να σκεφτείτε, ότι ο Σιούφας ποτέ δεν στήριξε το Σαμαρά!

Αντίθετα βρέθηκε απέναντί του.

Αλλά ο Σαμαράς όχι μόνο αναγνώρισε δημόσια το έργο του, αλλά όταν ήταν Πρωθυπουργός έδωσε εντολή και στον τότε υπουργό του για το Ασφαλιστικό, το Γιάννη Βρούτση, να υπογραμμίζει συνέχεια το πρωτοποριακό έργο του Σιούφα! Όπως και την προσφορά του προηγούμενου υπουργού, επί ΠΑΣΟΚ, του Γιώργου Κουτρουμάνη. Που κι αυτός προσέφερε έργο…

Επειδή ο Σαμαράς είναι μεταρρυθμιστής αναγνωρίζει και στηρίζει το έργο των μεταρρυθμιστών που προηγήθηκαν.

Ακόμα κι αν πρόκειται για πολιτικούς του αντιπάλους.

Κι επειδή είναι σοβαρός αστός πολιτικός το συνεχίζει, το πάει και πολύ πιο πέρα. Κι αυτό έκανε στα δυόμιση χρόνια που κυβέρνησε…

Για να καταλάβετε, το Ασφαλιστικό στην Ελλάδα πριν την κρίση – ΑΚΟΜΑ και ΠΡΙΝ την κρίση – στοίχιζε στον Προϋπολογισμό γύρω στο 6% του ΑΕΠ κάθε χρόνο. Σχεδόν δύο φορές παραπάνω απ’ ό,τι στην Ευρώπη όπου ο αντίστοιχος μέσος όρος είναι κάτω από 4%...

Με το που μπήκαμε στην κρίση και στα Μνημόνια, εκτινάχθηκε η ανεργία, κατέρρευσαν τα έσοδα των ταμείων, και μειώθηκε το ΑΕΠ.

Η επιβάρυνση στον Προϋπολογισμό εκτοξεύθηκε από το 6% στο διπλάσιο περίπου, κοντά στο 12%, γιατί ταυτόχρονα αυξήθηκε ο αριθμητής (αυξήθηκαν οι εισφορές από τον Προϋπολογισμό, αφού μειώθηκαν τα έσοδα των Ταμείων) και μειώθηκε ο παρανομαστής (έπεσε το ΑΕΠ).

Κι αυτό παρά τις μειώσεις συντάξεων που είχαν μεσολαβήσει…

Με τη μεταρρύθμιση που είχε αρχίσει επί Κουτρουμάνη και ολοκληρώθηκε επί Γιάννη Βρούτση με πρωθυπουργό το Σαμαρά πλέον, το ασφαλιστικό σταθεροποιήθηκε κι άρχισε να μειώνεται η επιβάρυνση του Προϋπολογισμού...

Το Δεκέμβριο του 2014 η επιβάρυνση του Προϋπολογισμού είχε ήδη υποχωρήσει στο 9,5% και προβλεπόταν πως ως το 2018 θα έπεφτε κάτω από 6% (κάτω από τα επίπεδα που βρισκόταν πριν την κρίση)!

Ενώ ως το 2022 θα έπεφτε κάτω από το 4%, δηλαδή θα βρισκόταν στον Ευρωπαϊκό μέσον όρο.

Πώς; Μέσα από την ανάπτυξη που θα έφερνε περισσότερη απασχόληση περισσότερα έσοδα στα ταμεία, θα μείωνε τις χρηματοδοτικές εισφορές του Προϋπολογισμού στον αριθμητή του κλάσματος και θα αύξανε το ΑΕΠ στον παρανομαστή…

Το σχέδιο αυτό το είχε πλήρως αποδεχθεί η Τρόϊκα και γι’ αυτό ΔΕΝ ζητούσε τότε, καμία επιπρόσθετη μείωση στις κύριες συντάξεις!

Μετά ήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ τίναξε στον αέρα τις προοπτικές ανάπτυξης, διέλυσε τα έσοδα των Ταμείων και σήμερα, παρά τις αλλεπάλληλες πρόσθετες μειώσεις των συντάξεων, το ασφαλιστικό μας εξακολουθεί να έχει όλο και μεγαλύτερο πρόβλημα…

Και τώρα ξαναφέρνουν νέες περικοπές. Που πάλι δεν θα φτάσουν.

Βέβαια το ασφαλιστικό δεν πρόκειται να λυθεί οριστικά, αν δεν αλλάξει πρώτον το δημογραφικό, δεύτερο το ποσοστό απασχόλησης των Ελλήνων και τρίτον το παραγωγικό μοντέλο της χώρας.

--Οι δημογραφικοί μας ρυθμοί είναι πια αρνητικοί (πεθαίνουν περισσότεροι απ’ όσους γεννώνται κάθε χρόνο, ενώ φεύγουν συνεχώς στο εξωτερικό παραγωγικοί Έλληνες),

--Το ποσοστό των οικονομικά απασχολούμενων Ελλήνων είναι γύρω στο 50% του πληθυσμού (ενώ στην Ευρώπη είναι πάνω από 70%)

--Και το παραγωγικό μοντέλο της χώρας ουσιαστικά… δεν υπάρχει!

Αλλά αυτές οι αρνητικές τάσεις χρειάζονται χρόνια για να αντιστραφούν.

Επί Κώστα Καραμανλή κάτι είχε αρχίσει να βελτιώνεται στο δημογραφικό.

Επί Σαμαρά υπήρχε ενδείξεις για αντιστροφή της τάσης και στα τρία.

Αλλά τώρα όλα ξανά επιδεινώνονται ταχύτατα...

Το ασφαλιστικό κοστίζει σήμερα 17 δισεκατομμύρια το χρόνο στον Προϋπολογισμό. (Χώρια οι εισφορές εργοδοτών, εργαζομένων και αυτ-απασχολούμενων, που έχουν γίνει πια εφιαλτικές για όλους).

Πράγμα που σημαίνει πως στα τελευταία οκτώ χρόνια της κρίσης δόθηκαν πάνω από 130 δισεκατομμύρια! Σχεδόν το μισό συνολικό χρέος μας πήγε για… «συντάξεις»!

Κι αυτό σημαίνει πως δεν θα βγούμε ποτέ από την κρίση, αν δεν το λύσουμε. Επί Σαμαρά είχε αρχίσει να λύνεται, τα ασφαλιστικά μας ταμεία επί Βρούτση υπουργού, το Νοέμβριο του 2014, είχαν πάρει για πρώτη φορά «πιστοποιητικό βιωσιμότητας» από την Ευρώπη μέχρι το 2060!

Και τώρα βρισκόμαστε πάλι στην περιδίνηση χειρότερης κρίσης…

Αυτά για να ξέρουμε τι μας γίνεται.

Γιατί τις επόμενες μέρες θα ακούσουμε πολλές προπαγανδιστικές ανοησίες από την κυβέρνηση Τσίπρα…

Κι αυτή τη φορά πρέπει να τους απαντάμε όπως τους αξίζει.

Έτσι;

Διαβάστε περισσότερα