Τσάκισαν τους συνταξιούχους και τους φταίει ο Στουρνάρας που λέει τα αυτονόητα

Η νέα παρέμβαση που έκανε χθες ο Γιάννης Στουρνάρας, αυτή τη φορά για το ασφαλιστικό σύστημα και τις συντάξεις, έρχεται ως ένα ακόμη επεισόδιο στη σύγκρουσή του με την κυβέρνηση. Αλλά δεν είναι μόνο και απλά η σύγκρουση του Τσίπρα με τον Στουρνάρα,

αυτό θα ήταν αδιάφορο. Πρόκειται για σύγκρουση δύο κόσμων, όμως, που δεν έχει καμιά σημασία ποιος είναι πρωταγωνιστής.

Στη θέση του Στουρνάρα θα μπορούσε να είναι κάποιος άλλος. Ο Σαμαράς, ο Μητσοτάκης, η Φώφη ή όποιος μπορεί να έχει πέντε δράμια μυαλό για να καταλάβει ότι το ασφαλιστικό σύστημα έχει καταρρεύσει και ότι κινδυνεύουν οι συντάξεις και αυτών που τώρα τις παίρνουν και όσων εργάζονται σκληρά, πληρώνουν κάθε μήνες τεράστιες εισφορές αλλά είναι πεπεισμένοι ότι δεν πρόκειται να απολαύσουν τους κόπους μιας ζωής.

Τι είπε ο Στουρνάρας χθες; Είπε ότι δυστυχώς θα χρειαστούν περικοπές στις συνταξιοδοτικές δαπάνες. Είπε ότι πρέπει να υπάρξει παράταση του εργασιακού βίου με κίνητρα για όσους είναι άνεργοι σε μεγάλη ηλικία. Είπε ότι πρέπει να δημιουργηθούν επαγγελματικά ταμεία ασφάλισης αλλά και να μπει πιο δυναμικά ο τρίτος πυλώνας του συστήματος, οι ιδιωτικές εταιρείες δηλαδή, οι οποίες θα μπορούσαν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά. Όποιος μπορεί δηλαδή να πληρώνει κάποιο ποσό για να πάρει μια συμπληρωματική σύνταξη, προστιθέμενη σ’ αυτή που πιθανότατα, και όχι σίγουρα, θα του δώσει το κράτος.

Δεν πέρασε ούτε μία ώρα από την ομιλία του Διοικητή και το Μαξίμου με οργισμένη διαρροή είπε ότι οι θέσεις του είναι ακραίες και οδηγούν σε διάλυση του συστήματος. Είναι να γελάς και μόνο που διαβάζεις αυτές τις βλακείες που βγάζουν οι βολεμένοι Καρανίκες.

Την ίδια ημέρα που η Αχτσιόγλου και ο Τσακαλώτος ανακοίνωναν ότι… πονάνε αλλά πρέπει να κόψουν τη σύνταξη από 900 χιλιάδες ανθρώπους, οι ίδιοι κατηγορούσαν τον Στουρνάρα γιατί τόλμησε να καταθέσει προτάσεις για το διαλυμένο σύστημα. Και τα παπαγαλάκια τους στην τηλεόραση ήδη άρχισαν να τον χαρακτηρίζουν ακραίο, νεοφιλελεύθερο, άνθρωπο του ΔΝΤ, της ΝΔ, υπουργό του Σαμαρά και άλλα όμορφα. Όλοι αυτοί που έχουν πέσει στα τέσσερα και ανέχονται τα… βίτσια του Τόμσεν (αλλά πάντα με πόνο γιατί είναι αριστεροί) τώρα ξεκινούν ένα νέο πόλεμο. Σαν κι αυτόν που ξεκίνησαν την εποχή του Σπράου ή με τον Γιαννίτση. Τότε που αν γίνονταν οι μεταρρυθμίσεις στο σύστημα ίσως να μη φτάναμε στη σημερινή κατάσταση.

Το ζήτημα είναι αν έχουμε μάθει από την πρωτοφανή κρίση που περνάμε. Αν θα συνεχίσουμε να ζούμε σε μια καθημερινή… Πρωταπριλιά ή αν θα πούμε επιτέλους και κάποιες μεγάλες αλήθειες. Ας απαντήσουν λοιπόν οι ινστρούχτορες της Αριστεράς:

Μπορούμε να συνεχίσουμε να δίνουμε συντάξεις σε 40άρηδες;

Μπορούμε να ανεχθούμε προνόμια σε διάφορους κλάδους με αποτέλεσμα κάποιοι να παίρνουν σύνταξη με 15 και 20 χρόνια εργασίας και κάποιοι άλλοι να εργάζονται 40 χρόνια και να παίρνουν ψίχουλα;

Μπορεί να αντέξει η χώρα να χρηματοδοτεί το ασφαλιστικό σύστημα από τον προϋπολογισμό με δεκάδες δις ευρώ; Ο ΕΦΚΑ, δηλαδή όλα τα Ταμεία είναι ελλειμματικά γιατί πλέον χρειάζονται 4 και 5 εργαζόμενοι προκειμένου να βγάλουν τη σύνταξη για έναν και μόνο.

Μπορεί η χώρα να μην έχει επαγγελματικά ταμεία ασφάλισης που έχουν όλες οι σοβαρές χώρες;

Μπορεί να υπάρχουν ακόμη και τώρα συνταξιούχοι που παίρνουν δύο, τρεις και τέσσερις συντάξεις ενώ άλλοι να μην μπορούν να πάρουν ούτε μία;

Μπορεί να συνεχιστεί το φαινόμενο να περιμένουν άνθρωποι 3 χρόνια για να βγουν στη σύνταξη και μέχρι τότε να ζουν με ψίχουλα;

Μπορεί να συνεχιστεί η στάση πληρωμών στα ταμεία από εργοδότες και εργαζόμενους και να μην τους κυνηγά κανείς;

Μπορεί να υπάρχει απίστευτη μαύρη εργασία και κανείς να μην τους αποκαλύπτει αλλά να αφήνει ασύδοτη την κατάσταση;

Μπορεί να συνεχιστεί η ύφεση στην οικονομία και να διώχνονται οι επενδύσεις που θα έφερναν δουλειά και εισφορές στα ταμεία, εξαιτίας των εμμονών μιας άθλιας κυβέρνησης;

Αυτές είναι οι ερωτήσεις και είναι αδιάφορο αν θα τα σπάσουν ο Στουρνάρας με τον Τσίπρα για πολιτικούς ή όχι λόγους. Αν θέλουμε να ακούσουμε σκληρές αλήθειες κι όχι αριστερές παπάτζες που θα διαλύσουν την ήδη διαλυμένη πατρίδα μας. Αυτό είναι το πραγματικό ερώτημα.

Διαβάστε περισσότερα