Η πατριωτική, η ενοχική και η ηλίθια δεξιά (Μέρος 2ο)

Δυστυχώς τα είχαμε γράψει: «Η καθεστωτική, η ενοχική και η πατριωτική δεξιά». Αυτολογοκριθήκαμε κιόλας, καθώς στην αρχή ο τίτλος αλλά και το κείμενο μιλούσαν για «ηλίθια» δεξιά. Ή «έξαλλη», ή «χουντική», ή “αμετανόητη”: όποιο επίθετο κι αν χρησιμοποιήσουμε, αναφερόμαστε σε εκείνο το κομμάτι της Άκρας Δεξιάς που μόνο δεινά έχει προσφέρει στον τόπο. Η μισή Κύπρος χάσκει ακόμη «τουρκεμένη», για να μην αναφερθούμε στα βασανιστήρια, τις εκτοπίσεις και την πλήρη ανελευθερία στο εσωτερικό, την πλήρη απομόνωση από το εξωτερικό. Έχουν ειπωθεί χιλιάδες φορές αυτά και δυστυχώς δεν είναι κλισέ.

Το ότι η Μεταπολίτευση τα έκανε όπως τα έκανε, δεν δικαιώνει ιστορικά τους Απριλιανούς. Το ότι  η κρίση ωθεί ανθρώπους στα άκρα είναι γεγονός. Τα φασιστικά κινήματα του Μεσοπολέμου στην Ευρώπη δεν προήλθαν από παρθενογένεση. Το γεγονός επίσης ότι ήταν ένα καθεστώς πιο «χαλαρό» από αυτό του Πινοσέτ και δεν πετούσε κατά χιλιάδες ανθρώπους στη θάλασσα, αλλά κατά δεκάδες, και πάλι δεν τους δικαιώνει. Ο φονιάς είναι φονιάς, είτε σκοτώσει έναν ή χίλιους.

Το πολιτικό σύστημα πρέπει να αναλογισθεί τις ευθύνες του. Προσφέροντας υπουργεία στην Άκρα Δεξιά, καθώς είναι κοινό μυστικό ότι τα «σταγονίδια» έχουν βρει καταφύγιο στο ΛΑΟΣ, σε κατάσταση συνταγματικής εκτροπής, προλειαίνει το έδαφος για προβοκάτσιες αλλά και «απριλιανά» οράματα. Είχε προηγηθεί ασφαλώς ο ανεκδιήγητος ΓΑΠ, που μέχρι και τον κίνδυνο πραξικοπήματος είχε επικαλεστεί, προκειμένου να γαντζωθεί στην εξουσία.

Αν εκεί στην Ευελπίδων οι γεννηθέντες το 1989 (!!!) το έχουν ρίξει στην ιστορία και θέλγονται από τα «κατορθώματα» της επταετίας ας ρίξουν και μια ματιά στις προσωπικές ιστορίες αληθινών πατριωτών αξιωματικών όπως ο Σπύρος Μουστακλής με την τραγική κατάληξη, ή του ομογάλακτου του Ν. Λύτρα.

Οι θιασώτες της πολυσυλλεκτικότητας των δύο κομμάτων εξουσίας φλέρταραν κάποιες φορές με  τις κοινωνικές ομάδες των «χουντικών» για να αυξήσουν την εκλογική τους δύναμη. Η πόλωση πολλών εκλογικών αναμετρήσεων, καθιστούσε πολύ σημαντικές κάποιες δεκάδες χιλιάδες ψήφους. Η αλήθεια είναι όμως ότι το κόμμα που έβαλε τους Απριλιανούς στη φυλακή, νομιμοποίησε το ΚΚΕ και επανέφερε τη δημοκρατία αντιμετωπιζόταν πάντοτε με εχθρότητα από τους χουντικούς, των οποίων το ατράνταχτο επιχείρημα εξακολουθούν να είναι τα «κονσερβοκούτια» Άλλωστε ήταν πάντα πρόθυμοι να προσφέρουν χείρα βοηθείας στους αντιπάλους της ΝΔ. Ο πατριωτισμός της ΝΔ δεν «μολύνεται» από τα «σταγονίδια», δεν πληγώνεται από τις προβοκάτσιες τους, γιατί είναι άλλης αφετηρίας, άλλης κουλτούρας και άλλης ιστορικής διαδρομής. Ας θυμηθούμε κάποια πράγματα που γράφαμε στις 12/11 περί του θέματος:

  «Η Δεξιά ήταν όμως πάντα κομμάτι του συστήματος. Αν δεν ήταν κυβέρνηση ήταν εν δυνάμει. Άρα πολυσυλλεκτική. Επομένως και κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Στη νικήτρια “εμφυλιακή Δεξιά”, όλα και όλοι μπήκαν στο ίδιο τσουβάλι. Αντιστασιακοί, συνεργάτες των κατοχικών δυνάμεων, ακόμη και πρόσωπα μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ. Συνοδοιπόρος εκείνης της δεξιάς, το «εθ