Η Νίκη δεν είναι μακριά! (Όμως: Προσοχή στους Εφιάλτες…)

Πριν από ένα χρόνο, όταν ο Τσίπρας και το κόμμα του ήταν ακόμα πολύ «φρέσκοι» στη διακυβέρνηση, το πρόβλημα που απασχολούσε τους αντιπάλους του, ήταν: «Πόσα χρόνια θα μείνει στην εξουσία. Πέντε; Οκτώ; Δέκα;»

Σήμερα, δεκατρείς μήνες μετά το ερώτημα που απασχολεί όλους, φίλους και αντιπάλους του, ΔΕΝ είναι «πόσα χρόνια θα μείνει»;

Είναι ΠΩΣ θα πέσει;

--Στα «μαλακά», για να γλιτώσει τα χειρότερα;

--Ή «άγαρμπα» και υπό δραματικές συνθήκες με τραγικές συνέπειες για τον ίδιο και τη χώρα;

Το

Δεδομένο το θεωρούν οι περισσότεροι.

Δεν ξέρουν πότε ακριβώς. Δεν ξέρουν πώς ακριβώς…

Αλλά ότι «δεν αντέχει» το βλέπουν και το νιώθουν όλοι.

Κι αρχίζουν να το προεξοφλούν και οι «έξω»…

Άσε που και οι ίδιοι οι ΣΥΡΙΖΑΙοι το διαισθάνονται πια...

Κάποιοι αναφέρουν ευστόχως, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, παρ’ όλα αυτά, ποντάρει στον «καθεστωτισμό».

Όντως αυτό συμβαίνει. Αλλά δεν αποδίδει πια…

Γιατί ο «καθεστωτισμός» απαιτεί πάνω απ’ όλα έλεγχο στον δημόσιο «κορβανά». Αυτό δεν υπάρχει πια!

Μας «τέλειωσε» με τα Μνημόνια (κι ίσως ήταν από τα «καλά» που έφεραν τα Μνημόνια)…

Όταν βρισκόμαστε σε τέτοια οικονομική «στενότητα», όταν δεν ξέρουμε καν αν θα καταβληθούν στο ακέραιο οι μισθοί και οι συντάξεις τον επόμενο μήνα, ο «καθεστωτισμός» έχει χάσει και τις δύο «αιχμές» του:

--Ούτε «προσελκύει» πλέον τους «δικούς τους»,

--Ούτε «τρομάζει» πια τους αντιπάλους τους. Τζούφιος είναι…

Ασφαλώς και οι ΣΥΡΙΖΑίοι έχουν κάθε διάθεση να τον χρησιμοποιήσουν όσο μπορούν κι όσο «τους παίρνει»…

Αλλά το νέο Μνημόνιο που έφεραν τους κόβει τον αφαλό συνεχώς, κι ανάσα δεν τους αφήνει να πάρουν, πότε με τα «προαπαιτούμενα» που έχουν υπογράψει, πότε με τα νέα «δημοσιονομικά κενά» που τους προκύπτουν κάθε τόσο, γιατί σέρνουν συνεχώς τα ποδάρια τους και χάνουν χρόνο…

Ποιος «καθεστωτισμός» και «ποιος Θανάσης»;

Δεν υπάρχει φράγκο για να ταϊστούν όλοι οι χαραμοφάηδες.

Που όταν δεν ταΐζονται γίνονται πολύ μνησίκακοι και εκδικητικοί π’ ανάθεμά τους…

Ναι, λοιπόν, ο Τσίπρας θέλει να χρησιμοποιήσει τον «καθεστωτισμό» στο έπακρο. Αλλά δεν μπορεί.

Όπως δεν μπόρεσε πριν απ’ αυτόν ο ΓΑΠ, και μάλιστα έχοντας ένα ΠΑΣΟΚ που είχε τους ανθρώπους για να το κάνει κι ήξερε «τα κόλπα» (Ο Σαμαράς ούτε που νοιάστηκε να χρησιμοποιήσει τον «καθεστωτισμό», έτσι κι αλλιώς).

Μη φοβάστε, λοιπόν, ένα «μαχαίρι» που έχει ήδη «στομώσει»…

Και μην εκλαμβάνετε ως «δεδομένες» τις φιλοδοξίες των ΣΥΡΙΖΑίων.

Θέλουν, ασφαλώς, αλλά δεν μπορούν πια…

Οι μόνοι που μπορούν να δώσουν «φιλί ζωής» στον Τσίπρα - και μόνο προσωρινά βεβαίως - είναι οι αντίπαλοί του!

Το έκαναν άλλωστε πέρσι το Σεπτέμβριο, όταν στην προεκλογική μάχη έβγαινε η ΝΔ και έλεγε στον κόσμο:

-Ψηφίστε εμένα κι όχι αυτόν τον… «ψεύτη» (τον Τσίπρα), για να… συγκυβερνήσω μετά με τον «ψεύτη»!!!

Κι όσοι βέβαια ήθελαν πια να φύγει ο Τσίπρας, κι ήταν ήδη από τότε πολλοί, από-συσπειρώθηκαν!

Ενώ αρκετοί άλλοι είπαν:

-Αν είναι να ξαναγυρίσει ο Τσίπρας στην κυβέρνηση, έτσι κι αλλιώς, γιατί δεν πάω να τον ψηφίσω απευθείας, αντί να τον «φέρω» μέσω ΝΔ;

Χειρότερο λάθος από εκείνο που έκανε η ΝΔ τότε, δεν μπορούσε να γίνει!

Του «έδωσε» κυριολεκτικά τις εκλογές (χωρίς να το πολύ-καταλάβει ίσως).

Ή τουλάχιστον μετέτρεψε μια μάχη που πολύ εύκολα κερδιζόταν πλέον σε μια πολύ δύσκολη μάχη, την οποία και έχασε! Με διαφορά μάλιστα…

Αυτά όμως πάνε! Πέρασαν…

Σήμερα, με την νέα ηγεσία της, ΝΔ δεν βρίσκεται πια σε αυτό το δρόμο…

Αφού μας… κοψοχόλιασε ο Κυριάκος τον πρώτο ένα-ενάμιση μήνα από την εκλογή του, έκανε τελικά τη σωστή επιλογή!

--Να φύγει ο Τσίπρας! Τώρα…

Και πίσω απ’ αυτή τη γραμμή ενώθηκε όλη η παράταξη, αλλά και ευρύτερο μέρος του λαού, που έψαχνε να βρει τρόπο να απαλλαγεί από το ΣΥΡΙΖΑ.

Και τώρα το βρήκε.

Και μαζί έχουν γυρίσει την πλάτη και στο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και κάποιοι από το χώρο της Αντιπολίτευσης (Θοδωράκης, ΠΑΣΟΚ κλπ.) ή από τα media, που στους πρώτους μήνες, αλλά και μέχρι πέρσι το φθινόπωρο, τον «έπαιζαν»…

--Θυμάστε το «Ποτάμι» που ήταν «και με το χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ», κι έλεγε συνεχώς: «κακή η κυβέρνηση Τσίπρα βέβαια, αλλά και οι προηγούμενοι δεν ήταν καλύτεροι";

--Θυμάστε όλες αυτές τις ανοησίες, που «εξομοίωναν τον «ολετήρα» Τσίπρα με την προηγούμενη κυβέρνηση, που είχε βελτιώσει την οικονομία (αλλά και τη δημόσια ασφάλεια) σε όλους τους τομείς;

Αυτό κι αν είναι λαϊκισμός. Τρομάρα τους…

Ο χειρότερος λαϊκισμός! Κι ας το παίζουν «αντιλαϊκιστές»…

Ε, τώρα τα έκοψαν όλα αυτά…

Ή τουλάχιστον γυρνάνε τα «πυρά» τους πλέον, μόνο προς το ΣΥΡΙΖΑ!

Εξ ανάγκης βέβαια, αφού ο «διμέτωπος» που έκαναν τους βγήκε «ξινός».

Ήδη στις δημοσκοπήσεις τους δίνουν σταθερά… εκτός Βουλής!

Ο κόσμος τους κατάλαβε και τρέχουν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα…

--Όσον αφορά τη Φώφη, αυτή το έχει ξεκαθαρίσει:

Δεν μπαίνει σε κυβέρνηση συνεργασίας χωρίς τη ΝΔ.

Κι όχι από «αγάπη». Αλλά από ανάγκη!

Δεν έχει καμία διάθεση και καμία δυνατότητα, να γίνει κυβερνητική «πατερίτσα» του ΣΥΡΙΖΑ.

Ούτε θα την ακολουθούσαν οι βουλευτές της, αν το επιχειρούσε...

Έτσι λοιπόν, τώρα η κατάσταση έχει αλλάξει πλήρως:

Λίγους μήνες πριν, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πολλούς υποψήφιους «μνηστήρες» να σχηματίσει κυβέρνηση, αν ήθελε να απομακρύνει τον Καμμένο, ή να διώξει δικούς του πιθανούς «αντάρτες».

Μέχρι το Δεκέμβριο περίπου, ο Τσίπρας είχε «και το μαχαίρι και το καρπούζι»!

Και δεν είχε ανάγκη τη ΝΔ…

Άσε που ως τότε δεν ήταν σίγουρο πως θα αντιδρούσε η ΝΔ, αν της ζητούσε στήριξη ο Τσίπρας.

Κάποιοι την ήθελαν να «τρέξει ξοπίσω του»…

--Τώρα όμως, ο Τσίπρας δεν έχει «μνηστήρες».

Ακόμα και Λεβέντης του γύρισε την πλάτη…

--Τώρα ο Τσίπρας ξέρει πως έχει ανάγκη πρωτίστως τη ΝΔ, αν του φύγουν δικοί του αντάρτες (όπερ και πιθανότερο πλέον).

--Άσε που στο μεταξύ ηττήθηκαν πανηγυρικά, όσοι μέσα στη ΝΔ ήθελαν «κολλεγιές» με το ΣΥΡΙΖΑ!

Και τώρα με τη νέα ηγεσία αυτό είναι σχεδόν αδύνατο…

Όλα λοιπόν, έχουν γυρίσει εναντίον του Τσίπρα.

Γι’ αυτό και η αίσθηση της απόγνωσης εκ μέρους του…

«Δώρο» από τους εχθρούς του δεν θα υπάρξει αυτή τη φορά!

Τέλος, κάποιοι ανησυχούν γιατί το «τι θα κάνει ο κόσμος».

--Σου λέει, εντάξει όλοι τον βρίζουν το Τσίπρα σήμερα.

Στα καφενεία, στα σπίτια, στους δρόμους, παντού…

Μήπως όμως πάνε και τον ξαναψηφίσουν;

Πάντως οι ενδείξεις είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υποστεί πρωτοφανή καθίζηση:

--Για πρώτη φορά στα χρονικά, ένα χρόνο μετά την(πρώτη) θριαμβευτική εκλογή του, υστερεί σε δημοσκοπήσεις!

Κι όσο περνάνε οι εβδομάδες η υστέρηση αυτή διευρύνεται θεαματικά.

--Για πρώτη φορά υστερεί και σε «πρόθεση ψήφου» και σε «παράσταση νίκης»!

Και η διαφορά του με την πρώτη ΝΔ μεγαλώνει συνεχώς.

--Για πρώτη φορά ο ίδιος ο Τσίπρας υστερεί στο ερώτημα περί «καταλληλότερου πρωθυπουργού», έναντι του Κυριάκου.

Αυτό δεν έχει ξαναγίνει ποτέ για εν ενεργεία Πρωθυπουργό…

--Για πρώτη φορά βρίσκεται τόσο χαμηλά (δύο θέσεις από το τέλος) και στο ερώτημα «δημοφιλίας» των πολιτικών αρχηγών.

Καταρρέει, λοιπόν και ο Τσίπρας και το κόμμα του!

Κι όταν υπάρχει τέτοια κατάρρευση (που επιτείνεται μέρα με τη μέρα), αυτό δεν αντιστρέφεται. Ούτε πάει μακριά. Θα πέσει μέσα στο χρόνο…

Ακόμα και τον καιρό που υπήρχε ο «Χολαργός» να τυπώνει χρήμα (και δεν υπήρχαν τα Μνημόνια) τέτοια κατάρρευση δεν μπορούσε να αντιστραφεί.

Όχι τώρα που τον σέρνουν από διαπραγμάτευση σε διαπραγμάτευση…

Πάντως κάποιοι θέτουν – ξανά (και πιεστικά) - το λάθος ερώτημα:

Τι θα κάνει «ο κόσμος»; Τι θα κάνουν οι ΣΥΡΙΖΑίοι;

Ε λοιπόν, ΔΕΝ μας νοιάζει τι θα κάνουν οι πιο ξεροκέφαλοι ΣΥΡΙΖΑίοι…

Ας κάνουν ό,τι τους φωτίσει. Κάποιοι δεν θα πάνε να ψηφίσουν καθόλου. Κάποιοι θα ψηφίσουν άλλα κόμματα.

Κάποιοι, «τσουρουφλισμένοι», θα ψηφίσουν από ’δώ μεριά.

Κάποιοι θα τον ξαναψηφίσουν. Αλλά το ποσοστό θα πέσει παρά πολύ…

Αυτό που εμάς ενδιαφέρει είναι τρία πράγματα:

* Πρώτον, να ξανακερδίσουμε αυτούς που μας ψήφισαν τον Ιανουάριο του 2015. (Γιατί 200 χιλιάδες μας έφυγαν και δεν ψήφισαν το Σεπτέμβριο, όταν «χαρίζαμε» τις εκλογές στον Τσίπρα). Να διασφαλίσουμε, λοιπόν, το 28%! (που τότε είχε φανεί σε κάποιους «λίγο», τρομάρα τους).

* Δεύτερον, απ’ όλους του υπόλοιπους, δηλαδή από το 72% του εκλογικού σώματος, που δεν μας ψήφισε τότε, να βρεθεί ένα 7-10% να επιλέξει ΝΔ αυτή τη φορά!

Δηλαδή ένας στους δέκα περίπου...

* Και τρίτον, από αυτούς που παραδοσιακά ανήκουν στην παράταξη της ΝΔ, αλλά ΔΕΝ ψηφίζουν τα τελευταία χρόνια, να έλθουν αυτή τη φορά κάποιοι να ψηφίσουν, για να μπορέσουμε να διώξουμε τον Τσίπρα.

Αφού είμαστε οι μόνοι που μπορούμε.

Τέλος! Αυτά κι άλλα δεν έχει…

Αν τα επιτύχουμε αυτά ή ένα συνδυασμό αυτών – που δεν είναι πια και τόσο δύσκολο – τότε σίγουρα η ΝΔ θα βγει πρώτη με μεγάλη διαφορά!

Ενώ δεν αποκλείεται και η αυτοδυναμία ακόμα...

Κι οφείλει ίσως να πει από τώρα, πως ακόμα κι αν βγει «αυτοδύναμη», θα ζητήσει και τη στήριξη και τη συμμετοχή άλλων φιλο-ευρωπαϊκών κομμάτων στην επόμενη διακυβέρνηση.

Αλλά δεν θα είναι «αιχμάλωτή» κανενός…

Αυτό είναι το πιο σημαντικό για μας:

Ανοιχτοί σε συνεργασίες με πολλούς, αλλά «αιχμάλωτοι» κανενός!

Δεν μας νοιάζει λοιπόν, πως θα αντιδράσουν οι πιο «ορκισμένοι» εχθροί μας.

Δεν μας νοιάζει τι θα κάνουν μπροστά στην κάλπη οι «αμετανόητοι».

Αυτοί που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι…

--Να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα!

Αρκεί να κεφαλαιοποιήσουμε την παρακαταθήκη που άφησε στα «δύσκολα» ο Σαμαράς (27,83% το Σεπτέμβριο,

ή 1 εκατομμύριο 713 χιλιάδες ψηφοφόρους), τότε που ερχόταν απέναντι το «τσουνάμι» του ΣΥΡΙΖΑ.

Και να βρούμε κι άλλες 300 με 600 χιλιάδες από άλλα κόμματα ή από αυτούς που δεν πήγαν να ψηφίσουν καθόλου (πάνω από 1 εκατομμύριο οι Νεοδημοκράτες που έκαναν αποχή).

Αυτούς προσπαθούμε να προσελκύσουμε.

Κι αυτούς, αν πιστέψουν ότι θέλουμε και μπορούμε να διώξουμε το ΣΥΡΙΖΑ μπορούμε να τους βρούμε.

Μη σας πω πως ήδη τους έχουμε…

Θέλει πάντως δουλειά.

Και όχι λάθη (από τα συνηθισμένα μας)…

Και υπεράσπιση του έργου της προηγούμενης κυβέρνησης (γιατί ως συνεχιστής αυτού του έργου που έχει πλήρως δικαιωθεί,

θα έλθει να κυβερνήσει η ΝΔ).

Και όχι «πισώπλατα μαχαιρώματα» στον νέο αρχηγό που εμείς εκλέξαμε στο κάτω-κάτω.

(Αυτά που έκαναν στο Σαμαρά, να μη διανοηθεί κανείς να τα ξανακάνει στον Κυριάκο).

Και κάτι τελευταίο αλλά πολύ σημαντικό:

Όσοι από την παράταξη εξακολουθούν να… «δουλεύουν» για το ΣΥΡΙΖΑ να έχουν πια καθαρά στο μυαλό τους πως τους περιμένει σύντομα η απομόνωση και η καταισχύνη!

Άντε γιατί δεν μιλάμε, δεν μιλάμε, αλλά δεν είμαστε και… μακάκες!

Και βλέπουμε και καταλαβαίνουμε…

Μόνο που τώρα πια βλέπει και καταλαβαίνει και ο απλός πολίτης.

Κι αυτός μάλιστα – ο απλός πολίτης – καμιά φορά εξοργίζεται περισσότερο από εμάς τους «πορωμένους»…

Διαβάστε περισσότερα