Η λανθασμένη στρατηγική της Τουρκίας οδηγεί σε ανεξάρτητο Κουρδικό Κράτος

Αν υπάρχει μια χώρα που συνέβαλε στην οικοδόμηση μιας κουρδικής οντότητας στο ιρακινό Κουρδιστάν αυτή είναι η Τουρκία. Ο ισχυρισμός αυτός φαίνεται παράδοξος αν λάβουμε υπόψη τις προσπάθειες της Άγκυρας για την εμπόδιση αυτού του ενδεχομένου στο Ιράκ και τις γνωστές πιέσεις που ασκεί στους συμμάχους της, ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, για να μην παράσχουν οποιαδήποτε υποστήριξη προς τους Κούρδους του Ιράκ, λόγω των πιθανών δευτερογενών επιπτώσεων που σαν ντόμινο θα απλωνόταν στους Κούρδους στο δικό της έδαφος. Ακόμη πιο παράδοξη φαίνεται η στάση της Τουρκίας, με την ανάμειξή

της στον πόλεμο της Συρίας, η οποία στάση φαίνεται να δημιουργεί ανεξέλεγκτες καταστάσεις και αναταραχές στις κουρδικές περιοχές τόσο στην επικράτειά της όσο και εκείνων των περιοχών εντός της Συρίας.

Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: γιατί η Τουρκία ενεργεί με αυτό τον παράδοξο τρόπο;

Στην προσπάθεια να δώσουμε μια απάντηση για το πώς η γείτονα χώρα έφθασε σε αυτή την δυσμενή, για τον εαυτό της, κατάσταση ας ρίξουμε πρώτα μια γρήγορη ματιά στα γεγονότα επί του εδάφους.

Από την εποχή του πολέμου του Κόλπου το 1991 και πολύ περισσότερο μετά το 2003, η Τουρκία έχει μετατραπεί, αργά αλλά σταθερά, και ενάντια στις επιδιώξεις της, σε σανίδα σωτηρίας για το ιρακινό Κουρδιστάν, στο έδαφος του οποίου η περιφερειακή κυβέρνησή του (Kurdistan Regional Government) διαδίδει ότι εργάζεται για τη δημιουργία ενός ελεύθερου κουρδικού κράτους. Μόλις η Τουρκία κατάλαβε που οδηγούσε η στάση της και σε τι επικίνδυνους ατραπούς έμπαινε αναγκάστηκε να αλλάξει την εξωτερική της πολιτική περιπλέκοντας ακόμη περισσότερο τα πράγματα.

Αμέσως μετά τον Πόλεμο του Κόλπου το 1991 και τη συντριβή της εξέγερσης Κούρδων που ακολούθησε, η Τουρκία βρέθηκε αντιμέτωπη με το πρόβλημα του ενός εκατομμυρίου Κούρδων προσφύγων στα σύνορά της. Απρόθυμη να επιβαρυνθεί το ίδιο με άλλο ένα εκατομμύριο Κούρδων, με ότι αυτό σημαίνει για την ασφάλειά της, η Τουρκία επινόησε με την συνδρομή των Η.Π.Α το σχέδιο διευκόλυνσης της φυγής των Κούρδων από τα σύνορα και το έδαφός της, ώστε να μπορέσουν αυτοί να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Το σχέδιο αυτό, μαζί με την επιβαλλόμενη «ζώνη απαγόρευσης πτήσεων», όπου ο ιρακινός στρατός δεν θα μπορούσε να ενεργήσει κατά των Κούρδων, καθώς και η ρήξη των σχέσεων μεταξύ Άγκυρας και Βαγδάτης, λόγω του πολέμου, έδρασαν καταλυτικά στη δημιουργία των σχέσεων που αναπτύχθηκαν μεταξύ της Τουρκίας και της Περιφερειακή Κυβέρνηση του Κουρδιστάν (KRG) στο βόρειο Ιράκ.

Στην Τουρκία λοιπόν, αφενός ήταν εξαιρετικά ανήσυχοι σχετικά με τις πιθανές επιπτώσεις της μετάδοσης της ιδέας δημιουργίας ελεύθερου κράτους από την Περιφερειακή Κυβέρνηση του Κουρδιστάν του βόρειου Ιράκ στους δικούς της Κούρδους και ως εκ τούτου, η Άγκυρα αντί για πολιτικά και διπλωματικά κέρδη από την στήριξή της στην KRG να υποστεί τεράστια και ανεπανόρθωτη ζημιά. Από την άλλη πλευρά η Άγκυρα έκανε κάθε δυνατή προσπάθεια για να δρέψει τους καρπούς των σχέσεών της με την αναδυόμενη οντότητα, ένας από τους πιο σ