Η κυβέρνηση έχει τη δεδηλωμένη;

Είναι αξιοσημείωτο πως η κυβέρνηση μετά από τέσσερις περίπου μήνες δημιουργικής ασάφειας δεν έχει φέρει ούτε μία συμφωνία προς έγκριση στη Βουλή. Θα μας πείτε, μα ποια συμφωνία, αφού δεν έχει συμφωνήσει τίποτα. Σύμφωνοι. Ούτε όμως το περιβόητο κείμενο της 20ης Φλεβάρη δεν τόλμησε να φέρει, ούτε να ενημερώσει το ελληνικό κοινοβούλιο, ποια είναι αυτά τα θέματα που διαπραγματεύεται, πόσα χρήματα επιδιώκει να πάρει, τι θα γίνει σε 1 μήνα. Πλήρης συσκότιση.

Τα ίδια ερωτήματα πλανώνται και τώρα. Και τίθεται το εξής απλό αλλά καθόλου

απλοϊκό ζήτημα: Μήπως η κυβέρνηση έχει απολέσει ήδη τη δεδηλωμένη; Μήπως η κυβέρνηση ξέρει πως δεν έχει καμία ελπίδα να περάσει τα μέτρα και κυρίως τους εφαρμοστικούς νόμους από τον σκόπελο των δικών της βουλευτών;

Γιατί όσο και να βαφτίσεις το ψάρι-κρέας στην καταρχήν συμφωνία, θα έρθουν οι εφαρμοστικοί νόμοι που θα φωτίσουν την αδυναμία υλοποίησης των μέτρων.

Μήπως για αυτό όλοι ρωτάνε και ξαναρωτάνε τον Σαμαρά τι θα κάνει όταν έρθουν τα μέτρα;

Μα…ποια μέτρα;

Και τι είδους πολιτική είναι αυτή που υπαγορεύει σε μερικούς να προκαταλάβουν την αναγκαιότητα να ψηφιστούν τα μέτρα; Πως λες ότι θα στηρίξεις κάτι που δεν έχεις δει;

Και αν η συμφωνία προβλέπει να …δοθεί το μισό Αιγαίο στους εταίρους, εσύ τι θα κάνεις;

Για αυτό μην προτρέχετε κάποιοι και κάποιες. Εδώ δεν βιάζονται όσοι κυβερνούν.

Αντίθετα οργανώνουν μαζώξεις ρήξης και ανατροπής, όπως αυτή που διοργανώνει σήμερα το site rproject.gr.

Η συγκέντρωση με ομιλητές τον άλλοτε σκιώδη υπουργό Οικονομικών Γιάννη Μηλιό, τον Αντώνη Νταβανέλο (ηγέτη του συνιστώσας «Κόκκινου Δικτύου», του «τροτσκιστικού τόξου» στο ΣΥΡΙΖΑ κατά τους συντρόφους του στην Κουμουνδούρου) και την Σοφία Παπαδόγιαννη (από την Αριστερή Πλατφόρμα) αλλά και με παρεμβαίνοντες τον Πάνο Λάμπρου (από τα παλιά στελέχη του Ρήγα και της ΑΚΟΑ υπό τον Γιάννη Μπανιά) και τον Γιώργο Σαπουνά ( από την Αντικαπιταλιστική Πολιτική Ομάδα) έχει ως στόχο να σπρώξει την κυβέρνηση στην κατεύθυνση της ρήξης –άλλωστε, και ο τίτλος της τα λέει όλα: «Σύγκρουση τώρα με τους δανειστές» και με υπότιτλο «η ώρα της αλήθειας για τον ΣΥΡΙΖΑ».

Ενδιαφέρον δίχως άλλο έχει και το κείμενο που συνοδεύει τα της εκδήλωσης: «Αποδεικνύεται πως η συµφωνία της 20ής Φλεβάρη διευκόλυνε, αντικειµενικά, αυτή την επίθεση και η «δηµιουργική ασάφεια» ευνόησε τους ισχυρούς. Η εκτίµηση πως µπορεί να οικοδοµηθεί ένα ριζοσπαστικό πρόγραµµα αντι-λιτότητας µε την ανοχή των νεοφιλελεύθερων διευθυντηρίων της Ευρωζώνης αποδείχτηκε λάθος. Τώρα πλησιάζουµε στην κρίσιµη ώρα των αποφάσεων για την κυβέρνηση, το κόµµα ΣΥΡΙΖΑ, την κοινωνική πλειοψηφία.

Χρειάζεται να διαλέξουµε ανάµεσα στην υπογραφή της διαφαινόµενης συµφωνίας λιτότητας και τη ρήξη µε τους δανειστές. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν µπορεί να µετατραπεί σε κόµµα λιτότητας ούτε και η κυβέρνηση να υλοποιήσει µνηµόνιο. Αυτός είναι ο λόγος που ήδη τίθενται στο τραπέζι από το εσωτερικό και το εξωτερικό προτάσεις για «ξεκαθάρισµα» µέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και κυβερνητικές λύσεις «εθνικής ενότητας».

Για όλους αυτούς τους λόγους η µόνη διέξοδος είναι η επιλογή της ρήξης µε τους δανειστές. Με στάση πληρωµών των δόσεων, µέτρα περιορισµού της «ελευθερίας» φυγής κεφαλαίων, δηµόσιο έλεγχο στις τράπεζες, φορολόγηση του κεφαλαίου και των πλούσιων για την χρηµατοδότηση φιλολαϊκών µέτρων, υποστήριξη αυτής της πολιτικής µε κάθε αναγκαίο µέσο, ακόµη και µε ενδεχόµενη ρήξη µε την ΟΝΕ».

Με ποιους λοιπόν θα ψηφίσει τη συμφωνία ο κ. Τσίπρας;

Διαβάστε περισσότερα