Η Ελλάδα είναι Χώρα! Δεν είναι «χώρος»…

Η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ είναι τελικά… «δοκιμασία» και για τη ΝΔ!

Η οποία υπάρχουν πράγματα που πρέπει να κάνει και πράγματα που πρέπει να πάψει να τα κάνει. Να τα… «κόψει» με το μαχαίρι!

Πρώτον, δεν πρέπει να δείξει «εφησυχασμό». Ο αντίπαλος καταρρέει! Η ψήφος στη ΝΔ αναδεικνύεται από τα πράγματα, ως μοναδική επιλογή για όλους εκείνους που θέλουν να φύγει ο Τσίπρας…χθες!

Για πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνίας!

Ακόμα και για εκείνους που ΔΕΝ ψήφισαν ποτέ ως τώρα ΝΔ.

Ακόμα και για εκείνους

Ακόμα και για εκείνους που δεν «γοητεύονται» ιδιαίτερα από το στιλ (ή τις απόψεις) του Κυριάκου...

Πράγματι, μεγάλο μέρος της κοινωνίας, σκέφτεται σοβαρά ή έχει ήδη αποφασίσει να ψηφίσει τη ΝΔ του Κυριάκου, γιατί δεν αντέχουν άλλο τον Τσίπρα, την αλαζονεία του, τις αυταπάτες και την ανοιχτή κοροϊδία του.

Αλλά αυτό δεν αρκεί. Γιατί η απελπισία του κόσμου μετατρέπεται πλέον σε τσουνάμι οργής. Και η οργή δεν «μαζεύεται» με (ορθο)λογικές επιλογές.

Η οργή τιθασεύεται με τρία πράγματα: Με πάθος, φόβο και ελπίδα.

Πάθος: που σημαίνει, όποιος δεν συγκλονίζεται και δεν συγκλονίζει, δεν μπορεί να αγγίξει ένα απελπισμένο-οργισμένο ακροατήριο.

Φόβο: όποιος δεν μιλάει για αληθινούς κινδύνους που βρίσκονται μπροστά, δεν μπορεί να συγκρατήσει την οργή του κόσμου.

Και Ελπίδα: όποιος δεν μπορεί να εμπνεύσει την ελπίδα στους οργισμένους, τελικά μπορεί να υποστεί κι ο ίδιος την οργή τους! Ακόμα κι αν δεν φταίει…

Στην περίπτωσή μας η χώρα έχει φτάσει σε τέτοιο κατάντημα, κι αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα, που καμιά «ρεαλιστική ελπίδα» δεν μπορεί εύκολα να γίνει πιστευτή. Χρειάζεται πάντα. Αλλά πια δεν πείθει εύκολα…

Δεν μπορούμε να υποσχεθούμε πολλά πράγματα. Αυτή τη στιγμή η «ρεαλιστική ελπίδα», δεν είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο στα χέρια της ΝΔ.

Ο φόβος είναι πολύ πιο αποτελεσματικό όπλο. Και απόλυτα επίκαιρο σήμερα: Γιατί οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι και εμφανείς πια. Και απόλυτα συνδεδεμένοι με τον Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ.

Το άνοιγμα των συνόρων, η παγίδευση χιλιάδων - λαθρομεταναστών κυρίως - στη χώρα. Η άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει αυτό που έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση και αυτό που τους λένε σήμερα όλοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι: Να τους διαχωρίσει από τους πρόσφυγες (που είναι τελικά πολύ λιγότεροι) και να τους κλείσει σε προ-αναχωρησιακά κέντρα από τα οποία οι ίδιοι θα επιλέγουν μόνοι τους να φύγουν και να γυρίσουν στις πατρίδες τους, (ώστε να πάψουν να έρχονται κι άλλοι).

Η αλλοίωση της πολιτιστικής ταυτότητας της Ελλάδας με την «κατάργηση των Θρησκευτικών» που προωθείται τώρα (αν και υποχώρησε προσωρινά ο Φίλης). Αλλά και με τον «αποχρωματισμό» των σχολικών βιβλίων ιστορίας και των αναγνωστικών (που έχει ήδη συντελεστεί).

Η υποθήκευση του δημόσιου πλούτου για 99 χρόνια (πράγμα που δεν έκανε, καμία προηγούμενη κυβέρνηση, δεν ζητήθηκε και δεν χρειάστηκε, σε κανένα προηγούμενο «μνημόνιο»).

Η Ελλάδα είναι χώρα δεν είναι «χώρος»! Και τώρα πάνε να τη μετατρέψουν σε «χώρο», δίχως κοινωνική συνοχή, δίχως ιστορία, δίχως παράδοση…

Οι Έλληνες είναι λαός δεν είναι «πληθυσμός»! Και τώρα πάνε να τους μετατρέψουν σε πληθυσμιακό χυλό, δίχως ταυτότητα…

Αυτά είναι αληθινοί κίνδυνοι! Τους νιώθουν εκατομμύρια συμπολίτες μας που πιστεύουν στην Ελλάδα. Που βιωματικά νιώθουν την ελληνική ταυτότητα. Που αισθάνονται κομμάτι της «συνέχειας» αυτού του έθνους και θέλουν και τα παιδιά τους να είναι ο επόμενος «κρίκος» αυτής της συνέχειας.

Ποτέ στο παρελθόν γενιά νεοελλήνων δεν ένιωσε να τίθεται σε άμεση αμφισβήτηση η ταυτότητα και η συνέχεια του Ελληνισμού! Τώρα το νιώθει…

Ποτέ στο παρελθόν, τέτοια υπαρξιακά ζητήματα δεν τέθηκαν ως πολιτικά «διακυβεύματα» και μάλιστα με τόσο προφανή, προκλητικό και κλιμακούμενο τρόπο.

Κι όποιος τα υποτιμά αυτά, χάνει την επαφή του με την κοινωνία.

Κι αφήνει «χώρο» στους πιο εφιαλτικούς ακραίους να καταλάβουν το κενό.

Αν δεν μπορούμε να δώσουμε ελπίδα στον κόσμο ότι θα επιστρέψει σύντομα σε εποχές αφθονίας. Τουλάχιστον να του δώσουμε την ελπίδα ότι θα σταματήσει αμέσως η αποδόμηση του έθνους τους και της ψυχής τους.

Όλοι αυτοί οι κίνδυνοι είναι πια πραγματικοί. Κι όπως είναι «κινδυνολογία» να επικαλείται κανείς ανύπαρκτους κινδύνους, άλλο τόσο είναι ανοησία να παραβλέπει κανείς αληθινούς κινδύνους που τους βλέπουν όλοι οι άλλοι.

Υπάρχει και το γνωστό ανέκδοτο: Δύο άγρια ζώα, λέει, έβοσκαν αμέριμνα στη σαβάνα της Αφρική: μια ζέβρα και μια στρουθοκάμηλος. Ξαφνικά εμφανίστηκε ένα λιοντάρι στο βάθος και άρχισε να έρχεται κατά πάνω τους…

--Τρέξε, έρχεται λιοντάρι, φώναξε η ζέβρα…

--Μην… κινδυνολογείς! της απάντησε η στρουθοκάμηλος, κι έχωσε το κεφάλι της στο χώμα…

Τι ανακούφιση! Δεν έβλεπε πια το λιοντάρι. Οπότε… ησύχασε!

Το αποτέλεσμα ήταν πως η ζέβρα έτρεξε και σώθηκε. Ενώ η στρουθοκάμηλος παρέμεινε εκεί, ευτυχισμένη και «ήσυχη», με το κεφάλι μέσα στο χώμα. Μέχρι που έφτασε το λιοντάρι και την κατασπάραξε…

Οι γενναίοι ξέρουν ποιος κίνδυνος είναι ψεύτικος και ποιος αληθινός.

Δεν πανικοβάλλονται από τους ψευδείς κινδύνους.

Αλλά δεν παραβλέπουν και τους πραγματικούς.

Και οι ηγέτες προειδοποιούν τον λαό για τους αληθινούς κινδύνους και για το πώς θα τους αντιμετωπίσουν εγκαίρως. Όσοι δεν τον κάνουν, δεν είναι ηγέτες…

Τέλος το «πάθος»: Στις δύσκολες στιγμές, σε ένα φοβισμένο και οργισμένο λαό, ο ηγέτης μιλάει και συγκλονίζει.

Βγάζει ηρεμία, βγάζει σιγουριά, αλλά ταυτόχρονα εμπνέει και ανασηκώνει το ηθικό του ακροατηρίου του.

Μιλάει και πάσχει ο ίδιος, γιατί μιλάει σε «πάσχοντες».

Δεν παίζει θέατρο. Το νιώθει…

Μιλάει και εμπνέει, γιατί μιλάει σε «καταρρακωμένους».

Μιλάει και συγκλονίζει, γιατί τον ακούνε κλονισμένες ψυχές.

Μιλάει και εκπέμπει φώς, γιατί μιλάει σε θολωμένα μυαλά.

Τους ηρεμεί, γιατί τους εμπνέει. Δεν τους… κοιμίζει!

Δεν πρέπει να κάνει το λάθος η ΝΔ να νομίζει ότι βρισκόμαστε σε περίοδο «κανονικότητας». Δεν είμαστε σε φάση business as usual. Δεν πάμε για συνηθισμένη «εναλλαγή κυβέρνησης»…

Πάμε για τέλος εποχής (της μεταπολίτευσης)! Για τέλος καθεστώτος (που προσπάθησε να επιβάλει ο ΣΥΡΙΖΑ). Και για τέλος μιας ολόκληρης ιστορικής φάσης, όπου είχαν επικρατήσει οι ιδεοληψίες της Αριστεράς και μας έφτασαν στη χρεοκοπία.

Μετά την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, τίποτε δεν θα είναι όπως πριν!

Θα μπούμε πια σε επόμενη φάση.

Και πρέπει ο κόσμος να φορτιστεί θετικά γι’ αυτό που έρχεται, ώστε να το αποδεχθεί και να το στηρίξει. Αλλιώς, θα διχαστεί επικίνδυνα. Και ένα μέρος του θα παλινδρομεί στο «παλιό» για λόγους ιδεολογικής «αδράνειας» ή ψυχολογικής «συνήθειας».

Για να φορτιστεί θετικά ο κόσμος, πρέπει ο ηγέτης του να του μιλήσει ανοικτά για τις αρχές και τις αξίες που είχαν ταφεί κάτω από τόνους λάσπης στην εποχή «ηγεμονίας» της αριστεράς.

Να του μιλήσει για την εθνική ταυτότητα, που είναι προϋπόθεση ύπαρξης μιας δημοκρατίας και συνέχειας ενός λαού.

Να του μιλήσει για την Ορθοδοξία, που είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εθνικής ταυτότητας του Έλληνα, είτε θρησκεύεται, είτε όχι.

Σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες η λέξη «Επανάσταση» λέγεται Revolution, δηλαδή «περιστροφή» - από το ιστορικό βιβλίο του Κοπέρνικου, που θεμελίωσε τον «ηλιοκεντρισμό». Και σήμανε την αρχή του Διαφωτισμού.

Η Ελληνική είναι η μόνη ευρωπαϊκή γλώσσα, όπου η λέξη «επανάσταση» παραπέμπει στην επιστροφή από το θάνατο! Στην ανάσταση του Γένους, στην Παλιγγενεσία!

Κι αυτό πέρασε στη γλώσσα μας και στο DNA μας, από την Ορθόδοξη παράδοσή μας.

Το ότι η Καινή Διαθήκη γράφτηκε στην Ελληνική από την οποία μεταφράστηκε σε όλες τις υπόλοιπες γλώσσες του Χριστιανικού κόσμου, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Οικουμενικότητας του Ελληνισμού.

Το ότι το Χριστιανικό δόγμα αρθρώθηκε πάνω στο έδαφος του νέο-Πλατωνισμού, το ότι ο «Παρμενίδης» του Πλάτωνα ενυπάρχει μέσα στα δόγματα της τριαδικότητας, είναι κι αυτό κομμάτι της Ελληνικής φιλοσοφικής παράδοσης που έγινε Οικουμενική.

Η διδασκαλία αυτών των στοιχείων ενισχύει την ταυτότητα του σύγχρονου Έλληνα, δεν είναι «ομολογιακό» μάθημα!

Είναι πράγματα που αυξάνουν την αυτοσυνειδησία μας ως λαού, είναι πράγματα που ενισχύουν την αυτοπεποίθησή μας και την υπερηφάνεια μας, είναι πράγματα που μας βάζουν «τον πήχη υψηλότερα» και μας κάνουν καλύτερους.

ΔΕΝ είναι θρησκευτικός «σκοταδισμός»!

Σκοταδισμός και μάλιστα του χειρότερου είδους είναι να μιλάμε για τον εμφύλιο ξαναγράφοντας την ιστορία με μισαλλοδοξία και ψέματα.

Σκοταδισμός είναι να αποσιωπούμε τις θυσίες όσων πολέμησαν το 1946-49 για να μη γίνουμε Αλβανία και Βουλγαρία!

Έλεος πια! Το αναγνωρίζουν σήμερα οι λαοί της Βουλγαρίας και της Αλβανίας. Κι εμείς εδώ καταντήσαμε να… «νοσταλγούμε», όσα για εκείνους υπήρξαν η χειρότερη καταστροφή της ιστορίας τους!

Αυτά είναι σκοταδισμός!

Τη μάχη των ιδεών της η ΝΔ πρέπει να τη δώσει.

Οφείλει να τη δώσει, γιατί αγγίζει το σύνολο της κοινωνικής της βάσης.

Είναι αναγκασμένη να τη δώσει, γιατί αγγίζει πια, πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνίας, πολύ πέρα από εκείνους που την ψηφίζουν.

Και πρέπει να τη δώσει σήμερα, για δύο λόγους ακόμα:

Πρώτον, γιατί σήμερα συνειδητοποιούν τους εφιάλτες της Αριστεράς, παρά πολλοί συμπολίτες μας, ακόμα κι από εκείνους που ψήφισαν Τσίπρα πέρσι. Βλέπουν εκ των υστέρων την κατάντια της χώρας και καταλαβαίνουν ότι δεν ήταν μόνο τα ψέματα του Τσίπρα που χαντάκωσαν την Ελλάδα. Είναι και ευρύτερα τα ψέματα της Αριστεράς που την έφεραν, δεκαετίες τώρα, σε αυτό το χάλι…

Και δεύτερον, γιατί τώρα πια και οι προοδευμένες κοινωνίες στον υπόλοιπο κόσμο αφυπνίζονται και πετάνε στα σκουπίδια και τις ιδεοληψίες της αριστεράς και τις ασυναρτησίες της «πολιτικής ορθότητας»!

Τώρα είναι μοναδική ευκαιρία να δοθεί αυτή η μάχη.

Και να κερδηθεί κατά κράτος.

Δεν μπορείς να είσαι φιλελεύθερος, αν δεν τη δώσεις.

Δεν μπορείς να είσαι δεξιός ή κεντροδεξιός ή έστω… κεντρο-ο,τιδήποτε, αν δεν τη δώσεις.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος – το ανεξίτηλο σύμβολο όλων των «κεντρώων» - ήταν πολύ Φιλελεύθερος, όχι… «φιλελές».

Και ήταν και πολύ πατριώτης, όχι …«εθνομηδενιστής»!

Μη φοβάστε μη σας πει ο Τσίπρας… «ακροδεξιούς»!

Τον Τσίπρα δεν τον ακούν καλά-καλά ούτε οι δικοί του πια…

Να του απαντάτε πως αυτά που καταγγέλλουν εδώ ως «ακροδεξιά» ή «νεοφιλελεύθερα» είναι κυρίαρχα πλέον σε όλες τις άλλες χώρες της Ευρώπης!

Άλλωστε, τι να του «απαντάτε»;

Ψεύτης και συκοφάντης είναι. Ό,τι κι αν λέει πια δεν μετράει…

Να φοβάστε, ένα πράγμα μόνο: αν ο κόσμος δεν συγκλονίζεται με αυτά που λέτε.

Το… «χασμουρητό» του κόσμου να φοβάστε!

Όχι τις ιδέες μας και την απήχησή τους.

Οι ιδέες της παράταξής μας, οι φιλελεύθερες και οι συντηρητικές ιδέες, τελικά οι δημοκρατικές ιδέες, κέρδισαν παντού στον κόσμο!

Κι εδώ μπορούν να κερδίσουν τη χώρα και να λυτρώσουν το λαό της, από χρόνια πλάνης σε χίμαιρες.

Φτάνει να τις πείτε.

Να τις πιστέψετε εσείς οι ίδιοι.

Και να τις εμπνεύσετε στους άλλους.

Αμήν και πότε…

Διαβάστε περισσότερα