Η ανασφάλεια των υπουργών

Πριν από μερικές ημέρες ένας μάνατζερ μεγάλης πολυεθνικής συναντήθηκε, τυχαία σε κοινωνική εκδήλωση, με κορυφαίο υπουργό της κυβέρνησης ο οποίος με το «γεια σας» έσπευσε να ρωτήσει: «Πώς βλέπει η αγορά την κατάσταση και το κλίμα στην οικονομία;».

Η ερώτηση θα μπορούσε να θεωρηθεί συνηθισμένη, αλλά το άγχος του υπουργού επισκίασε το περιεχόμενο της ερώτησης. Η απάντηση του μάνατζερ ήταν πολύ πιο ψύχραιμη, αλλά δεν λειτούργησε λυτρωτικά για τον κυβερνητικό παράγοντα καθώς του είπε για τα πολλά προβλήματα που υπάρχουν στην αγορά και στην πραγματική οικονομία.

Η αίσθηση της ανασφάλειας

για τα μελλούμενα ήταν εμφανής στην ομήγυρη. Αυτή η συζήτηση διήρκεσε πολλή ώρα και ελέχθησαν πολλά, στο τέλος όμως αυτό που έμεινε στον άνθρωπο της αγοράς ήταν ότι η ίδια η κυβέρνηση έχει ενσωματώσει στη συμπεριφορά της ένα υπερβολικό άγχος και μια ανασφάλεια που εν μέρει δικαιολογούνται από τις εξελίξεις.

Στο πολιτικό πεδίο συμβαίνουν πολλά, αλλά όχι κάτι ιδιαίτερα συνταρακτικό που να απειλεί έως τώρα την κυβερνητική πορεία, ασχέτως αν υπάρχουν φαινόμενα αδιαφορίας ακόμη και υπουργών για ομόθυμη στήριξη της οικονομικής πολιτικής.

Η μέχρι παρεξηγήσεως ­ συχνά σκόπιμη ­ αδράνεια κυβερνητικών βουλευτών και κομματικών στελεχών της ΝΔ, αλλά και η επαμφοτερίζουσα στάση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, να συμπαραταχθούν στην κυβερνητική πολιτική δημιουργεί παρενέργειες που ενοχλούν τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά.

Ορισμένοι υπουργοί μάλιστα, ενώ απαιτούν κομματική στήριξη για θέματα που αφορούν το υπουργείο τους, δεν κάνουν το ίδιο όταν αυτό αφορά άλλον συνάδελφό τους μέσα στην κυβέρνηση, ενώ δεν λείπουν και οι περιπτώσεις εκείνων που μιλούν τουλάχιστον ειρωνικά για το έργο άλλων.

Αυτή η εσωτερική διάσταση του κυβερνητικού μετώπου σχολιάστηκε πολλές φορές εσχάτως σε ενδοκυβερνητικές συσκέψεις παρουσία και του Πρωθυπουργού.

Πολλοί ήδη αναφέρονται και σε ονόματα υπουργών οι οποίοι «σφυρίζουν» αδιάφορα όταν πρόκειται να μιλήσουν δημοσίως για δύσκολα θέματα που δεν τους αφορούν άμεσα.

Η συζήτηση αυτή τη στιγμή που γίνεται αφορά εάν θα πρέπει να μιλήσουν και οι υπουργοί ανοιχτά στην κοινωνία για την πολιτική της κυβέρνησης και τους στόχους της.

Όλοι απαντάνε, όταν τους τίθεται το θέμα της στήριξης, με το γενικό «ναι, βεβαίως», αλλά η συνέχεια είναι μάλλον απογοητευτική. Η υπεράσπιση του κυβερνητικού έργου, τυγχάνει να είναι μια μοναχική υπόθεση για τον Πρωθυπουργό και το πολύ άλλους δυο-τρεις υπουργούς και οι υπόλοιποι κρύβονται στη γωνιά!

Λόγω αυτής της κατάστασης, συζητείται να δοθεί ντιρεκτίβα στους υπουργούς και στους υφυπουργούς, για την ανάγκη «πολιτικής κινητοποίησης ώστε να στηριχθεί και να εξηγηθεί η κυβερνητική πολιτική και ειδικότερα η οικονομική πολιτική».

Η κυβέρνηση ετοιμάζει συγκεκριμένη στρατηγική που θα ξεδιπλωθεί σε τέσσερα μέτωπα: στην οικονομία ­ όπου η προσπάθεια προσλαμβάνει χαρακτήρα «πολιτικής επιστράτευσης» και θα ενταθεί τις επόμενες εβδομάδες ­, στα αγροτικά, στην παιδεία και στην υγεία.

Μ. Α.