San Andreas

Στο San Andreas ένα φοβερός σεισμός πλήττει το Σαν Φραντσίσκο και ένας έμπειρος διασώστης προσπαθεί να βρει την κόρη του.

Η ταινία μου άρεσε στο πρώτο σαραντάλεπτο αλλά μετά άρχισε να με ενδιαφέρει λιγότερο. Το βασικό πρόβλημα είναι η πλοκή: αντί να δούμε το Ρέι με την ομάδα του να σώζουν κόσμο και στο τέλος να πρέπει να φτάσει στην κόρη του, βλέπουμε το Ρέι με τη γυναίκα του να αλλάζουν διάφορα οχήματα για να πάνε στην κόρη, η οποία

έχει τη φαεινή ιδέα να γυρίσει στην ετοιμόρροπη πόλη από όπου μόλις είχε σωθεί. Γενικά δίνεται μεγάλη έμφαση στη σχέση του ήρωα με τη γυναίκα του, κάτι τελείως περιττό. Όποτε μιλούσαν μεταξύ τους διαλυόταν η όποια ένταση είχε δημιουργηθεί. Επίσης, ο νεαρός που έσωσε την Μπλέικ ήταν ενδιαφέρων χαρακτήρας αλλά μετατρέπεται σε κομπάρσο στο 2ο μισό.

Άλλο πρόβλημα είναι η over the top δράση. Νομίζω πως το να πρέπει με ένα σκάφος να περάσεις πάνω από ένα τσουνάμι είναι αρκετό. Δε χρειάζεται να πρέπει και να αποφύγεις ένα τεράστιο πλοίο, τις έλικές του και τα container που πέφτουν από το κατάστρωμά του! Δυστυχώς στις σεκάνς δράσης κυριαρχεί η λογική «τι άλλο μπορούμε να προσθέσουμε;». Αυτό μειώνει τη δραματικότητα και μετατρέπει την ταινία σε άμυαλο σόου.

Άλλες λεπτομέρειες που με ενόχλησαν είναι ότι η Έμα και η Μπλέικ έχουν τη μαγική ικανότητα να είναι σκονισμένες και ματωμένες στη μια σκηνή και πεντακάθαρες στην επόμενη, ο νεαρός έχει την όρεξη να φιλήσει την Μπλέικ με ένα καρφωμένο πόδι κι ενώ γύρω τους καταρρέει το σύμπαν (χμ… ίσως βέβαια κι εγώ αυτό να ήθελα πριν πεθάνω!) και στο τέλος ο Ρέι, αντί να κάνει τη δουλειά του, αφού θα υπήρχαν χιλιάδες εγκλωβισμένοι μέσα στην πόλη, αγναντεύει και λέει «we will rebuild» σα να χάθηκαν ένα-δυο σπίτια, με μια γιγάντια αμερικανική σημαία (πού βρέθηκε;) να ανεμίζει.

Με όλα αυτά πρέπει να εξηγήσω γιατί βάζω στο έργο 6,5. Λοιπόν, είμαι φαν του Ντουέιν Τζόνσον, ο οποίος για action movies είναι καλός και βγάζει και συναίσθημα όταν χρειάζεται. Δεύτερον, η Alexandra Daddario. Δε χρειάζεται εξήγηση, μια εικόνα χίλιες λέξεις... Τρίτον, τα εκπληκτικά εφέ, ιδίως τα κτίρια που ταλαντώνονται, τρέμουν και γκρεμίζονται μέσα σε σύννεφα σκόνης, σκορπίζοντας παντού κομμάτια γυαλιών, μετάλλου και τσιμέντου. Τέλος, υπήρξαν διάφορες σκηνές που μου άρεσαν, όπως η ψυχραιμία με την οποία ο Ρέι αντιμετώπισε το νέο φίλο της γυναίκας του, η διάσωση της κόρης του στο υπόγειο γκαράζ και η υποβρύχια σκηνή με την μπλοκαρισμένη είσοδο.

Το San Andreas στην αρχή με απορρόφησε, όμως δεν είχε ανάλογη συνέχεια. Ίσως να έπεσε και κάποιο rewrite που άλλαξε τον προσανατολισμό του. Πάντως είναι καλό για όποιον ζητάει μια θεαματική ταινία καταστροφής.

Captain America

Διαβάστε περισσότερα