A Promise

Στο A Promise, η σύζυγος ενός Γερμανού βιομήχανου ερωτεύεται ένα μορφωμένο νεαρό που διακρίνεται στην επιχείρηση του άντρα της λίγο πριν τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο. Πρόκειται για μεταφορά βιβλίου που δίνει έμφαση στην περιγραφή χωρίς να είναι ιδιαίτερα κινηματογραφική.

Καταρχάς, υπάρχουν φοβερά προβλήματα στο pacing και η ταινία προχωράει σα να έχει μπει στο fast forward. Για παράδειγμα, ο νεαρός δουλεύει στο καινούριο του γραφείο για πρώτη φορά και δύο σκηνές μετά έχει πάρει προαγωγή. Ή αρνείται μια πρόσκληση σε τσάι της Λοτ και

στην επόμενη σκηνή πίνουν μαζί τσάι. Η υπόσχεση του τίτλου δίνεται πολύ αργά, στο τέλος του 2ου act, και μετά υποτίθεται ότι περνάνε χρόνια ολόκληρα αλλά στην οθόνη έχει περάσει μόλις ένα εικοσάλεπτο, επομένως δεν είχα την αίσθηση μακράς αναμονής.

Δεύτερον, δεν υπάρχει ήρωας που να προσπαθεί να πετύχει κάτι· κυρίως βλέπουμε τους δυο νεαρούς να περνάνε πολλή ώρα μαζί. Μετά την υπόσχεση η Λοτ έχει ένα σκοπό αλλά αυτός δεν προϋποθέτει καμιά ενέργεια εκ μέρους της, μόνο περιμένει. Επίσης δε μου άρεσαν οι χαρακτήρες. Ο Φρίντριχ παρατάει χωρίς τύψεις την κοπέλα του μόλις γνωρίζει την ωραία πλούσια. Ο άνδρας της τελευταίας συμπεριφέρεται με τρόπο που δεν ήξερα αν έπρεπε να τον λυπηθώ ή να τον μουτζώσω. Όσο για τη Λοτ, την τιμούσε το γεγονός ότι δεν ήθελε να απατήσει το σύζυγό της αλλά δεν έκανε κάτι σπουδαίο. Ήταν απλά μια γυναίκα παγιδευμένη από τις συνθήκες, που την ένοιαζε αποκλειστικά η κατάστασή της (ακόμη κι ο πόλεμος την άφηνε αδιάφορη).

Τρίτον, η πλοκή είναι κάπως μονότονη. Μεγάλο μέρος του έργου διαδραματίζεται στο αρχοντικό του βιομήχανου και η ευκαιρία που υπήρχε για κάτι παραπάνω όταν ο νεαρός πάει στο εξωτερικό σπαταλιέται.

Το A promise δε με κούρασε χάρη στη Rebecca Hall. Τα φορέματα και χτενίσματα μιας παλιάς εποχής της πάνε πολύ και το πρόσωπό της έχει μια λάμψη μοναδική. Ο σκηνοθέτης την τραβάει συχνά από κοντά και επαναλαμβάνει το πλάνο της αφίσας του έργου, όπου εκείνη κοιτάζει ψηλά. Επίσης, παίζει καλά ο Alan Rickman (ο κακός του πρώτου Die hard) το βιομήχανο που είναι κι αυτός εγκλωβισμένος σαν τη γυναίκα του. Αντιθέτως, ο Richard Madden περνάει όλη την ταινία με το ίδιο βλέμμα.

Αν λοιπόν θέλετε ρομάντσο το A promise είναι μια συμπαθητική επιλογή. Για εμένα ήταν ένα δίωρο που δε μου άφησε κάτι να θυμάμαι.

Captain America

Διαβάστε περισσότερα