New Tales from the Borderlands | Review

Το πρώτο Tales from the Borderlands είχε κυκλοφορήσει το 2014 και δεν ήταν απλά ένα υπέροχο, χιουμοριστικό, παράπλευρο ταξιδάκι στον κόσμο του Borderlands, αλλά και πιθανά το καλύτερο από όλα τα adventure games που κυκλοφόρησε η Telltale πριν την ολική κατάρρευσή της. Μπορεί να μην είχε το όνομα του Walking Dead ή το μυστήριο

του The Wolf Among Us, αλλά η υπέροχη γραφή του, το καθηλωτικό χιούμορ του και η καταιγιστική ροή του το καθιστούν ως ένα από τα καλύτερα adventure της περασμένης δεκαετίας.

Με τέτοιο συναρπαστικό ξεκίνημα λοιπόν, είναι θα λέγαμε εξίσου συναρπαστικό το πόσο λάθος κατάφεραν να αποδώσουν την πνευματική συνέχειά του οι δημιουργοί της Gearbox Studio Québec και το πώς τελικά το New Tales from the Borderlands είναι απλά μια βαρετή, κουραστική και αδιάφορη περίπτωση, που ξεχωρίζει μόνο για τις μαγικά θεραπευτικές του ιδιότητες κατά της αϋπνίας.

Εν μέρει, θα έπρεπε να το περιμέναμε. Η GSQ δεν είχε καθόλου εμπειρία επάνω σε cinematic adventure εμπειρίες ή τίτλους με πολλαπλές επιλογές και ιστορία με διακλαδώσεις. Ναι, υποτίθεται ότι προσέλαβαν ορισμένους βετεράνους από την παλιά Telltale για να τους δώσουν τα φώτα τους, ναι, υποτίθεται πως είναι πνευματική συνέχεια, ναι, είναι στο ίδιο σύμπαν, αλλά εν τέλει, όχι, το τελικό προϊόν δε πλησιάζει στο ελάχιστο το επίπεδο του πρωτότυπου και πολυαγαπημένου κύκλου.

Από πού να το πιάσουμε και πού να το αφήσουμε; Η ιστορία υποτίθεται ότι λαμβάνει χώρα ένα χρόνο μετά τα γεγονότα του Borderlands 3 και επικεντρώνεται γύρω από τρεις αντισυμβατικούς χαρακτήρες, που βρίσκονται αντιμέτωποι με άλλη μία καπιταλιστική εισβολή στον πλανήτη τους, από την οποία προσπαθούν να επιβιώσουν. Η περιπέτεια υποτίθεται πως θέλει να μας δώσει μια ματιά του πώς ζει ο μέσος κόσμος στα Borderlands, την ώρα που οι βασικοί χαρακτήρες στα κεντρικά παιχνίδια απλά σκορπίζουν όλεθρο στο πέρασμά τους.

Λίγο κλισέ ως ιδέα, αλλά θα μπορούσε όντως να δώσει ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα, με μια πιο ανθρώπινη και συνάμα πιο slapstick humour περιπέτεια. Στην πράξη; Ο ισχυρότερος ανταγωνιστής που έχει αντιμετωπίσει το Valium εδώ και πολλά πολλά χρόνια. Μετά από μια σχετικά ενδιαφέρουσα αρχή στο πρώτο κεφάλαιο, σε βουτάει μέσα σε ένα οκτάωρο με δεκάωρο απόλυτα κουραστικής ανυπαρξίας, με απαράδεκτα αργή ροή, αδιάφορες εξελίξεις και φτωχότατη σκηνοθεσία σε πάρα πολλές σκηνές.

Οι δε χαρακτήρες πρέπει να είναι από τους πιο ενοχλητικούς που έχουμε συναντήσει σε adventure εδώ και πάρα πολλά χρόνια, καθώς πραγματικά δεν ξέρεις ποιον από τους τρεις θέλεις να φιμώσεις πρώτον. Κόμπλεξ και ανοησία στον υπερθετικό βαθμό από όλους, με γραφή που δεν αγγίζει καθόλου το πολύ υψηλότερο χιούμορ που διακατέχει τα Borderlands, και το κυριότερο, με ηθοποιία δοσμένη με τόση ψευδο-θεατρική υπερβολή, που μας έφερε στο μυαλό PTSD περιπτώσεις από τα πρώτα FMVs adventures.

Έστω ότι αυτά τα υπομένεις ή απλά παίρνεις απόφαση ότι θα δεις κάτι σαν Jackass in the Borderlands, με webcomic επίπεδα χιούμορ στο περιφερειακό καστ. Αυτό θα ήταν αποδεκτό αν τουλάχιστον υπήρχε μια βαθύτερη ουσία πίσω από τις πράξεις και τις επιλογές μας. Γιατί ναι μεν στα παιχνίδια της Telltale σε μεγάλο βαθμό το τέλος δεν άλλαζε και πολύ, αλλά η ίδια η περιπέτεια συχνά έπαιρνε διαφορετικές τροπές, είχε εκπλήξεις και γενικά οι επιλογές μας θα μπορούσαν να είχαν πραγματικές και αρκετά ουσιαστικές επιπτώσεις.

Στο New Tales from the Borderlands όμως, όλα αυτά είναι παντελώς επιφανειακά δοσμένα, με το μόνο ουσιώδες στοιχείο να είναι είναι ότι ανάλογα με τις συζητήσεις και τις πράξεις μας, ανεβαίνει το «δέσιμο» της ομάδας και μπορεί να μας δώσει καλύτερο/χειρότερο τέλος. Για το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού όμως, οι επιλογές είναι και πάρα πολύ λίγες, αλλά και οι περισσότερες από αυτές έχουν πάρα πολύ μικρό ουσιαστικό αντίκρισμα στο παιχνίδι. Και όχι μόνο αυτό, μιας και ακόμα και για τα δεδομένα αυτού του subgenre των adventures, το New Tales from the Borderlands δεν έχει τον παραμικρό γρίφο ή δυσκολία, απλά προχωράς και κάθε 5-10-15 λεπτά θα πρέπει να κάνεις και ένα μικρό QTE πριν ξανά-αφήσεις το controller και πηγαίνεις να βάλεις έναν καφέ όσο οι χαρακτήρες πλατειάζουν ανεξέλεγκτα.

Και είναι κρίμα, γιατί ο κόσμος του Borderlands είναι πραγματικά ιδανικός για τέτοια παιχνίδια και τέτοιες ιστορίες -όπως το πρώτο TftB απέδειξε- αρκεί ο δημιουργός να εκμεταλλευτεί σωστά το σκηνικό του. Και δείχνει και πανέμορφο, ομορφότερο από κάθε άλλον τίτλο της Telltale. Θα μπορούσε να είναι η βάση για μια νέα αρχή/ συνέχεια για το είδος!

Αλλά όταν σε ένα παιχνίδι έχεις σχεδόν αποκοιμηθεί τουλάχιστον τρεις φορές διότι δεν γινόταν τίποτα ουσιαστικό για πολλή ώρα παρακολούθησης του Nickelodeon-ικού shonen στραβοπατήματός του, τότε δύσκολα μπορείς να στήσεις οποιαδήποτε βάση επάνω σε αυτό. Ποιος ξέρει, ίσως στο A Wolf Among Us 2 της νέας Telltale να δούμε κάτι καλύτερο.

Το New Tales from the Borderlands κυκλοφορεί από τις 21/10/22 για PS5, PS4, PC, Switch, Xbox Series και Xbox One. To review μας βασίστηκε στην έκδοση του παιχνιδιού για το PS5 με review code που λάβαμε από τη CD Media.

The post New Tales from the Borderlands | Review appeared first on GameOver.