Last Days of Lazarus | Review

Δεν είναι πολλά τα παιχνίδια που αντλούν έμπνευση σεναριακά και εικαστικά από τον
Χριστιανισμό, και ακόμα λιγότερα αυτά που το κάνουν από την Ορθοδοξία, παρά το έντονα μυστηριακό χαρακτήρα που αποπνέει η τελευταία στην κουλτούρα και τις παραδόσεις της. Η προσθήκη, λοιπόν, ενός ακόμα τίτλου στην κλειστή και περιορισμένη αυτή λίστα έχει από μόνη της ένα ενδιαφέρον. Ο λόγος γίνεται για το Last Days of Lazarus, ένα νέο indie παιχνίδι, first person adventure φύσεως, που έρχεται από την μονομελή ομάδα της Darkanian

Και όπως στη θρησκεία συνηθίζεται η κουβέντα για την πίστη στα θαύματα, έτσι και το Last Days of Lazarus -σε συνάρτηση με την κύρια πηγή έμπνευσής του- μόνο σε θαύμα μπορεί να ελπίζει για να πετύχει τους στόχους του. Σεναριακά το παιχνίδι μ¨ας δίνει το ρόλο του Lazarus, ενός μυστηριώδους άντρα που γυρνάει στην πατρίδα του μετά από πολλά χρόνια με αφορμή το θάνατο της μητέρας του, ώστε να συναντήσει τη μικρότερη του αδελφή.

Γύρω από την επιστροφή του ξεδιπλώνεται ένα σύνθετο γαϊτανάκι από μυστήρια σχετικά με την οικογένειά του, τη θρησκεία αλλά και τα έντονα πολιτικά τεκταινόμενα που λαμβάνουν χώρα. Το Last Days of Lazarus ποντάρει σε μεγάλο βαθμό στην ιστορία που έχει να πει, τόσο σε θέμα πλοκής όσο και σε βαθύτερο επίπεδο νοήματος, καθώς έμφαση δίνεται στην ανάμειξη θρησκευτικών και occult θεμάτων. Δυστυχώς, όμως, ο τίτλος δεν αποδίδει ικανοποιητικά σε κανένα επίπεδο από τα δύο, όσο φιλότιμα και αν προσπαθεί.

Ενώ σεναριακά προσπαθεί να διατηρήσει μια συνοχή, αδυνατεί να δώσει το απαραίτητο βάθος στους σχετικά λίγους χαρακτήρες της ιστορίας του και στις μεταξύ τους σχέσεις. Τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο με έναν αρκετά παράξενο ρυθμό “γκάζι-φρένο-γκάζι”, εναλλάσσοντας κάπως αλλόκοτα τον χαρακτήρα μεταξύ ρεαλισμού και υπερβολής. Τουτέστιν, διαφόρων ειδών παράδοξα που μπορεί να διαδραματίζονται δεν έχουν τον αναμενόμενο, λογικό αντίκτυπο στους χαρακτήρες, οι οποίοι τα προσεγγίζουν με αδικαιολόγητη απάθεια ενώ άλλα, ήσσονος σημασίας, προκαλούν υπερβολικές αντιδράσεις.

Από εκεί και έπειτα, και το φάσμα του Χριστιανισμού και της εκκλησίας αντιμετωπίζεται εντελώς επιφανειακά και χρηστικά, ίσα ίσα για να δώσει την απαραίτητη πρόφαση για μυστήριο και παραφυσικό, χωρίς όμως να άπτεται στο παραμικρό σημείο με τη φύση της θρησκείας και της κουλτούρας, ακόμα και στα μάτια αυτών που έχουν την ελάχιστη επαφή με αυτήν. Πέραν του εικαστικού τομέα, ο οποίος αντλεί την έμπνευσή του από την Ορθοδοξία, σεναριακά και νοηματικά στη θέση της θα μπορούσε να βρίσκεται οποιαδήποτε θρησκευτική κοινότητα/ αίρεση πραγματική ή όχι.

Συνεπώςμ το δυνατό (θεωρητικά) χαρτί της θεματολογίας αναλλώνεται σε μια απλή, τυπική απεικόνιση των τετριμένων συμβόλων, όπως σταυρούς και εικόνες. Σε ΄ό,τι αφορά στον οπτικό τομέα, δεν υπάρχει αμφισβήτηση σχετικά με τη δουλειά που έχει “πέσει” στον σχεδιασμό και δη στη λεπτομέρεια. Τα levels του παιχνιδιού δεν είναι πολλά, και ανάμεσα σε αυτά είναι και το σπίτι του πρωταγωνιστή, στο οποίο θα γυρίσουμε πολλές φορές και θα το εξερευνήσουμε κατά τη σχεδόν πεντάωρη διάρκεια του τίτλου.

Ωστόσο, σε όλα η απεικόνιση των αντικειμένων και του γενικότερου περιβάλλοντος είναι σε πολύ ικανοποιητικό επίπεδο. Εσωτερικές διακοσμήσεις, φυσικά περιβάλλοντα αλλά και φυσικά μοντέλα χαρακτήρων εκπέμπουν μια έντονη αληθοφάνεια, που εκπλήσει ευχάριστα το μάτι. Βέβαια, το ασταθέστατο framerate του τίτλου και το έντονο blurring αδικούν το τελικό αποτέλεσμα. Στα του gameplay τώρα, το Last Days of Lazarus ακολουθεί ένα από τα πιο πολυπερπατημένα μονοπάτια των τελευταίων χρόνων για indie τίτλους τέτοιας φιλοσοφίας.

Μιλάμε για το κλασικό υβρίδιο walking simulator, με τα κλασικά jump scares για την απαραίτητη horror υφή και τους ακόμα πιο κλασικούς “γρίφους” για την adventure επίγευση. Ας μη γελιόμαστε όμως, η συνταγή δεν δουλεύει. Δούλεψε πριν 8 χρόνια όταν πρωτοδοκιμάσαμε το P.T. , άντε και όταν παίξαμε το SOMA, άντε και για τους καλοπροαίρετους που έδωσαν μια ευκαιρία στο Layers Of Fear. Αλλά κάπου πρέπει να μπει η γραμμή. Το “είδος” από μόνο του είναι αμφιλεγόμενο, και για πολλούς δεν θεωρείται άξιο καν να συγκαταλέγεται σε κανένα από τα δύο genre στα οποία πατάει τα δύο του πόδια.

Επίσης, είναι προφανές ότι η άνθησή του προέρχεται από το είδος του περιεχομένου που δημιουργεί εύκολα ως τίτλος streaming. Προσφέρει εύκολη και γρήγορη αδρεναλίνη με τα jump scares, ενώ παράλληλα η μικρή συνήθως διάρκεια και οι παιδιάστικοι γρίφοι τα καθιστούν αρκετά εύπεπτα για να χωρέσουν στο γενικότερο πλαίσιο χαλαρότητας κάτω από το οποίο λειτουργεί συνήθως ένα stream. Με λίγα λόγια, προσφέρουν εύκολο χαβαλέ στον εκάστοτε YouTuber και το κοινό του, και ελπίζουν στο να γίνουν viral.

Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά σε επίπεδο παιχνιδιού δεν ξεγελά κανέναν. Δεν θα πληρώσει, βέβαια, όλα τα κρίματα της σκηνής το Last Days Of Lazarus, αλλά σίγουρα δεν διαχωρίζει και καθόλου τη θέση του από το προαναφερθέν συνονθύλευμα. Οι γρίφοι είναι απλοϊκοί, τα collectibles και το side υλικό (έγγραφα, ηχητικά αποσπάσματα κ.ο.κ. που συλλέγετε καθ’ όλη τη διάρκεια) εντελώς τετριμμένα, ενώ και τα levels αυτά καθ’ αυτά είναι σχεδόν γραμμικά και περιορίζουν πάρα πολύ την αίσθηση της εξερεύνησης. Η κύρια δυσκολία δηλαδή σε πολλές προκλήσεις του τίτλου, ήταν η εύρεση σε κάποιο χώρο του αντικειμένου με το οποίο θα μπορούσαμε να αλληλεπιδράσουμε.

Κλείνοντας, ο ηχητικός τομέας δεν παρουσιάζει κάτι το συγκλονιστικό. Τα μουσικά θέματα συνοδεύουν διακριτικά τις εξελίξεις, με τις σωστές κορυφώσεις και υποχωρήσεις, συνακόλουθα με τη ροή. Τα voiceovers ωστόσο μοιάζουν άχρωμα και εκτός κλίματος. Είναι από τις λίγες φορές που φτάνοντας στον επίλογο review δεν ξέρουμε τι ακριβώς σκεφτόμαστε για αυτό το παιχνίδι. Λες και ο “αχταρμάς” και η σύγχυση που χαρακτηρίζει πολλούς από τους τομείς του, χαρακτηρίζει τελικά και την κρίση μας για αυτό.

Σίγουρα υποφέρει από πληθώρα θεμάτων, με κυριότερο από αυτό την αδυναμία να δώσει κάτι ουσιαστικό σε gameplay και γραφή. Σίγουρα όμως, έχει και τίμια δουλειά από πίσω σε ορισμένους άλλους τομείς, όπως ο σχεδιασμός και η πλοκή. Στον τελικό απολογισμό, παρόλα αυτά, ο γράφων δυσκολεύεται να καταλήξει σε ποιον και για ποιο λόγο θα πρότεινε να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο παιχνίδι εν τέλει, και δυστυχώς αυτό δεν είναι το ιδανικό ντεμπούτο για μια gaming ομάδα.

Το Last Days of Lazarus κυκλοφορεί από τις 22/6/22 για PC. Στα τέλη του 2022 αναμένεται για PS5 και εντός του 2023 για Xbox Series. Το review μας βασίστηκε σε review code που λάβαμε από την Grimtalin.

The post Last Days of Lazarus | Review appeared first on GameOver.