GO Talks – Υπερβολές στον αγώνα του “κλικ”

Μπορεί η συζήτηση για το θέμα αυτής της εβδομάδας να ξεκίνησε από την κυκλοφορία του Outriders και τα προβλήματα των servers, αλλά δεν θα σταθώ εκεί. Αφενός γιατί δεν έχω παίξει λεπτό Outriders ώστε να έχω άποψη, και αφετέρου, γιατί δεν έχει να κάνει με το συγκεκριμένο παιχνίδι αυτό καθ’ αυτό. Έχει να κάνει με μία συνολική κουλτούρα και την ανθρώπινη συμπεριφορά στην ολότητά της. Ποιο θέμα δεν πηγάζει από τον άνθρωπο θα μου πει τώρα κάποιος και θα έχει και δίκιο. Καθώς όλη αυτή η τάση του “οργισμένου

Ειδικός στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση δεν είμαι, αλλά δεν θέλει και πολλή μελέτη για να καταλάβεις ότι κάτι τέτοιο πατάει στα φθηνότερα ανθρώπινα ένστικτα που όλοι μας έχουμε. Κάποιοι τα τιθασεύουν περισσότερο, κάποιοι λιγότερο. Όπως θα κόψουμε ταχύτητα για να δούμε ένα τρακάρισμα, όπως θα γελάσουμε όταν κάποιος σκοντάψει, όπως θα σταματήσουμε ό,τι κάνουμε για να παρακολουθήσουμε ένα ζευγάρι που μαλώνει δημόσια. Κάπως έτσι λειτουργεί και το rant και όλοι οι υπερβολικοί τίτλοι που θέλουν να τραβήξουν εύκολα κλικς. Σαχλοί άνθρωποι, που σε κάποιο σημείο της δημόσιας ζωή τους κατάλαβαν ότι το ξέσπασμά τους πουλάει και αποφάσισαν να το κάνουν επάγγελμα.

Όταν κάποιος αντικρίζει μια σελίδα με εννέα επιλογές που γράφουν όλες “Outriders Review” και μία που γράφει “Angry Review”, ή “Δείτε πόσο χάλια είναι αυτό το παιχνίδι” ή “Το παιχνίδι που μας έκανε να σπάσουμε το PC μας” και πάει λέγοντας, το ένστικτο της φθηνής περιέργειας ξέρουμε όλοι που θα οδηγήσει το δάχτυλό του. Ξεκινώντας από εκεί λοιπόν, χτίζονται στη συνέχεια τηλεθεατές/ subscribers, που είτε είχαν πάντα ροπή στο σκουπιδοπεριεχόμενο, είτε νεότερους, που μαθαίνουν σε αυτό και συνεχίζουν στην ίδια θεματολογία και ποιότητα εσαεί.

Και επειδή δεν θέλω να γίνει αυτό το κείμενο ένα rant κατά του rant, ούτε να ακούγεται σαν boomer ψευτονουθεσία στους νέους, πριν κλείσω θέλω να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα: Αυτή (μαζί με άλλες φυσικά) είναι η κακή πλευρά του youtube, αλλά εδώ υπάρχουν τα πάντα. Και τα καλά και τα κακά. Και εδώ, σε αντίθεση με την τηλεόραση, μπορεί να διαλέξει ο καθένας ό,τι τραβάει η ψυχούλα του.

Έχουμε αυτή την δύναμη προς το παρόν. Νιώθω ότι κάπου το έχω ξαναγράψει αυτό, αλλά δεν πειράζει, ας το πάμε άλλη μια φορά, κακό δεν κάνει: Ας σταματήσουμε επιτέλους να δίνουμε αξία σε τέτοιο περιεχόμενο. Ας εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας στην ουσία, την καλαισθησία και την ποιότητα. Και ας είναι πιο “δύσκολο”, μόνο να κερδίσει έχει κάποιος.

Λάμπρος Δημακόπουλος

Thumbnails με φωτογραφίες απογοητευμένων και, ενίοτε, οργισμένων νεανίσκων (καλά…content creators τους λέμε) που έρχονται να προϊδεάσουν το κοινό για τα κακά μαντάτα που φέρνουν. Άλλα thumbnails που έχουν υποστεί το απαραίτητα αηδιαστικό editing για να πείσουν τους ακροατές για τα λεγόμενά τους – άλλωστε, πρόκειται για εκστρατείες προστασίας και ενημέρωσης των viewers με βάση τη δική τους, «αντικειμενική» άποψη.

Πηχυαίοι τίτλοι με απογοητευτικούς χαρακτηρισμούς στις ονομασίες που έρχονται να τονίσουν το μέγεθος της συμφοράς που θα ανακοινώσουν στο κοινό ένα κλικ μετά. «Απογοήτευση» «Αποτυχία» «Άθλιο» και άλλες πολλές λέξεις που δεν ξεκινούν μόνο από «Α». Αυτό, κυρίες και κύριοι, είναι ο ορισμός της τρομολαγνείας του σήμερα. Σε σελίδες, στο YouTube, σε κάθε μετερίζι όπου οιοσδήποτε αποκτά λόγο και φωνή και ολική απώλεια συνείδησης για το τι πραγματικά καταφέρνει με αυτήν την τακτική.

Άραγε, μπορεί να αναλογιστεί κανείς ποια θα μπορούσε να είναι η πορεία που θα είχαν καταφέρει κάποιοι αδικοχαμένοι τίτλοι, αν δεν είχαν πέσει θύματα αυτής της γλοιώδους προσέγγισης από κάποια κανάλια εκεί έξω; Πόσοι και πόσοι ποιοτικοί τίτλοι θα μπορούσαν να είχαν λάβει την αναγνώριση που τους έπρεπε, αν δεν είχαν πέσει θύματα του διαδικτυακού δικαστηρίου; Πόσοι τίτλοι θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά αν η καταδίκη τους δεν έσπρωχνε το κοινό πολύ πιο μακριά απ’ όσο έπρεπε;

Και πόσοι ακόμα τίτλοι θα μπορούσαν να είχαν ακολουθήσει μια πιο διαφορετική πορεία στο λανσάρισμα, αν μήνες πριν οι δικαστές αυτοί τους είχαν επιτρέψει να δείξουν τι αξίζουν, αντί να τους διαβάλλουν αναίσχυντα και απροκάλυπτα, στεκόμενοι σε χαρακτηριστικά τα οποία ενδεχομένως να μην τους είναι αρεστά; Στοιχεία που σε pre-release φάση μπορεί και να μην υπάρχουν στην τελική;

Λίγη ωριμότητα παρακαλώ. Και λίγη σύνεση. Η βιομηχανία έχει τα καλά και τα άσχημά της. Υπάρχουν τίτλοι που αξίζουν να βρίσκονται στη βιβλιοθήκη μας και άλλοι που αξίζει να βρίσκονται στον κάλαθο των αχρήστων. Ευτυχώς υπάρχουν οι φωνές εκείνες που κάνουν αυτό που πρέπει, όπως πρέπει. Και υπάρχουν και εκείνοι, οι άλλοι, οι γνώστες και οι έμπειροι, που αρέσκονται μόνο στο να κράζουν και να καταδικάζουν…έτσι, γιατί γουστάρουν.

Γιατί ενδεχομένως, αυτό πουλάει και τραβάει τα «κλικ» στο ρυθμό που εκείνοι θέλουν. Ε, λοιπόν, δεν πρέπει και εμείς να τους αντιμετωπίσουμε σαν Κασσάνδρες; Αυτό που είναι δηλαδή. Μάντεις κακών, που κανείς δεν πρέπει να τους δίνει σημασία μέχρι να έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Μέχρι, δηλαδή, να υπάρχει μια ώριμη κριτική ενός τίτλου και είτε να τη στείλει στα σκουπίδια…είτε εκείνους.
Απλά λέω.

Κώστας Παπαμήτρου

Υπερβολές… Ποιες υπερβολές; Όταν όλο το σκηνικό είναι στημένο από τα ίδια τα μέσα που το διατηρούν επάνω στο θεατρινισμό, η υπερβολή είναι η νόρμα. Οδηγίες χρήσης προς ναυτιλλομένους από τις ίδιες τις πλατφόρμες φιλοξενίας και τα thumbnail με ανοιχτά στόματα που χάσκουν σα χάνοι να έχουν μετατραπεί σε εικαστικό 101 και η εκπορνευμένη τιτλοφορία να αποκαλύπτει κάθε φορά και λίγη παραπάνω σάρκα προσπαθώντας απελπισμένα να τραβήξει την προσοχή.

Τρομαγμένοι μαντραχαλάδες, τίτλοι-μυστήριο σε περιεχόμενο μηδέν, γκρίνια χειρότερη κι από εκείνη της ανιψιάς όταν της πέφτει η πιπίλα, ωχαδερφισμός σε κάτι που δείχνει να έχει αξία, πλήρης απαξίωση σε εκείνα που πράγματι έχουν. Μηδέν ηθικός φραγμός, καμία έννοια του μέτρου, παντελής έλλειψη της αίσθησης του καλαίσθητου. Μια μπετονιέρα που ξεβράζει κόμπλεξ ναρκισσισμού, ρητορική οπαδισμού και πανσοφία σε ύφος χιλίων καρδιναλίων προς το πόπολο των ακόλουθων.

Και τι εάν η παραπληροφόρηση έχει γίνει πληροφορία, εάν η επικοινωνία αποκτά μαζικό έρεισμα κινούμενο αποκλειστικά στα πλαίσια ενός show, εάν η πραγματικότητα όπως κινείται και συμβαίνει μεταδίδεται με όρους διαφήμισης και μάρκετινκ;
Who gives an F.

Τα κατά τόπους Γαλατικά χωριά εδώ κι εκεί αποτελούν την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Ο θυμωμένος Μήτσος θα συνεχίσει να είναι θυμωμένος, έτσι, άνευ λόγου και αιτίας καθώς έχει μια εικόνα να διατηρήσει. Το νεκρό άλογο θα κοπανιέται εις άπειρον διότι γιατί όχι, αφού το φιλοθεάμων κοινό σκίζει τα ιμάτιά του. Μια μικρή αναποδιά θα αναδειχτεί από το πουθενά, άνευ λόγου και αιτίας, σε κοσμοϊστορικό γεγονός ανείπωτης καταστροφής εφάμιλλης ενός Τρίτου Παγκόσμιου. Μια αφήγηση σαν το ψυγείο του narrator στο Fight Club, άδειο από φαγητό και γεμάτο σάλτσες και καρυκεύματα.

Οπότε, καλή Μεγάλη Εβδομάδα, αλουμινόχαρτο στη λαμπάδα μη στάξει στο παπούτσι, καλή βαφή στο αυγό να μην κοκκινίσει το ασπράδι, φάτε, πιείτε και νηστικοί μην κοιμηθείτε. Ο Θεός να μας έχει καλά.

Οδυσσέας Γιαννιώτης

Τα clickbait άρθρα στον ωκεανό του Διαδικτύου αυξάνονται με την πάροδο του χρόνου. Σε έναν ανηλεή αγώνα για περισσότερα clicks και άρα περισσότερα έσοδα, ακόμα και σοβαρά ειδησεογραφικά sites χρησιμοποιούν τίτλους που ξεκινούν με λέξεις κράχτες όπως «Σοκ» ή εκφράσεις όπως «Δεν θα πιστεύετε στα μάτια σας». Μάλιστα, πολλές φορές στον τίτλο του άρθρου δεν αναφέρεται το ζουμί της είδησης, οπότε ο αναγνώστης εξαναγκάζεται να κλικάρει στον τίτλο, ή τέλος υπάρχουν και τίτλοι που παραπληροφορούν εντελώς και το κυρίως κείμενο της είδησης έχει εντελώς άλλο περιεχόμενο.

Από αυτή την τάση δυστυχώς δεν έχει γλιτώσει ούτε το αγαπημένο μας χόμπυ. Υπάρχει βέβαια η δικαιολογία της βιαστικής κυκλοφορίας κάποιων τίτλων ώστε να προλάβουν τυχόν trends ή τη λήξη ενός οικονομικού τετραμήνου, κάτι που συνεπάγεται μειωμένο χρόνο για playtests και αυξημένης εμφάνισης διαφόρων ειδών bugs στο launch. Με την ευκολία της ανάπτυξης και της διάθεσης μέσω του Διαδικτύου διορθωτικών patches, αυτό είναι κάτι που φαίνεται να μην απασχολεί κάποιες εταιρίες.

Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε ότι είναι 100% δικαίωμα του καταναλωτή να απολαύσει κάτι για το οποίο πλήρωσε. Εφόσον όμως πλέον έτσι είναι τα πράγματα, θα πρέπει και οι gamers να είναι καχύποπτοι και να ενημερώνονται από αξιόπιστα μέσα για το αν το νέο παιχνίδι που θέλουν να αγοράσουν έχει ή όχι προβλήματα στο launch. Δυστυχώς, οι clickbait τίτλοι ήρθαν για να μείνουν και φαίνεται ότι η αξιοπιστία ενός μέσου δεν έχει τόση αξία όσο η επισκεψιμότητα στο site του ή τα views στο Youtube.

Η γκρίνια, το θάψιμο, η οργή και το ξεκατίνιασμα πάντα θα πουλάνε περισσότερο από μια νηφάλια άποψη. Με τι κόστος όμως; Κάποια αξιόλογα παιχνίδια να μην παίρνουν τη θέση που τους αξίζει στη συνείδηση των gamers. Ποιος θα ξεχάσει την κατώτερη του αναμενόμενου εμπορική πορεία των εκπληκτικών Prey και Dishonored 2, λόγω των μικρών τεχνικών προβλημάτων στο launch τους και της υπερτόνισης αυτών από τα gaming μέσα.

Το πιο πρόσφατο παράδειγμα και η αφορμή για το παρόν άρθρο, το Outriders, χαρακτηρίστηκε μέχρι και ως “disaster at launch”, επειδή για 48 ώρες η σύνδεση στους servers ήταν δύσκολη. Συγνώμη, αλλά από τα video και στα streams που έχω παρακολουθήσει έχω δει ένα πάρα πολύ αξιόλογο παιχνίδι και η λέξη disaster δεν είναι απλά άτοπη, αλλά οδηγεί και σε λάθος συμπεράσματα.

Συμπερασματικά, ας είμαστε καχύποπτοι απέναντι σε clickbait τίτλους και ας παρακολουθούμε την πορεία των games που θέλουμε να παίξουμε. Αν όντως έχουν τεχνικά προβλήματα που δεν διορθώνονται γρήγορα, μπορούμε να το μάθουμε χωρίς να τα αγοράσουμε. Αν διορθωθούν γρήγορα, δεν έγινε και κάτι να περιμένουμε λίγες μέρες πριν την αγορά.

Μιχάλης Χασάπης

Όλοι γνωρίζουμε ότι η περίοδος αυτή είναι μεταβατική. Για λόγους που δεν είναι της παρούσης να παρουσιάσουμε. Το ζήτημα είναι ότι είναι δύσκολο να προσπαθεί κανείς να καταπιαστεί με την επικαιρότητα σε έναν συγκεκριμένο χώρο όταν επικαιρότητα δεν υπάρχει για τρεις και τέσσερις συνεχόμενους μήνες. Ακόμα και παραδοσιακά μέσα που στηρίζονται στο ήρεμο και σοβαρό κείμενο, στη συζήτηση δίχως κραυγές, στην κουβέντα, στην ενασχόληση με το παρελθόν, ζορίζονται χωρίς κάποιο νέο να τροφοδοτεί νέες συζητήσεις, χωρίς νέες κυκλοφορίες να φέρνουν φρέσκο αέρα.

Αλλά το δράμα αυτών που έχουν μάθει στα εκατομμύρια views από την πρώτη μέρα των βίντεό τους, είναι πολύ μεγαλύτερο. Βέβαια, οι αιτίες για το νοσηρό κλίμα που επικρατεί στις τάξεις των πολύ mainstream «νέων» μέσων του χώρου (κυρίως μέσω των social media και του youtube), βρίσκονται στο ότι αυτά ξεκίνησαν με ερασιτεχνικό και ανεξέλεγκτο τρόπο, χωρίς διαπιστευτήρια και βασιζόμενα στο ότι απευθύνονταν σε ένα ανώριμο και έτοιμο να αποδεχτεί τα πάντα κοινό. Που σαφώς και δεν ίσχυε πάντα, αλλά ίσχυε για την πλειοψηφία του «κοινού αυτού».

Και έτσι, μέσα στη νηνεμία και ησυχία των ημερών, με ελάχιστα θέματα να μας απασχολούν, σκάει και ένα παιχνίδι που μπορεί (ή μπορεί και όχι) να έχει κάποιο ενδιαφέρον. Και το απηυδισμένο από την ξηρασία ίντερνετ αντιδρά. Τα προβλήματα των πρώτων ωρών-ημερών στο launch του Outriders που παραδοσιακά μαστίζουν όλους τους online τίτλους (συζητούμε όσο θέλετε το τι σκοπό εξυπηρετεί το online στοιχείο όταν κανείς το παίζει solo), μετατρέπονται αυτόματα σε «Καταστροφή», «Αίσχος», οι δημιουργοί και οι Square είναι «Ψεύτες», «Πλιατσικολόγοι» και ένα σωρό άλλα.

Τα λέγαμε και τον Δεκέμβρη για το Δράμα στη ζωή μας, και να γνωρίζετε ότι υπήρχε κόσμος που πανηγύριζε για το καταστροφικό launch του Cyberpunk, διότι εκμεταλλεύτηκε το πλιάτσικο για να μεγαλώσει διαδικτυακά η αφεντομουτσουνάρα του. Το Outriders σαφώς και δεν είναι αντίστοιχη περίπτωση, αφού το παιχνίδι δουλεύει μια χαρά και είναι και από συμπαθητικό έως καλό. Κάποιοι υποστηρίζουν και πολύ καλό. Και οι κραυγές των πρώτων ωρών, έκαναν τουμπεκί ψιλοκομμένο.

Ερώτηση: ο κάθε ένας από τους φωνασκούντες θα απαντήσει ποτέ για τον χαμό και την υστερία που προκαλεί ή θα βγεί και από πάνω λέγοντας ότι «έτσι πίεσα την εταιρεία και διόρθωσε τα προβλήματα»; Γιατί και οι αστείοι του Digital Foundry (1 pixel, 2 pixel… 45.678 pixel) χωρίς βεβαίως να εμπίπτουν στην κατηγορία των υστερικών, αυτά λένε. Ότι οι day one μετρήσεις τους πιέζουν τις εταιρείες και τους developers να διορθώσουν τα τεχνικά προβλήματα. Έχουν μείνει κι αυτοί χωρίς νέους τίτλους τώρα τελευταία, τους καταλαβαίνω.

Οπότε τι να συμπεράνει κανείς για υποτίθεται «σοβαρούς» και «έμπιστους» και «φερέγγυους» ανθρώπους του χώρου που περιμένουν με το δίκανο στη γωνία να πυροβολήσουν οτιδήποτε ξεμυτάει αυτήν την άνυδρη περίοδο; Με τέτοια υστερία, τέτοια υπερβολή για ίδιο συμφέρον πώς αυτοί οι άνθρωποι παρακολουθούνται τόσο πολύ για τόσο καιρό; Απλά, γιατί ο κόσμος γουστάρει το δράμα. Γουστάρει την καταστροφολογία. Διότι ένα βίντεο που λέει, «όλα καλά παιδιά, και τα προβλήματα θα λυθούν», δεν τραβάει. Διότι το να επικεντρώσει κανείς στην ουσία, δεν πουλάει.

Έχουμε αρκετό δράμα σήμερα στις ζωές μας, για να θέλουμε και επιπλέον από μπασκλασαρίες της δραματικής σκηνής που τρέφονται από τις αποτυχίες των άλλων και από πτώματα. Αιώνιο Χ από μένα στα παράσιτα του χώρου.

Σάββας Καζαντζίδης

Ουχ… Ένα θέμα Go Talks για γερά στομάχια, καθώς εμετοστόπ και τσιχλίτσες δραμαμίνης είναι απαραίτητα πολεμοφόδια όποιου κάθεται να αναλογιστεί το θέμα εις βάθος ή προσπαθήσει να βγάλει άκρη μέσα στον βούρκο του σημερινού διαδικτύου.
Θέλω να είμαι ξεκάθαρος από την αρχή. Πιστεύω ότι ως ένα σημείο, οι έντονες αντιδράσεις για ορισμένα θέματα είναι λογικές ή ακόμα και καλοδεχούμενες.

Θεωρώ το κράξιμο που έφαγε στο launch του Cyberpunk 2077 η CD Projekt για την τραγική κατάσταση των PS4/X1 εκδόσεων, 100% λογικό (όσο έμενε συγκεκριμένα σε εκείνες τις εκδόσεις). Το δε βρωμόξυλο που έφαγε η ΕΑ για τα microtransactions του Battlefront 2, 100% καλοδεχούμενο καθώς μας ωφέλησε πραγματικά ως gamers. Ζούμε στην εποχή της υπερσύνδεσης του παγκόσμιου πληθυσμού και είναι αναμενόμενο να γίνονται έντονες αντιδράσεις για ορισμένα σημαντικά θέματα και μάλιστα πιστεύω ότι καλά κάνουν και συμβαίνουν όταν υπάρχει πραγματική ουσία και λόγος.

Το θέμα είναι όμως ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν γίνεται έτσι. Η αντίδραση δεν είναι ανάλογη του γεγονότος και συχνά ξεφεύγει παντελώς εκτός ορίων λογικής αλλά και ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και όλα αυτά, πηγάζουν πίσω από ένα ναρκισσιστικό και αισχροκερδές κυνήγι για Likes και clicks. Μπαίνεις σε μία σελίδα και βλέπεις τους μισούς τίτλους να είναι με λέξεις τύπου «συγκλονιστικό», «απιστευταμπλ», «σουπεργουαου» και λες, δε μπορεί, σε luben comedy blog θα μπήκα.

Σερφάρεις στο internet και από ένα trailer δύο λεπτών έχουν βγει 200.000 “previews” της πλάκας, αναλύσεις 30 λεπτών με frame-by-frame video που εξηγούν γιατί το παιχνίδι θα είναι απλά ένα σκουπίδι, πολύωρα podcasts που εξηγούν την πτώση της κάθε εταιρίας και κάνουν ανάλυση για τα άπλυτα του κάθε δημιουργού (δίχως φυσικά να ξέρουν τίποτα για αυτόν, αντλώντας «πληροφορίες» από «εγκύρους» καλικάντζαρους του reddit).

Ισοπεδώνουν εντελώς οποιαδήποτε ανθρώπινη αξιοπρέπεια θα έπρεπε να έχουν για τους εαυτούς και τους συνεργάτες τους, «εκπορνεύοντας» τους εαυτούς τους με κασκαρίκια, ξεφτιλίσματα και χιούμορ του φθηνότερου επιπέδου, πουλώντας ψυχαγωγία καταψυγμένου fast food με εξτρα δόση μίσους και εκνευρισμού για τη μάζα. Όλα αυτά, στο κυνήγι μιας εφήμερης δημοσιότητας ως διαδικτυακού σουπερστάρ καρνάβαλου, που από το πολύ ψέμα πλέον έχει χάσει κάθε μέτρο και έχει αρχίσει να μπερδεύει μέχρι και το δικό του origin story.

Προσωπικά είμαι πολύ περήφανος για τη δουλειά που κάνουμε στο GO τόσα πολλά χρόνια. Πάντα προσπαθούσαμε να είχαμε σοβαρούς τίτλους, να ολοκληρώνουμε τα παιχνίδια που κάνουμε reviews και να μιλάμε με κάποια σοβαρότητα και υπευθυνότητα για τα τεκταινόμενα της βιομηχανίας. Ακόμα και σε προσωπικό αλλά και σε streaming επίπεδο, θέλω να πιστεύω πως έχουμε καταφέρει να κρατήσουμε μια σοβαρότητα και έχουμε αποφύγει καταστάσεις που θα μείωναν τη δική μας αξιοπρέπεια και αυτή των συνεργατών μας. Και πάνω από όλα, ελπίζω να έχουμε βοηθήσει έστω και στον ελάχιστο βαθμό στην βελτίωση της gaming «παιδείας» της χώρας μας.

Μια μέρα μπορεί να έρθει όταν το ήθος και θάρος του GameΟver αποτύχει, όταν εγκαταλείψουμε τους φίλους μας και σπάσουμε όλους τους δεσμούς της συντροφιάς. Αλλά δεν είναι αυτή τη μέρα. Μια ώρα ναρκισιστικών υπερβολών και κλικ-ο-θυρικών άρθρων που θα δει την εποχή της ποιότητας να καταρρέει! Αλλά δεν είναι αυτή τη μέρα! Σήμερα παλεύουμε! Με όλα όσα κρατάτε αγαπητά σε αυτήν την καλή Γη, σας προτείνω να σταθείτε! Gamers της Μεσογείου!

Αλέξανδρος Μιχαλιτσιάνος

The post GO Talks – Υπερβολές στον αγώνα του “κλικ” appeared first on GameOver.