Flatout 4: Total Insanity

Insanity, άρα ό,τι πρέπει για εμάς!

Λίγο πριν γραφτούν αυτές οι γραμμές, έξι φίλοι πήγαν να ανταγωνιστούν σε μία πίστα kart για 20 συνεχόμενα λεπτά. Όσοι έχουν επιχειρήσει τη δημοφιλή αυτή ενασχόληση στο παρελθόν, γνωρίζουν ότι αυτό το χρονικό διάστημα είναι κουραστικά μεγάλο, ειδικά όταν κανείς αγωνίζεται ενάντια σε πολλούς αντιπάλους. Μετά από δεκαέξι λεπτά, οι δύο από αυτούς έφεραν τετ-α-κε, καταλήγοντας αντικριστά μεταξύ τους, καθώς ένας τρίτος χτυπούσε - αναγκαστικά - και στα δύο οχήματα για να περάσει. Την ίδια στιγμή, ένας άλλος καβάλησε ένα curb και μαζί με αυτό το kart που προηγούνταν

στη στροφή. Ο έκτος και τελευταίος προσέγγιζε το melee με γουρλωμένα μάτια, όντας τρομοκρατημένος για την έκβαση των - ομολογουμένως λίγων - αλλά αδυσώπητα αβέβαιων επόμενων δευτερολέπτων.

Ο διαχειριστής της πίστας τραβούσε με μανία την πτωχή κώμη του, ανήμπορος να αποσοβήσει το οτιδήποτε. Πιστεύετε ότι αυτό προσεγγίζει τον χαρακτηρισμό “total insanity”; Ούτε κατά διάνοια - και κανένας μάλιστα (πλην ενός) δεν είχε παίξει το νέο δημιούργημα της Kylotonn προτού πιάσει κανονικό τιμόνι στα χέρια του. Πριν όμως αρχίσουν τα ξεδιπλώνονται οι ποιότητες του Flatout 4 και πριν ακόμα καταπιαστεί κανείς με το να ψάχνει τα διάφορα επίπεδα του όρου “παράνοια”, καλό θα ήταν να γίνει μια υπενθύμιση βασικών αρχών που διέπουν το racing είδος γενικότερα. Για μια ακόμη φορά, ο όρος racing game αναφέρεται σε ένα λογισμικό που παρέχει κάποιο βαθμό πιστής εξομοίωσης οδήγησης αυτοκινήτου (ή γενικότερα κάποιου οχήματος) με σκοπό τη διασκέδαση. Δηλαδή ο στόχος του παιχνιδιού είναι το fun κι όχι η εκπαίδευση του παίκτη ώστε αυτός να γίνει μια μέρα επιτυχημένος οδηγός αγώνων.

Πολλοί τίτλοι πέτυχαν μια κάποια χημεία ανάμεσα στο ρεαλισμό και το προαναφερθέν fun, αλλά οι περισσότεροι έφτασαν σε κάποιο από τα δύο άκρα: είτε σε αυτό της αυστηρότατης προσομοίωσης οδήγησης, ή, όπως συμβαίνει στην περίπτωσή μας, του ανέμελου κι απεριόριστου fun. Βέβαια, σε τέτοια παιχνίδια, δεν είναι αυτοκίνητο αυτό που οδηγεί ο παίκτης, αλλά οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο, όπως μπανιέρα, μήλο, σφυρί κλπ, με την πολύ απλή έννοια ότι τα μοντέλα φυσικής που χρησιμοποιούνται δεν αντιστοιχούν σε κανένα γνωστό κατασκεύασμα πάνω σε αυτόν τον πλανήτη (και πιθανότατα σε κανέναν άλλον). Είναι μοντέλα φυσικής που αποδίδουν αίσθηση υπερβολικής ταχύτητας κι ανεξέλεγκτων αντιδράσεων, καθιστώντας τυπική την εμφάνιση ενός τετράτροχου οχήματος στην οθόνη. Για να γίνει το παραπάνω πιο... λιανό, αρκεί να ειπωθεί ότι τα μοντέλα φυσικής είναι εξωπραγματικά κι εντελώς αφύσικα.

Σε αυτόν τον τομέα ο άξιος συνεχιστής του δημοφιλούς franchise τα πηγαίνει περίφημα κι ανταποκρίνεται πλήρως στον υπότιτλό του: προκαλεί “total insanity” στον παίκτη, αναιρώντας κι ακυρώνοντας οποιονδήποτε νόμο τόλμησε ποτέ να φανταστεί ο Νεύτωνας, το μήλο του κι οι όμοιοί τους. Αυτό είναι το ζητούμενο σε τέτοια παιχνίδια; Ίσως... Όμως από κάποια στιγμή και μετά, κουράζει, γιατί ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι φτιαγμένος να αντιδρά βάσει εμπειρίας κι ακολουθώντας κανόνες, πράγμα που εδώ πασχίζει να επιτευχθεί. Όσοι όμως δεν κόπτονται για τέτοιου είδους... ποιότητες σε ένα racer game, θα βρουν τη χαρά τους εδώ. Όπως επίσης θα εντυπωσιαστούν οι περισσότεροι από τον οπτικό τομέα του τίτλου.

Με μεγάλη ποικιλία σε περιβάλλοντα και ευφυή σχεδιασμό σε πίστες, η φαντασία με την οποία αποδόθηκαν εφέ και κρυμμένα καλούδια έρχεται να ολοκληρώσει ένα πακέτο άριστο κι απόλυτα ευχάριστο. Ολοζώντανα χρώματα, πλούσια περιβάλλοντα, πανέμορφες υφές και πάμπολλα εφέ καθιστούν τον οπτικό τομέα ως το πιο δυνατό χαρτί του τίτλου - και μάλιστα αρκετά νωρίς. Η δε ταχύτητα με την οποία εκτυλίσσονται τα γεγονότα στην οθόνη καθώς κι η ρευστότατη κίνηση, εκτός από εμετό κι επιληψία, προκαλούν θαυμασμό κι επιφωνήματα έκπληξης. Η δε βαβούρα που δημιουργείται από τα κάμποσα οχήματα, σε συνδυασμό με τα έντονα (για κάποιους γνωστά) μουσικά κομμάτια, ταιριάζει γάντι με τα τεκταινόμενα επί της οθόνης και την κουλτούρα της σειράς.

Βέβαια, η ποιότητα των κομματιών υπόκειται σε υποκειμενική κριτική από τον καθένα, αλλά το πιο πιθανό ενδεχόμενο είναι τα κλείσετε εντελώς μετά από την πάροδο Χ λεπτών, εκτός κι αν είστε fan της συγκεκριμένης μουσικής σκηνής. Ακόμα κι έτσι, τα ηχητικά εφέ είναι τόσο πλούσια, που το αυτί σας δε θα πλήξει καθόλου όσο θα παίζετε. Αντίθετα, θα ακολουθεί τη δράση με το δικό του τρόπο, αγνοώντας, επί παραδείγματι, τηλέφωνα, γυναικεία οργή, μωρά που κλαίνε κι άλλα παρόμοια. Σε αυτό το πλαίσιο έρχεται να τοποθετηθεί το gameplay του τίτλου, που δεν ξενίζει τους φίλους αυτής ή οποιασδήποτε παραπλήσιας σειράς. Επιλέγετε ένα αυτοκίνητο, που δεν ορίζεται όμως από κάποια γνωστή μάρκα ή μοντέλο, αλλά περιγραφικά. Τι σημαίνει αυτό; Ότι μας νοιάζει περισσότερο το ποιόν κι η ιστορία του στο gaming κόσμο, με την ανάγκη για brand names να έχει κάνει φτερά από την αρχή. Μετά είστε έτοιμοι για να δοκιμάσετε αντανακλαστικά, αντοχή, νεύρα κι υπομονή σε μια πληθώρα από gaming modes που αγγίζουν τον αριθμό 10, έχοντας επιπλέον μοναδική διαφοροποίηση μεταξύ τους.

Το βασικότερο όλων, το career, σας βάζει να δοκιμαστείτε μέσα από τρεις βασικές διοργανώσεις, ανταμοίβοντάς σας με χρήμα, το οποίο μεταφράζεται σε upgrades και αγορά νέου αυτοκινήτου. Προϊόντος χρόνου, έρχεται κι η πρόοδος στην καριέρα σας, καθώς συμμετέχετε σε όλα σχεδόν τα διαθέσιμα racing modes του παιχνιδιού. Μοναδική τροχοπέδη η εξωγήινη φυσική, που θα σας στέλνει σε όλα τα “αγγελικά πλασμένα” εμπόδια της κάθε πίστας, αλλά και στη φρενήρη κι αιμοδιψή ΑΙ των αντιπάλων. Μπορεί, για παράδειγμα, να μπείτε ιδανικά σε μία στροφή, μόνο και μόνο για να έρθει ένα λεωφορείο (αντίπαλος δηλαδή) και να σας στείλει στον αέρα για κάμποσα δευτερόλεπτα, σαν να ήσασταν αερόστατο ή κάτι παρόμοιο.

Πόση καραμπόλα μπορείτε να αντέξετε; Πολλή; Τότε όλα είναι καλά και το ενδιαφέρον βρίσκει εναλλακτικές καταφυγές στα stunt modes (παραπλήσιας ποιότητας με αυτά των δύο πρώτων παιχνιδιών της σειράς) και στις διάφορες destruction arenas που θυμίζουν ευχάριστα τα destruction derbys του άλλοτε. Το δε online, όντας σε εμβρυικό στάδιο και με λίγο κόσμο ακόμα στις τάξεις του, δεν δείχνει όλο του το δυναμικό, αλλά φαντάζει πολλά υποσχόμενο. Όπως και να χει, η εμπειρία σας παλινδρομεί μεταξύ αγώνων καριέρας (με φονικά εμπόδια), destruction arenas (ο τελευταίος έσεται πρώτος), stunt mode (εκτοξεύστε τον οδηγό σας, ώστε αυτός να γκρεμίσει όσα πιο πολλά αντικείμενα μπορεί) και, φυσικά, το online mode.

Φτάσατε στο total insanity; Αν όχι, τότε είστε πολύ κοντά, γιατί προσπαθώντας να ολοκληρώσετε όλα τα παραπάνω θα αποκτήσετε τις ποιότητες ενός αυθεντικού παρανοϊκού, αρκεί να αντέξετε τη διαδικασία. Γιατί αυτό είναι το κυριότερο μειονέκτημα του πονήματος του γαλλικού studio που μας έδωσε τα WRC 5 και 6: η arcade φυσική σε συνδυασμό με την παρανοϊκή ΑΙ μπορεί να προκαλέσει στους φυσιολογικότερους από εσάς γρήγορο κορεσμό. Όλοι οι άλλοι όμως, αυτοί που γαλουχήθηκαν με Destruction Derby, Burnout, Split Second, αλλά και με τα δύο πρώτα παιχνίδια αυτής της σειράς, θα νιώσουν και πάλι στο σπίτι τους, μιας και αυτή είναι η αποστολή ενός τέτοιου παιχνιδιού και το Flatout 4 την ολοκληρώνει με επιτυχία.

To review βασίστηκε στην PS4 έκδοση του παιχνιδιού.

pcps4xbox one