Assetto Corsa Competizione (Console Version) - Review

“What Did It Cost?”

Ένας χρόνος πέρασε από την επιτυχημένη έξοδο του Assetto Corsa Competizione από το πρόγραμμα Early Access του Steam, και ήρθε η στιγμή που εμείς καλούμαστε να κρίνουμε την έκδοσή του που απευθύνεται στις κονσόλες. Πριν όμως περάσουμε στο βασικό ερώτημα που καλείται να απαντήσει αυτό το κείμενο, ας κάνουμε μία σύντομη επανάληψη στον πιο πρόσφατο τίτλο της Kunos Simulazioni.

Οι κύριες διαφορές του Competizione από τον πρώτο τίτλο της «σειράς» είναι δύο,

αλλά αρκετά σημαντικές. Πρώτον: εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με έναν generic τίτλο, με οχήματα διαφόρων κατηγοριών, αλλά με ένα tie-in παιχνίδι του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος GT3 (Blancpain GT Series) για τις αγωνιστικές σεζόν 2018 και 2019. Το όνομα του πρωταθλήματος για το 2020 έχει αλλάξει σε "GT World Challenge Europe", ωστόσο αυτό δεν θα μας απασχολήσει. Σε αυτό το σημείο θα αναφέρουμε πως η Kunos έχει ήδη ανακοινώσει την κυκλοφορία ενός DLC με 11 νέα οχήματα της κατηγορίας GT4, το οποίο θα διατεθεί αργότερα μέσα στο καλοκαίρι. Η εστίαση σε μία κατηγορία έδωσε την ευκαιρία στην ομάδα να επικεντρωθεί στην τελειοποίηση αρκετών τομέων, όπως o ήχος, ο διαφορετικός χαρακτήρας κάθε οχήματος και, φυσικά, το επιμέρους polishing σε διάφορα σημεία.

Η επικέντρωση σε μία κατηγορία οχημάτων δεν είναι κάτι τυχαίο, αφού ήταν ίσως ο πιο αναίμακτος τρόπος να γίνει η ολική μετάβαση από την in-house μηχανή γραφικών της Kunos στην Unreal Engine. Μία μετάβαση άκρως απαραίτητη, αφού πλέον, χωρίς τους τεχνικούς περιορισμούς, έχουμε δυναμικές αλλαγές των καιρικών συνθηκών, δυναμική αλλαγή ώρας, αλλά και νυχτερινή οδήγηση. Φυσικά, το οπτικό αποτέλεσμα στην έκδοση για υπολογιστές, είναι άκρως εντυπωσιακό, ωστόσο ταυτόχρονα το Competizione έγινε ένα άκρως απαιτητικό σε πόρους παιχνίδι, ικανό να "γονατίσει" πολλά mid-range συστήματα.

Όπως θα καταλάβατε ήδη, η μετάβαση σε κονσόλες δεν ήταν μία καθόλου εύκολη υπόθεση για το εξωτερικό studio που την ανέλαβε. To studio έκανε ένα μικρό θαύμα, καταφέρνοντας να περάσει ατόφια τα physics του τίτλου της Kunos, σε κονσόλες που ο επεξεργαστής τους ήταν ήδη μη εντυπωσιακός το 2013. Ένα αυτοκίνητο στην έκδοση του ACC για κονσόλες έχει ακριβώς την ίδια συμπεριφορά με το αντίστοιχο όχημα της έκδοσης για υπολογιστές. Το ίδιο συμβαίνει και με το οδόστρωμα, τη δημιουργία της αγωνιστικής γραμμής, τα marbles που μαζεύονται και, εννοείται, με την οδήγηση σε βρεγμένο οδόστρωμα. Αρκετοί θα πουν "ε, σιγά αυτό το κάνει και το Forza", αλλά εδώ μιλάμε για εντελώς άλλα επίπεδα (πρόσφυσης) προσομοίωσης, ή, μάλλον, φυσικής.

Σε αυτό το κείμενο θα αποφύγουμε να μπούμε στην ατέρμονη συζήτηση του «ποιος τον έχει μεγαλύτερο, τον ρεαλισμό», καθώς ούτε GT3 όχημα έχουμε οδηγήσει (πόσο μάλλον στα όριά του), ούτε γνώσεις μηχανικής έχουμε (αν και θα θέλαμε, για να μπορούμε να πειράζουμε τα πάντα στα setup screens). Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει πως δεν καταλαβαίνουμε το μέγεθος της δουλειάς που έχει γίνει από την πλευρά της Kunos για την προσπάθεια προσομοίωσης της συμπεριφοράς των οχημάτων και των ελαστικών τους.

Ένα από τα πιο καυτά θέματα που βασανίζει το μεγαλύτερο ποσοστό των console gamers σε κάθε racing κυκλοφορία, είναι η οδήγηση με gamepad. Στο ACC έχει γίνει μία σημαντική προσπάθεια να γίνει η οδήγηση με χειριστήριο δυνατή, και σε μεγάλο βαθμό αυτό επετεύχθη. Το παραπάνω δεν σημαίνει πως κάποιος θα πάρει το DualShock και θα οδηγήσει με την ίδια ευκολία που οδηγεί στο Gran Turismo Sport. Μετά από λίγο ψάξιμο με τις ρυθμίσεις, η εμπειρία κατάφερε να ξεπεράσει την αποδεκτή βάση, ειδικά όταν τα λάστιχά μας φτάσουν στην κατάλληλη θερμοκρασία.

Κλείνοντας με το controller, η ταχύτητα των animation στα χέρια του οδηγού ενοχλεί σημαντικά και φυσικά τα εξαφανίσαμε μέσω της σχετικής ρύθμισης. Η οδήγηση με τιμονιέρα είναι ο μοναδικός τρόπος να πάρει κανείς το 100% από τον τίτλο της Kunos και ευτυχώς μεταφέρθηκε αυτούσια από τη «μεγάλη» έκδοση. Η χειροκίνητη ρύθμιση όλων των κουμπιών κούρασε, ενώ η default επιλογή για χρήση μόνο 40 μοιρών μάλλον ήταν αστείο, ωστόσο αφού βρήκαμε τις κατάλληλες ρυθμίσεις, η εμπειρία ήταν αψεγάδιαστη. Το force feedback μπορεί να φτάσει, με πειραματισμό, το αντίστοιχο της έκδοσης για υπολογιστές, όμως ήταν λίγο πιο "soft" από όσο το θέλαμε.

Ο φανταστικός ήχος των διαφορετικών κινητήρων, των τριξιμάτων στα σασί, των βίαιων χτυπημάτων στα kerbs, του συμπαθητικού και χρήσιμου spotter, πέρασε και αυτός ατόφιος στην έκδοση των κονσολών. Η τρομερή δουλειά της Kunos γέμισε το σαλόνι μας και κάνει το ACC το παιχνίδι με τον καλύτερο ηχητικό τομέα στην κατηγορία του. Αυτούσια ήταν και η μεταφορά του σπαρτιατικού career mode και των υπόλοιπων τύπων παιχνιδιού (Πρωτάθλημα, Single Session, Online), με μόνη απουσία τα private lobbies, που θα έρθουν αργότερα μέσω update. Όσον αφορά στην ΑΙ, η σύγκριση είναι αρκετά δύσκολη, ωστόσο όπως και στην έκδοση για υπολογιστές, παραμένει από τις καλύτερες σε παιχνίδι του είδους, με αρκετές επιλογές δυσκολίας και ικανή για καθαρές και δυνατές μάχες.

Και έρχεται η ώρα του λογαριασμού... Τι πληρώσαμε για να πάρουμε τα παραπάνω; Μακάρι η απάντησή μας να ήταν αρκετά σύντομη και να περιοριζόταν στην ακόλουθη πρόταση: «Το ACC τρέχει στα 30fps, ακόμη και στις αναβαθμισμένες κονσόλες PlayStation 4 Pro και Xbox One X». Αν και αυτό από μόνο του ήταν μία μαχαιριά, ήμασταν αρκετά πρόθυμοι να τη "φάμε" για χάρη των προηγουμένων παραγράφων. Εξάλλου, έχουμε δει και άλλους racing τίτλους να τρέχουν στα 30fps και μάλιστα να λαμβάνουν διθυραμβικές κριτικές για το οπτικό τους αποτέλεσμα (βλέπε DriveClub ή Forza Horizon 4). Δυστυχώς, το ACC στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν καταφέρνει να κλειδώσει στα 30fps, παρά τις σημαντικές παραχωρήσεις που έχουν γίνει στον οπτικό τομέα.

Το μεγάλο πρόβλημα εντοπίζεται στη συνεχή εναλλαγή του χρόνου προβολής του κάθε καρέ, η οποία οδηγεί σε μία περίεργη αυξομείωση της φωτεινότητας του περιβάλλοντος, κάτι που προκάλεσε ναυτία και ζαλάδα μετά από κάποιες ώρες παιχνιδιού. Φυσικά, υπήρξαν και οι ανάλογες επιπτώσεις και στην οδήγησή μας, γιατί άλλο είναι να ανεβαίνεις ομαλά στα 60 fps τις Eau Rouge και Raidillon στην πίστα του Spa, και άλλο να προσπαθείς να επιβιώσεις ανεβαίνοντας με framerate που πέφτει πολλές φορές κάτω από τα 20fps και δίπλα σου άλλα οχήματα. Ο χρόνος αντίδρασης επηρεάζεται σημαντικά και πολλές φορές αυτό γίνεται καταστροφικό.

Ταυτόχρονα, η ποιότητα απεικόνισης στον καθρέπτη είναι τόσο χαμηλή, σε σημείο που να γίνεται αστεία και επιπέδου PlayStation 2 αρκετές φορές. Στον τελικό λογαριασμό πρέπει να προσθέσουμε και κάποια bugs (απότομη αύξηση του ffb, εξαφάνιση τμημάτων των αυτοκινήτων), αλλά και την πλήρη απουσία ρύθμισης του field of view, η οποία θα ξενίσει αρκετούς φίλους της cockpit κάμερας. Εκτός των παραπάνω, μία ευχή αύξησης της προσβασιμότητας του τίτλου, μαζί με τη μεταφορά του στις κονσόλες, τελικά δεν ικανοποιήθηκε ποτέ. Το παιχνίδι απαιτεί πολλά από τον παίκτη, τα οποία ποτέ δεν εξηγεί. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να εξηγηθεί με καλύτερο τρόπο το format που ακολουθεί το πρωτάθλημα, με τους διπλούς αγώνες, τα υποχρεωτικά pit stop μέσα στο pit window, με ή χωρίς προσθήκη καυσίμου και αλλαγή οδηγού.

Σε πιο πρακτικά θέματα, το Assetto Corsa Competizione όφειλε να αναφέρει πως το pit limiter μπαίνει μόνο με πρώτη σχέση στο κιβώτιο, ή τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόμαστε σε ένα rolling start. Τα παραπάνω ίσως να μην είναι ξένα σε έναν θεατή αγώνων GT3 ή WEC, όμως είναι πρωτόγνωρα για ένα σημαντικό ποσοστό παικτών, ακόμη και αν ήδη παίζουν παιχνίδια αγώνων. Τις προσδοκίες για κάτι τέτοιο τις γέννησε η ίδια η Kunos, με το σύστημα των επιμέρους rating των ικανοτήτων ενός οδηγού, που έχουν στόχο την ομαλή ανάπτυξή του, με σταθερούς χρόνους και σωστή συμπεριφορά.

Με βάση όλα τα παραπάνω, το Assetto Corsa Competizione παραμένει ένας αξιόλογος τίτλος, όμως αν η έκδοσή του για υπολογιστές απευθύνεται σε λίγους, εδώ βλέπουμε ότι στοχεύει σε ακόμη λιγότερους. Κλείνει το μάτι σε άτομα που δεν έχουν πρόσβαση σε δυνατό υπολογιστή, αλλά λατρεύουν το sim racing, την κατηγορία GT3 και διαθέτουν τιμονιέρα για την κονσόλα της επιλογής τους.

Πριν κλείσουμε, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στους υπολογιστές υπάρχουν διάφορες επιλογές, και το ACC έχει να ανταγωνιστεί -και ανταγωνίζεται επιτυχώς- τίτλους όπως το rFactor 2, το iRacing, το Automobilista 2 και το Raceroom. Στις κονσόλες, όμως, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά, και στο γήπεδο του "βαρβάτου" και σύγχρονου simulation παίζει μόνο του, κάνοντάς το μία σημαντική κυκλοφορία για όσους ενδιαφέρονται.

Η έκδοση του Assetto Corsa Competizione για κονσόλες (PS4 & Xbox One) κυκλοφορεί από τις 26 Ιουνίου. To review βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS4.

ps4xbox one