Mistero Buffo

Ο Αργύρης Ξάφης, η Άννα Μάσχα και ο Θάνος Τοκάκης μας αποκάλυψαν τα μυστικά της κωμωδίας της χρονιάς.

Ομολογώ πως δυσκολεύομαι πολύ να γελάσω στο ελληνικό θέατρον όταν το θέμα είναι κωμικό. Τελευταία φορά που μου συνέβη -και ήταν το γέλιο μου ασυγκράτητο ήταν στον Αμφιτρύωνα του Κλάιστ, στο Αμόρε, σε σκηνοθεσία Νίκου Χατζόπουλου με ένα Νίκο Καραθάνο που πέταγε, μα το Δία! Φαίνεται, λοιπόν, ότι κάτι τρέχει στις φλέβες των «Αμοριανών». Μια σαρδόνια αίσθηση του χιούμορ αφού, εν προκειμένω, και σε αυτή την παράσταση, μιλάμε για το γνώριμο all star

Η ομάδα συνασπίζεται υπό τον τίτλο Επτάρχεια και μας παρουσιάζει ως πρώτη επίσημη δουλειά της το Mistero Buffo του Dario Fo, σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου.

Περισσότερα για την παράσταση που μας ενθουσίασε μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Πάνω σε ένα μοναστηριακό τραπέζι μεσαιωνικού τύπου, όπως φυσικά ταιριάζει στους μυστηριώδεις μπουφονικούς ήρωες, συνάντησα λίγο πριν την παράσταση τους τρεις από την ταλαντούχα «συμμορία» των επτά και μιλήσαμε, βασικά, για τη χαζομάρα του να ερωτευτείς το Θάνατο. Άννα Μάσχα, Αργύρης Ξάφης και Θάνος Τοκάκης περισσότερο «μοντιπαθεονικοί» από ποτέ, μα το Θεό!

Πώς διαλέξατε το Mistero Buffo για πρώτη επίσημη παράσταση της ομάδας;

Επτάρχεια: Το κείμενο ήταν πρόταση του Θωμά (Μοσχόπουλου). Ένας σημαντικός λόγος ήταν το χαμηλό κόστος παραγωγής. Αυτό το έργο όχι μόνο την παρέχει αλλά την απαιτεί αυτή τη δυνατότητα, απαιτεί να μην έχεις τίποτα άλλο επί σκηνής πέρα από καθαρούς ηθοποιούς. Ο Θωμάς μας έδωσε όλα τα κείμενα και μας είπε «διαλέξτε». Έτσι, λοιπόν, χωρίς να έχουμε καν συνεννοηθεί και ενώ ήμασταν διακοπές σε διαφορετικά μέρη, ο καθένας διάλεξε κάτι άλλο και έτσι τα συνθέσαμε στην πορεία.

Απαίτηση του έργου είναι και η ιστορική εισαγωγή που κάνετε σε κάθε σκηνή;

Ναι, μπορεί να μας δυσκόλεψε στην αρχή η εισαγωγή αλλά με το χρόνο αποκτήσαμε άνεση σε σχέση με το υλικό -ενώ η πρώτη μας σχέση με αυτό ήταν μαθησιακή. Τώρα πια είναι πολύ πιο βιωμένη, μπορούμε πολύ πιο άνετα να συνδέσουμε πράγματα σε σχέση με το σήμερα, σε σχέση με το όλο. Επίσης είχε ισοδύναμα κομμάτια για όλους και για κάποιο λόγο είναι φανερό ότι υπάρχει απαίτηση χρονικά αυτή τη στιγμή για ένα τέτοιο έργο.

Οπότε μιλάμε για έργο πολιτικό;

Δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε το πολιτικό σκέλος αλλά δεν το επιβάλουμε κιόλας, δεν καπελώνουμε τον κόσμο με αυτό.

Φοβηθήκατε καθόλου την αντίδραση του κοινού στο θρησκευτικό σχόλιο;

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει σχόλιο θρησκευτικό και θα έπρεπε να κάνουμε κάτι πολύ λάθος για να γίνει αυτό. Διαβάζοντας τα κείμενα δεν έχεις καθόλου την αίσθηση της βλασφημίας. Μάλιστα ένας ιερέας που είδε την παράσταση θα φέρει και τους τριάντα μαθητές του, αφού ενθουσιάστηκε. Μας είπε ότι μέσα από αυτό το έργο αγαπάς πιο πολύ τον Χριστό.

Με τι γελάει το κοινό πιο πολύ;

Κάποια κομμάτια είναι στανταράκια. Από την άλλη υπάρχουν κάποια σημεία που περιμένουμε ότι θα γελάσουν όπως με τον μεθυσμένο και την Παναγία που δεν γελάνε ενώ εγώ (Άννα Μάσχα) θα ξεκαρδιζόμουν.

Οι μεμονωμένες σκηνές συναντιούνται σε κάποιο διάγραμμα;

Ναι, υπάρχει ένα διάγραμμα συναισθηματικό που έχει φτιάξει ο Θωμάς. Έχει ένα παλμό που θα μπορούσε να σταθεί σε μια ενιαία παράσταση, όλοι οι ήρωες συναντούν το Χριστό και επίσης τους συμβαίνει και ένα θαύμα.

Ως επίκαιρο έργο πώς στέκεται το Mistero Buffo στην Ελλάδα του 2013;

Έχει πολλά επίπεδα το έργο σε σχέση με το σήμερα, τη σάτιρα της εξουσίας, την αίσθηση της αδικίας και της άδικης μοιρασιάς.

Έχει έρθει να τη δει πολιτικός την παράσταση;

Δυστυχώς, όχι. Κανένας.

Έχει φύγει θεατής «προσβεβλημένος»;

Έχουν φύγει κάποιες φορές, για παράδειγμα, ένας κύριος με πρόσκληση από το Αθηνόραμα ενοχλήθηκε και το έδειξε με την έξοδο του, αλλά για κακή του τύχη ξέχασε την ομπρέλλα του οπότε γύρισε σκυφτός να την πάρει.

Η σάτιρα έχει όρια;

Όσο πιο ειλικρινής είσαι, τόσο λιγότερα όρια υπάρχουν. Έχει ο πόνος όρια; Η σάτιρα είναι το ανάποδο του πόνου. Όσο πιο πολύ πονάς τόσο δεν μεγαλώνει και το όριο της σάτιρας;

Γιατί στην Ελλάδα βλέπω τόσο κακές κωμωδίες;

(μετά από σκέψη…)Ίσως στην Ελλάδα δεν έχουμε καλή αίσθηση του χιούμορ, το χιούμορ μας είναι χοντροκομμένο, κάνουμε πλάκα, είμαστε πλακατζήδες. Η πλάκα, όμως, δεν έχει δραματουργία. Το χιούμορ θέλει τέχνη και παιδεία. Στους Άγγλους, ας πούμε, το χιούμορ είναι και μέσα στη γλώσσα τους. Από την άλλη, αρκετές τραγωδίες μας έχουν ένα ιδιόμορφο, «φοβιστικό» θα έλεγε κανείς, χιούμορ.

Έχετε γελάσει πολύ στις πρόβες;

Έχουμε γελάσει πολύ στις πρόβες και έχουμε στεναχωρεθεί. Ξέρεις στην κωμωδία, αν δε σου βγαίνει κάτι, έχεις μια αίσθηση μεγάλου κενού.

Τα εισιτήρια σας εξαντλούνται διαρκώς. Περιμένατε αυτή την ανταπόκριση του κοινού;

Το καταλάβαμε από την πρώτη μέρα, όταν είδαμε δύο σειρές μαξιλαράκια στο πάτωμα.

Αν έβλεπε ο Ντάριο Φο την παράσταση σας πώς θα αντιδρούσε;

(Γέλια) Σίγουρα θα χαιρόταν, είναι σε μια ηλικία που δε νομίζουμε να μιζέριαζε, έχει περάσει πολύ δύσκολα πράγματα στη ζωή του και τα χειρίστηκε πολύ δημιουργικά, γιατί να μη χαρεί λοιπόν με ένα έργο του που ανεβαίνει στην Ελλάδα της κρίσης;

Ινφο: Η παράσταση Mistero Buffo, σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου, θα παίζεται μέχρι το Πάσχα στο θέατρο Θησείον (Τουρναβίτου 7, Ψυρρή). Ερμηνεύει η ομάδα «Επτάρχεια»: Άννα Καλαϊτζίδου, Άννα Μάσχα, Αργύρης Ξάφης, Κώστας Μπερικόπουλος, Θάνος Τοκάκης και Γιώργος Χρυσοστόμου.