Λευκές Νύχτες

Είναι ύπουλα ρομαντικές οι νύχτες με ξαστεριά της Αγίας Πετρούπολης.

Ο πρωταγωνιστής, ο εικοσιεξάχρονος «Ονειροπόλος», αποτέλει ένα γλυκό παράδοξο. Είναι τόσο ντροπαλός, μοναχικός και ήσυχος που έχει περάσει ολόκληρη τη ζωή του χωρίς ποτέ να μιλήσει σε μια γυναίκα, φτιάχνοντας μόνο σενάρια με τη φαντασία του για το «αν» και «πως», παράλληλα αναγκασμένος να υπομένει τον χλευασμό της κοινωνίας για την ευαισθησία του . Κι όμως εμμένει ξεδιάντροπα ακριβώς σε αυτήν την αλήθεια της ιδιαίτερης ρομαντικής φύσης του, και είναι ένα είδος πυγμής και αυτό, χωρίς να αναλογίζεται τον κίνδυνο να ποδοπατηθεί

η καρδιά του, όταν όχι απλά τη φοράει στο μπατζάκι του, αλλά την ανεμίζει απροκάλυπτα μπροστά στα πεινασμένα θηρία – ή στην προκειμένη περίπτωση τη νεαρή Νάστενκα.

Ξέρεις τον τύπο. Όμορφη, πληγωμένη και συναισθηματικά μη διαθέσιμη. Η Λουκία Μιχαλοπούλου ως Νάστενκα περικλείει όλα τα στοιχεία της μοιραίας damsel in distress που είναι πάντα comme-il-faut και απόμακρη, αφήνοντας όμως ακριβώς τόσο περιθώριο ανοιχτό όσο αρκεί για να πλησιάσεις να ρίξεις μια κλεφτή ματιά και να παγιδευτείς στην τροχιά της.

Ο Ονειροπόλος την γνωρίζει ένα ύπουλο βράδι με αστροφεγγιά (οι ομώνυμες «Λευκές Νύχτες» που τόσο εύκολα χρωματίζουν ρομαντικά τα καλοκαιρινά βράδια της Αγίας Πετρούπολης και παρασύρουν κόσμο και κοσμάκη) καθώς γίνεται αναπάντεχα ο θαρραλέος που την σώζει από ένα επιτήδειο stalker. Ξεκινάει έτσι ένα υπέροχο γαϊτανάκι καθωσπρέπει ανταλλαγών και διστακτικών εξομολογήσεων (απίστευτα καλοδουλεμένη ατμοσφαιρική απόδοση του μικρού διηγήματος του Ντοστογιέφσκυ από τον Άρη Αλεξάνδρου και τους συντελεστές) καθώς αυτή του περιγράφει τον αδιέξοδο της έρωτα για κάποιον άλλο και αυτός -φυσικά!- την ερωτεύεται κεραυνοβόλα. Αχ.

Ο χαρακτήρας του Ονειροπόλου θα ήταν πραγματικά εκνευριστικός και εμετικός στην αθωότητα και τον αλόγιστο ρομαντισμό του – αν δεν ήταν τόσο ανυπόφορα ειλικρινής η απόδοση του ρόλου από τον Στάθη Μαντζώρο. Τόσο καλοπροαίρετος που αγγίζει ακριβώς τις εσώψυχες χορδές του θεατή, σαν να είναι αυτό το αθώο παιδικό πλάσμα που κρύβεται μέσα μας – ή μάλλον που βρίσκετα εγκλωβισμένο κάτω από αμέτρητα στρώματα κυνισμού, σοφά τοποθετημένoυς φραγμούς-τρόπαια από χρόνια άδοξων συναντήσεων και μαλακισμένων γκόμενων που έπαιξαν με τα συναισθήματα μας, άλλων που δεν ανταπέδωσαν ή και αυτών για τους οποίους απλά δεν κάνουμε καν αυτό το γενναίο άλμα στην αντιπέρα όχθη.

Φραγμοί που δεν υπάρχουν στον παρθένο Ονειροπόλο, έναν συναισθηματικά έφηβο σε σώμα μεγάλου, που -δεν ξέρει καλύτερα- βουτάει με τα δύο πόδια στα απατηλά ρηχά νερά αυτής της «σχέσης». Σαν θεατής, ξαφνιάζεσαι νιώθωντας τον εαυτό σου να αφήνεται, να εγκαταλείπει την ασπίδα του κυνισμού (ή πιο σωστά «αυτοσυντήρησης») και να τον ακολουθεί, να επενδύει σε αυτό το αίσθημα που στην αρχή φάνταζε παιδιάστικο και να παραμερίζει κάθε ρεαλιστική γνώση του πως καταλήγουν πάντα τέτοιες ιστορίες.

Μα είσαι χαζός; Εμπιστεύεσαι σοβαρά την καρδιά σου στο Ντοστογιέφσκυ; Πόσο χτεσινός.

Δεν φταίει κανείς άλλος, παρά ο σκηνοθέτης Δημήτρης Καταλειφός που έχει στήσει μια τόσο περίτεχνη συναισθηματική «παγίδα» για τον πρωταγωνιστή και τον θεατή, ένα ανυπέρβλητα αθώο ρομάντζο που φαντάζει αδιανόητο να παρουσιάζεται τόσο αφιλτράριστο και ως-έχει στο μανιακά κυνικό σήμερα. Ακόμα και το σκηνικό (από την Εύα Μανιδάκη σε άρρηκτη συνεργία με τους πανέξυπνους φωτισμούς του Αλέκου Αναστασίου) από μόνο του φαντάζει σαν ένα ονειρικό ουράνιο τοπίο, με στοιχεία νερού, πεσμένα φύλλα και ξύλινες γέφυρες σαν καφάσια με κρυφούς φωτισμούς και όταν πέφτουν τα φώτα κάτι από τη μαγεία αυτών των ιδιαίτερων βραδιών καλοκαιριού. Είναι τόσο το απόλυτο ρομάντζο όλο αυτό που λες, αυτή τη φορά είναι διαφορετικά, ας αφεθώ και εγώ, ας πιστέψω στο μοιραίο και στο παραμύθι, ας γίνω και εγώ «Ονειροπόλος».

Τα θέλει και σένα η γούνα σου, «ευγενικέ μου θεατή».

Mετάφραση: Άρης Αλεξάνδρου
Διασκευή: από την ομάδα εργασίας στη διάρκεια των προβών
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καταλειφός
Σκηνικά – κοστούμια: Εύα Μανιδάκη
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Παίζουν: Λουκία Μιχαλοπούλου, Στάθης Μαντζώρος

Ημέρες και ώρες παραστάσεων
Δευτέρα 21:00
Σάββατο 19.00
Κυριακή 18.00

Τιμές εισιτηρίων
16 ευρώ Φοιτητικό: 13 ευρώ

Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας Β΄σκηνή
Κεφαλληνίας 16, Αθήνα
Τηλ: 210 8838727
theatrokefallinias.gr