Still Gramophone – Phonophobia

Όταν ο διάλογος με το παρελθόν καρποφορεί σε ένα καλλιτεχνικό δημιούργημα του σήμερα, τότε το σύγχρονο αποκτά επιπρόσθετα θέλγητρα αφομοιώνοντας και αξιοποιώντας τις διδαχές του χθες. Τέτοιες σκέψεις καταφθάνουν στο νου τη στιγμή που από τα ηχεία ακούγεται το Phonophobia των Still Gramophone.

To παρόν σχήμα οραματίζεται και εκφράζεται έχοντας ως βάση του τη Θεσσαλονίκη, ενώ ο αρχικός βηματισμός αυτού πραγματοποιήθηκε με την αποκλειστική καθοδήγηση του Ηλία Σταμπουλή, του οποίου και αποτέλεσε

ένα πρώιμο προσωπικό όχημα. Από το 2009, ως κουιντέτο πλέον, κινείται με πραγματική άνεση και σιγουριά μεταξύ μουσικών ιδιωμάτων, διατηρώντας μια θαυμαστή ισορροπία αυτοσχεδιασμών και συνθετικής ουσίας που ήταν κατάδηλη ήδη από την φερώνυμη παρθενική του δουλειά. Ένα αμάλγαμα ηχητικών δεδομένων που εκκινούν από διαχρονική τζαζ-φολκ-μποσανόβα αφετηρία, για να επεκταθούν σε σύγχρονα πεδία όπως αυτό της «κινηματογραφικής» πειραματικής τζαζ/κλασικίζουσας (με ματιές σε Cinematic Orchestra, Tied & Tickled Trio/ Yann Tiersen), της folktronica (Mice Parade), της αισθαντικής ευρωπαϊκής φολκ (Matt Elliott), υπό ένα πολύπλευρο πρίσμα μελωδικότητας και ρυθμολογίας.

Με μια ανάλογη φροντίδα, έναν εξίσου δημιουργικό τρόπο και σχεδιασμό, οι Still Gramophone λιώνουν μέσα στο δικό τους χωνευτήρι γεύσεις, αρώματα, ήχους και εικόνες, διοχετεύοντας αυτά στο ολοκαίνουργιο πόνημά τους ονόματι Phonophobia. Μέσα του, καθίσταται περισσότερο εμφανής η επιτυχία τους στον τομέα της εμφύσησης χαρακτηριστικών γνωρισμάτων στη μουσική τους. Κι είναι σημαντικό το γεγονός, πως παρότι τα οκτώ μέρη που απαρτίζουν το δίσκο συντίθενται από απλά και απτά υλικά, το αποτέλεσμα προβάλλει πιο ιδιαίτερο απ’ ό,τι μπορεί κανείς να προσμένει.

Η πενταμελής κολεκτίβα διαμορφώνει ένα φρέσκο «πρόσωπο» για τις καταθέσεις της, το οποίο δεν δύναται να περιγραφεί επαρκώς με γενικόλογες ταμπέλες και κοινότυπους επιθετικούς προσδιορισμούς. Θα εντρυφήσει εδώ σε μια ευωδιαστή ποικιλομορφία, ενσωματώνοντας στην προαναφερθείσα ευρύτητα του ύφους της μπαρόκ και 60s/70s ψυχεδελικές ποπ αναφορές (βρετανικής και αμερικανικής κοπής), ευδιάκριτα ελληνικά και εν γένει μεσογειακά ιχνοστοιχεία, έγχορδα με τσιγγάνικη χροιά, κρουστά με εξωτική, πλήκτρα, βιμπράφωνο και πνευστά με επουράνια, φωνητικά με γλυκόπικρη. Αρχίζεις τα σεργιάνια σου, λοιπόν, από το κολλητικό “Don’t Wanna Know” που αντλεί από τη μεγάλη παράδοση των 60s τραγουδοποιών προσδίδοντας ευάερη ελληνικότητα, το συγκλονιστικό “Caged” που σβήνει σε μια οργανική πλημμύρα αισθαντικότητας και το στοιχειωμένο από αρμονίες τσέλου, ηλεκτρικής κιθάρας και διαφόρων συστατικών από samples και ηλεκτρονικά “Solstice”.

Δίχως δεύτερες σκέψεις και αμφιβολίες, οι Ηλίας Σταμπουλής (φωνή, κιθάρα, μπαγλαμάς), Τάσος Καραδέδος (synth, ηλεκτρονικά), Δημήτρης Παπαδόπουλος (μπάσο), Αλέξανδρος Ιωάννου (τύμπανα, κρουστά) και Λίζα Ριζοπούλου (τσέλο), αποδεικνύονται αληθινά γενναιόδωροι στην παραγωγή πλουμιστών ηχοχρωμάτων. Το εισπράττεις κατά την οικοδόμηση «ατμόσφαιρας» στην πειραγμένη τζαζ του “It’s Been So Long”, στην εξομολογητική φολκ πραότητα του “This Evening” και στην σύμπραξη αυτών στο “Escape Plan” με τον καθηλωτικό Λευτέρη Μουμτζή (φωνή – λέγε τον και J Kriste, Master Of Disguise), τους Θεόφιλο Σωτηριάδη (σαξόφωνο), Δημήτρη Δαλέζη (τρομπέτα) και Δημήτρη Χατζηζήση (βιολί). Στο σύνολο των συμμετεχόντων βρίσκονται κι οι Παύλος Σπυρόπουλος (κοντραμπάσο), Ελένη Κρασάκη (φωνή), Ντόλλυ Λιάνα (βιμπράφωνο).

Το δεύτερο άλμπουμ των Still Gramophone παρουσιάζει την ακλόνητη ικανότητά τους να συνθέτουν τραγούδια με ειλικρίνεια και περιεκτικότητα σε θρεπτικές ουσίες για μυαλό και ψυχή. Έχω, δε, την εντύπωση πως θα γεράσει όμορφα μαζί με τους δημιουργούς και τους ακροατές του.

Track(s) For Your Mixtape: “Don’t Wanna Know”, “Caged”, “It’s Been So Long”
Label: Cliché Records