Record Label Vault vol.4: TYPE Records (Malden, Massachusetts)

Επιστροφή για την στήλη μας αφιερωμένη στα ανεξάρτητα labels, με την Type Records, με μία συνέντευξη με τον ιδιοκτήτη της John Twells.

Το 2012 πέρασε ήδη και πριν το καταλάβουμε μπαίνουμε στον Μάρτιο. Πέρσι επανάκτησα τη σχέση μου με την Type records, μία αγγλική δισκογραφική εταιρία που ακολουθώ από τις πρώτες της κυκλοφορίες (τρελά λιωσίματα των πρώτων δίσκων των Deaf Center, Zelienople και Khonnor) αλλά σε κάποια φάση κάπου το 2008 την έχασα εντελώς, σαν να σβήστηκε από τη μνήμη

Ήταν τόσο το κενό μνήμης που ούτε κατάλαβα ότι η Type records και ο ιδιοκτήτης της John Twells (γνωστός και μέσα από το εξαιρετικό project Xela) έχουν μετακομίσει εδώ και καιρό από το βιομηχανικό Walsall της βορειοδυτικής Αγγλίας στη μικρή πόλη Malden, λίγο έξω από τη Βοστόνη…

Από το 2008 ξανά μπροστά στο 2012 με την Type σε ένα μπαράζ κυκλοφοριών που την κατατάσσουν ξανά σαν μία από τις καλύτερες experimental electronic (και όχι μόνο βέβαια) ανεξάρτητες δισκογραφικές. Main Attrakionz, Vatican Shadow, Pye Corner Audio, Clams Casino, Pete Swanson, Zelienople, Robert Aiki Aubrey Lowe (Om / 90 Day Men / Lichens)… Και έπεται συνέχεια για τη φετινή χρονιά (Nic Bullen, Hair Police, Geoff Mullen, νέος Pye Corner Audio κ.α.)…

Πετύχαμε τον John Twells κάπου στο χιονισμένο Malden…

Γεια! Πως είναι στο Malden που μένεις τώρα; Πως είναι η πόλη αν την συγκρίνεις με το Walsall;

Χιονίζει συνέχεια αυτή την περίοδο, κάτι που πρέπει να συνηθίσω. Πίσω στην Αγγλία είχαμε και εμείς χιόνι αλλά όχι όπως εδώ. Πρέπει να ξεθάβω το αυτοκίνητό μου κάθε τρεις και λίγο από το χιόνι, αλλά το βλέπω σαν μέρος της διασκέδασης. Το Malden είναι μία μικρή πόλη λίγο έξω από τη Βοστόνη. Όπως και το Walsall κατά κάποιο τρόπο, που βρίσκεται λίγο έξω από το Birmingham (η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Αγγλίας). Αλλά εδώ ακριβώς σταματάνε οι συγκρίσεις. To Walsall με όλες τις καλές αναμνήσεις που έχω για αυτό, δεν είναι το μέρος που θα προτείνω σε non-locals να μείνουν. Είναι σκληρό μέρος και δύσκολα μπορείς να επιτύχεις κάτι εδώ, ότι και να είναι αυτό.

Πως αποφάσισες να αφήσεις μία μικρή πόλη της Αγγλίας και να μετακομίσεις μόνιμα σε άλλη μία μικρή πόλη, αυτή τη φορά στην Αμερική; Γιατί όχι Βοστόνη ή Νέα Υόρκη που είναι κοντά;

Η Βοστόνη είναι μία από τις πιο ακριβές πόλεις των ΗΠΑ μαζί με τον Σαν Φρανσίσκο και τη Νέα Υόρκη. Το να μένεις στο κέντρο ας πούμε αυτών των πόλεων είναι σχεδόν αδύνατον για εμένα, εκτός αν είχα ένα μεγάλο εισόδημα. Το Malden είναι μόλις 15’ έξω από τη Βοστόνη με το τρένο ή οδηγώντας, αρκετά κοντά για ότι χρειαστείς. Και μένω επίσης πολύ κοντά με το Cambridge και το Somerville, εκεί που γίνονται τα καλύτερα shows. Έμεινα για λίγο στο Brooklyn και όσο ωραία είναι να μένεις στη Νέα Υόρκη άλλο τόσο είναι ακριβά εκεί. Συχνά πυκνά κατεβαίνω στη Νέα Υόρκη αν έχει κανένα καλό show εννοείται.

Μένοντας πάντα σε μικρότερες πόλεις, νοιώθεις ότι αυτό σου δίνει καλύτερη ποιότητα ζωής και μπορείς να δουλέψεις καλύτερα;

Είμαι παιδί της πόλης μέσα μου και το να ζω σε ένα μέρος χωρίς καμινάδες και μεγάλα κτίρια είναι ακόμα κάπως για εμένα. Αλλά προτιμώ να μένω κοντά σε μία μεγάλη πόλη παρά μέσα σε αυτή. Έμενα για ένα διάστημα στο κέντρο το Manchester και ήταν το πιο δύσκολο μέρος που έχω πάει. Τα πάντα δύσκολα, θόρυβος, αποδιοργάνωση, παρεμβολές, you name it. Είμαι κοντά στη δράση και στα γεγονότα εδώ αλλά δεν είμαι μέσα τους.

Click here to view the embedded video.

To 2012 υπήρξε πολύ καλή χρονιά για την Type records. Το νοιώθεις και εσύ από μέσα;

Ναι, σίγουρα. Όσο όμως μεγαλώνω βλέπω τα πράγματα πιο λογικά και ψύχραιμα και μου αρέσει που βγαίνει και ένα καλό αποτέλεσμα παρά να πετάει το μυαλό στα σύννεφα και απλά να νομίζω ότι κάνω κάτι. Είμαι πολύ τυχερός που έχω ανθρώπους εδώ γύρω στη Βοστόνη αλλά και μακριά με το ίντερνετ που ανταλλάσσουμε ιδέες και σέβομαι τη γνώμη τους πάνω στην εταιρία.

Είναι πολύ ενδιαφέρον να βλέπεις κυκλοφορίες από τους Main Attrakionz και Clams Casino μαζί με τους Zelienople και Pye Corner Audio κάτω από το ίδιο label.

Ακούω διάφορα είδη μουσικής. Πάντα προσπαθώ να μην βάζω ταμπέλες και σύνορα στη μουσική και ούτε να το πολυσκέφτομαι. Καταλαβαίνω ότι η Type θα είναι πάντα μία εταιρία με κάποιο χαρακτήρα και ήχο. Είναι μία μικρή εταιρία που δεν φτάνει και σε τόσα πολλά άτομα και έτσι δεν υπάρχει λόγος να κολλήσει σε ένα πράγμα και μόνο. Όταν αποφασίζαμε για το όνομα του label εγώ με τον Stef Lewandowski δεν θέλαμε ένα όνομα που θα χαρακτηρίσει αυτόματα το στυλ των κυκλοφοριών μας.

Μένοντας στους Main Attrakionz και στον Clams Casino, πως βλέπεις την urban μουσική του σήμερα;

Νομίζω η πιο πρωτοποριακή μουσική συνήθως βγαίνει αν ξύσεις λίγο την επιφάνεια. Αυτή τη στιγμή στις ΗΠΑ η rap μουσική έχει ένα πολύ γόνιμο έδαφος για πρωτοπορία και πειραματισμό, και αν βάλεις το ραδιόφωνο, τα πιο weird tracks έρχονται από τα πιο ασυνήθιστα μέρη. Στην Αγγλία τα πράγματα πάνε λίγο πιο αργά (όλοι έπαθαν ξανά ψύχωση με την Αμερική) αλλά βγαίνει καλό grime από το Birmingham (όπως ο Preditah) και το Λονδίνο (κυρίως χάριν στο label Butterz) και έτσι πάντα θα έχω ένα μάτι και αυτί εκεί.

Είναι επίσης ωραίο να βλέπεις ανθρώπους που έχουν αφήσει το στίγμα τους τα τελευταία 10 χρόνια στη noise / experimental σκηνή όπως οι Pete Swanson, Dominick Fernow (Vatican Shadow), William Fowler Collins και Geoff Mullen κάτω από μία στέγη.

Ναι, όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν δώσει πολλά και συνεχίζουν να δημιουργούν και να πρωτοπορούν. Νοιώθω για αυτούς ότι νοιώθω και για τη μουσική την ίδια και είναι ωραίο να δουλεύεις με καλλιτέχνες και μπάντες με την ίδια φιλοσοφία με τη δικιά σου.

Click here to view the embedded video.

Πως αποφάσισες να επανακυκλοφορήσεις το ‘Biokinetics’ άλμπουμ των Porter Ricks (Thomas Koner και Andy Mellwig) αυτή την εποχή;

Κυκλοφορόντας το ‘Biokinetics’ ήταν απλά κάτι εγωιστικό από μέρους μου. Πάντα ήθελα ολόκληρο το άλμπουμ σε βινύλιο (σ.σ. είχε πρωτοκυκλοφορήσει το 1996 σε τρία ξεχωριστά 12-inch από την Basic Channel-Chain Reaction / υπερ-κλασική dub techno κυκλοφορία) και όταν μίλησα σχετικά με τον Thomas (Koner) ήταν πολύ θετικός. Δεν είχε να κάνει σε καμία περίπτωση με συγκεκριμένα trends της εποχής. Είχα μία πολύ καλή συλλογή από Chain Reaction CDs στην Αγγλία και γενικά η απόφαση ήταν τόσο απλή όσο το πάθος μου για αυτές τις κυκλοφορίες. Ήταν το ίδιο με το να κυκλοφορείς τα πρώιμα ‘ambient’ άλμπουμ του Thomas, πάντα τα ήθελα και σε βινύλιο.

Ένα άλμπουμ πάντως που ανυπομονώ για τον 2013 είναι αυτό του Nic Bullen (Napalm Death, Scorn). Κάτι παραπάνω για αυτό το άλμπουμ; Είμαι σίγουρος ο Nic Bullen ήταν ένας από τους ήρωές σου, back in the days.

Εννοείται! Ο Nic είναι ήρωας για τους περισσότερους μεταλάδες των Midlands και το metal ήταν η πρώτη μου αγάπη μικρός. Είχα κολλήσει τέρμα με τους Scorn και το ‘Scum’ των Napalm Death, και κατάφερα μάλιστα να κάνω μερικά shows στην Ανατολική Ευρώπη με τον Nic μερικά χρόνια πριν. Απόλαυση! Και οι δύο μοιραζόμαστε την αγάπη μας για τις μπύρες και τη μουσική, είμαστε και οι δύο από τα West Mids και έτσι σφραγίστηκε η συμφωνία. Τον πιέζω για δίσκο από τότε! Το τελικό άλμπουμ είναι το αποτέλεσμα της δουλειάς του τα τελευταία χρόνια και πραγματικά θα εκπλήξει! Αξίζει την αναμονή!

To 2013 σηματοδοτεί τα 10 χρόνια της Type records! Πως νοιώθεις για αυτό και τι νέες κυκλοφορίες να περιμένουμε;

Ναι, κλείνουμε τα δέκα χρόνια μας φέτος και είμαι ευγνώμων που μπορώ ακόμα να κυκλοφορώ τη μουσική που μου αρέσει. Δεν θέλω να ανακοινώσω κάτι αλλά θα είναι μία μεγάλη χρονιά αυτή για εμάς, ίσως η πιο παράξενη επιλογή διαφορετικών κυκλοφοριών και ήχων που με κάνουν ήδη να νοιώθω όμορφα.

Πως θυμάσαι τις πρώτες κυκλοφορίες της Type και τι σε ώθησε να ξεκινήσεις ένα μουσικό label; Τι μουσικές άκουγες μεγαλώνοντας;

Όπως προανέφερα άρχισα να μπαίνω στον κόσμο της μουσικής από μικρός όταν άκουγα metal. Είναι και ο πατέρας μου συλλέκτης δίσκων και με έπαιρνε σε δισκάδικα και record fairs πριν ακόμα αρχίσω να μιλάω. Δεν ήθελα ποτέ να ξεκινήσω ένα label μιας και μου φαινόταν κάτι το πολύ μακρινό και φαντασιακό στα μάτια μου, αλλά αφού έτρεχα διάφορα shows στο Birmingham με διάφορους φίλους και με το push του ιδιοκτήτη του Boomkat (σ.σ. boomkat.com / ίσως το καλύτερο online store ηλεκτρονικής μουσικής), Shlom Sviri, αποφάσισα να το δοκιμάσω.

Σε ευχαριστώ για την συνέντευξη. Η Type records πάντα θα είναι one-man operation;

H Type ξεκίνησε βασικά από δύο ανθρώπους, αλλά τελικά είμαι απλά εγώ που τρέχω τα πάντα τα τελευταία δέκα χρόνια και δεν το βλέπω να αλλάζει αυτό σύντομα.

Click here to view the embedded video.

Click here to view the embedded video.

Click here to view the embedded video.

Click here to view the embedded video.