Ordo Rosarius Equilibrio + Simone Salvatori + Glimmer Void + Mani Deum @ Second Skin

Ώρες ώρες συνειδητοποιώ πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός και πραγματικά τρομάζω. 12 χρόνια. 12 ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει από την πρώτη εμφάνιση των Ordo Equilibrio στην χώρα μας, σε εκείνο το ιστορικό – όσο και επεισοδιακό – διήμερο festival της Cold Meat Industry στο Bug. Ένα festival

το οποίο είχε λήξει μάλλον άδοξα, όταν κατά την διάρκεια του set των Brighten Death Now o φίλτατος Roger Karmanik (σε μία love-hate relationship με το κοινό) είχε ανοίξει κάτι σιχαμερές Σουηδικές κονσέρβες σαπισμένου ψαριού, κάνοντας τα 20 περίπου άτομα που είχαν απομείνει στο club να τρέχουν δεξιά και αριστερά για να γλυτώσουν από την δυσοσμία και την μπόχα που ανέβλυζε από την σκηνή, προσπαθώντας παράλληλα να πάρουν ανάσες καθαρού αέρα. Cult σκηνές απείρου κάλους, no doubt!

Όπως θα θυμούνται όσοι είχαν βρεθεί εκεί, το live των Ordo Equilibrio συγκαταλεγόταν (κατά γενική ομολογία) ανάμεσα στις 2-3 καλύτερες εμφανίσεις ολόκληρου του διημέρου. Από τότε βέβαια έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Η Chelsey Krook αντικαταστάθηκε από την Rose-Marie Larsen, ο Tomas Pettersson άλλαξε το όνομα της μπάντας σε Ordo Rosarius Equilibrio, και μαζί κυκλοφόρησαν άλλα 7 album. Και όμως, έπρεπε να περάσουν 12 ολόκληρα χρόνια για να μπορέσουμε να τους δούμε επιτέλους και πάλι από τα μέρη μας.

Ήταν λίγα μόλις λεπτά μετά τις 8:30 όταν οι Mani Deum πήραν στην θέση τους στην σκηνή. Έχοντας δεί την μπάντα πάμπολλες φορές ζωντανά τα τελευταία χρόνια, χαίρομαι ιδιαίτερα που βλέπω ότι με τον καιρό οι εμφανίσεις τους γίνονται όχι μόνο καλύτερες, από εκτελεστικής πλευράς, αλλά όλο και πιο επαγγελματικές, κάτι για το οποίο σημαντικό ρόλο πρέπει να έπαιξε και η φετινή συμμετοχή τους στο Wave Gotik Treffen  στην Λειψία. Συνδυάζοντας τον κλασικό Neo-Folk ήχο με κάποια πιο rock και indie στοιχεία (οι ίδιοι χαρακτηρίζουν τον ήχο τους ώς Infected Folk ‘n’ Roll), αλλά διατηρώντας πάντα έναν -κατά κύριο λόγο- έντονο ακουστικό χαρακτήρα, οι Mani Deum έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ένα αρκετά προσωπικό στύλ, ίσως όχι τόσο αναγνωρίσιμο (τουλάχιστον ακόμα) αλλά σίγουρα αξιοπρόσεκτο και εύκολα προσβάσιμο και από ακροατήρια εκτός του Neo-Folk/Martial χώρου. Τα παιδιά παίζουν live αρκετά συχνά οπότε οι ευκαιρίες να τους δεί κανείς είναι πολλές. Αδράξτε τις!

Το ξέρω ότι θα αδικήσω τους Glimmer Void με αυτά που θα πώ, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Ο ήχος τους μου θυμίζει μία ακουστική version female-fronted metal σχημάτων τύπου Nightwish και Lacuna Coil, ένα ιδίωμα που –για πολλούς και διάφορους λόγους – ποτέ μου δεν συμπάθησα. Η εμφάνιση τους πάντως ήταν αξιοπρεπέστατη πάρα τα μικρά τεχνικά προβληματάκια που αντιμετώπισαν. Δεν είμαι γνώστης του στουντιακού τους υλικού οπότε δεν μπορώ να πώ πόσο πιστά αποδόθηκαν τα κομμάτια τους επί σκηνής, ομολογώ όμως ότι η διασκευή τους στο Der Graue König των Forseti ήταν εξαιρετική. Δυστυχώς δεν ισχύει το ίδιο και για το ‘It’s A Sin’ των Pet Shop Boys που είναι μία μάλλον λανθασμένη επιλογή από μεριά του συγκροτήματος. Σίγουρα έχουν το κοινό τους, κάτι