Comics Roast Special: Frank Miller’s Holy Terror

Η ομάδα του #comicsroast σε ένα σπέσιαλ Thanksgiving επεισόδιο δίνει ευχαριστίες που δεν χρειάστηκε να αγοράσει κανονικά το Holy Terror, το νέο graphic novel του δημιουργού Frank Miller (300, Sin City, Batman Year One, Dark Knight Returns, Daredevil).

Πως μπορεί ένας δημιουργός με τέτοιο λαμπρό ιστορικό να πέσει τόσο χαμηλά;

Αν το εξώφυλλο

με τον Batman να δίνει γροθιά στα μούτρα της Al Qaeda και να τους πετάει τα δόντια έξω δεν σας εγκλιματίζει, διαβάστε και παρακάτω.

TONIGHT’S CAST
@manolis – δίνει γροθιά στο κατεστημένο - gkoultouroblog
@georgethebeast – χτυπάει το έγκλημα στα απαυτά - βαρεμένα ημερολόγια
@dimitrisdx – βάζει τρικλοποδιά στο άδικο - the original DimitrisDX
@Hell_b0y – τραβάει τα μαλλιά στην διαφθορά - Hell is a Land Without Comic Books
@amatyultar - πηδάει την ασυδοσία από τον κώλο - amatynews

ΠΑΜΕ!

@dimitrisdx
Εμ… Ας γράψει κάποιος άλλος κάτι πρώτα γιατί έχω σοκαριστεί λίγο.

@Hell_b0y
#asemaskouklitsamou

@dimitrisdx
Σοβαρά, δεν ήταν καν αστεία μούφα

@manolis
Μην με κοιτάτε εμένα

@amatyultar
Καλά, ξεκινάω εγώ. Κάτι που περιμέναμε καιρό να βγει για να το κράξουμε και τελικά είναι ακόμα χειρότερο απ’ αυτό που περιμέναμε. Ας εξηγήσουμε πρώτα με τί έχουμε να κάνουμε. Ο διαβόητος και αγαπητός σε όλους μας Frank Miller, δημιουργός αριστουργημάτων όπως τα Ronin, 300, Sin City και Dark Knight Returns είχε μια ιδέα πριν πέντε χρόνια να γράψει μια ιστορία όπου τρομοκράτες της Αλ-Κάιντα απειλούσαν την Γκόθαμ και τα έβαζαν με τον Μπάτμαν. Μπορείτε να υποθέσετε από τώρα πόσο κακό μπορεί να είναι αυτό το graphic novel, αλλά σίγουρα δεν το φαντάζεστε μέχρι να το διαβάσετε. Κάπου στο ενδιάμεσο ο Miller αποφάσισε να μην το κάνει ιστορία του Μπάτμαν (ή μάλλον έφαγε άκυρο από την DC) και να δημιουργήσει έναν άλλον καινούριο χαρακτήρα, τον “The Fixer” που υπερασπίζεται την “Empire City” από τους κακούς ισλαμιστές.

Με λίγα λόγια, ο Fixer και η cat burglar εχθρός/βοηθός/εραστής του δεν είναι τίποτα άλλο παρά κακέκτυπα του Batman και της Catwoman, με την διαφορά ότι, επειδή δεν έχουν το trademark, έχουν το ακαταλόγιστο. Ο Μiller εδώ χρησιμοποιεί την ίδια τακτική με το Sin City, σχεδόν αποκλειστικά ασπρόμαυρο με έντονα χρώματα σε συγκεκριμένα σημεία που θέλει να σου τραβήξει την προσοχή. Πολύ λίγος διάλογος (έτσι κι αλλιώς ταιριάζει με το ανύπαρκτο σενάριο και τους εξωφρενικά υπερφίαλους κλισέ χαρακτήρες) και πολλά πάνελ με δράση, ενώ ακόμα κι αυτά που δεν έχουν – ή δε θα ‘πρεπε να έχουν – δράση έχουν έντονη αίσθηση κίνησης, κάποιες φορές υπερβολικά έντονη.

Όλο το τεύχος μοιάζει με sketchbook ενώ ο Miller δεν φοβάται να χρησιμοποιήσει στερεότυπα και φτηνά κόλπα για να πετύχει τον σκοπό του. Εξάλλου, όπως είπε ο ίδιος, το κόμικ αυτό είναι καθαρή προπαγάνδα κι έχει σκοπό να προσβάλλει τους πάντες. Ακόμα κι αν παραβλέψεις όμως όλα αυτά που ανέφερα (ανύπαρκτο βάθος χαρακτήρων, χρήση κακών στερεότυπων και επιτηδευμένο προσβλητικό ύφος