Mark E. Smith

3ο τηλεφωνικό ραντεβού με τον Mark E. Smith, με αφορμή τις ισάριθμες τελευταίες επισκέψεις των The Fall στα μέρη μας. Αυτή τη φορά, αναμένοντας τη 1/2 στο Gagarin 205 μας μίλησε μεταξύ άλλων για την πολιτική κατάσταση, τον Saint Julian, τον Morrissey, τον Alex Ferguson & φυσικά για τη Man City.

Έχουν περάσει ακριβώς 2 χρόνια από την τελευταία φορά που μιλήσαμε. Πως πέρασαν

Πραγματικά πολύ καλά! Μου προκάλεσε και έκπληξη μάλιστα πόσο ευχάριστα πέρασαν τα τελευταία δύο χρόνια.

Πως κι έτσι;

Πριν ξέρεις, είχα αυτό το πόνο στον πισινό μου (σημ. αναφέρεται στο κάταγμα ισχίου που τον είχε καθηλώσει σε αναπηρική καρέκλα για μεγάλο διάστημα) και δεν μπορούσα να κυκλοφορώ έξω. Και μου αρέσει πάρα πολύ να είμαι έξω από το σπίτι. Και αυτό έκανα αυτά τα 2 χρόνια.

Τότε που μιλήσαμε, σε είχα ρωτήσει αν θα καταφέρει η Manchester City να παραμείνει στη κορυφή του βαθμολογικού πίνακα και κερδίσει την Premier League. Και ήσουν σίγουρος πως δεν πρόκειται να τα καταφέρει. Όμως τελικά τα κατάφερε! Πως πανηγύρισες τον πρώτο τίτλο της City μετά από 46 χρόνια;

(γελώντας) Ε ναι το πανηγύρισα! Πόσο γελοία σκατά είναι η Manchester United φέτος ε;

Ναι, χάλια. Είστε 10 πόντους μπροστά, αν θυμάμαι καλά. Μοιάζει μπερδεμένη η ομάδα μετά την αποχώρηση του Ferguson.

Ναι, αλλά λογικά θα συνέλθουν σύντομα.

Θα κερδίσει και φέτος το Πρωτάθλημα η City; Τι λες;

Δεν ξέρω. Δεν ξέρω… Εσύ τι νομίζεις;

Έχει πολλές πιθανότητες, αλλά θα είναι οριακό. Ίσως η Arsenal…

Μην μου πεις ότι υποστηρίζεις την Arsenal!

Όχι, όχι! Είμαι φαν της Liverpool!

A ναι, κάτι θυμάμαι, μου το είχες ξαναπεί. Πιστεύω ότι και η Liverpool έχει πιθανότητες φέτος ως outsider. Πόσα χρόνια είχαμε να δούμε την Liverpool στην κορυφή; Πολλά! Και ναι, δεν έχω θέμα να υποστηρίξω την Liverpool. Καλύτερα Liverpool, παρά United και Arsenal.

Πως βλέπεις την πορεία της Αγγλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο το καλοκαίρι;

Α δεν ξέρω. Και η Ελλάδα δεν προκρίθηκε;

Ναι, τα κατάφερε.

(γελώντας) Θα πάει σίγουρα καλύτερα από την γαμημένη την Αγγλία, αυτό σου λέω.

Οκ, ας μιλήσουμε για κάτι άλλο πέρα από το ποδόσφαιρο. Να ρωτήσω κάτι που πάντα ήθελα να μάθω από σένα… Είμαι φαν των The Fall, αλλά είμαι μεγαλύτερος φαν του Julian Cope. Στο πρώτο album σου λοιπόν, το “Live at the Witch Trials” του 1979, υπάρχει ένας στίχος που αναφέρει“Julian said “How was the gear?”. Γνωρίζοντας ότι “gear” στη slag είναι τα ναρκωτικά, ότι γενικότερα το τραγούδι σε αυτά αναφέρεται, ισχύει ο «θρύλος» που έχει αναπτυχθεί ότι αναφερόσουν στον Julian Cope και ότι αυτός ήταν ο ντίλερ σου τότε; (σημ. σύμφωνα με την αυτοβιογραφία του Julian Cope “Head On”, ο ίδιος ήταν ιδιαίτερα ενάντια στα ναρκωτικά εκείνη τη περίοδο βέβαια, και δεν θυμάται κάτι τέτοιο…)

Ναι σωστά, αναφερόμουν στον Saint Julian. Και υπάρχει μόνο ένας Saint Julian στην Αγγλία. Ήταν φίλος και ο πρώτος μας roadie τότε. Και ναι, αυτός μας έβαλε στα ναρκωτικά τότε. Τον έχω χάσει εδώ και χρόνια…

Μια χαρά είναι, συνεχίζει να κυκλοφορεί συνέχεια albums μόνος του.

Και τι; Τα δίνει δωρεάν στο internet;

Όχι τα πουλάει μέσω του site του σε CD. Φέτος έβγαλε ένα νέο πολύ καλό album, το “Revolutionary Suicide”. Συνεχίζει να είναι αρκετά επαναστατικός βλέπεις, και ακραία αριστερός. Κάτι που έχετε κοινό ως ένα βαθμό νομίζω, σωστά;

Ναι οκ, αλλά δεν δίνω πλέον και τόσο σημασία. Δεν ξέρω. Δεν καταλαβαίνω καμμία γαμημένη διαφορά, όλα μου φαίνονται τα ίδια. Δεν μπορώ να καταλάβω πως κάποιοι δείχνουν έκπληκτοι από την εξέλιξη της κατάστασης, ότι η Αριστερά δείχνει έκπληκτη. Τα ξέραμε χρόνια τώρα ότι εκεί πηγαίνουμε, εγώ το ήξερα. Εσύ ως Αριστερά δεν το ήξερες;

Πως είναι η συγκυβέρνηση Συντηρητικών και Φιλελεύθερων Δημοκρατικών αυτά τα χρόνια στην Αγγλία;

Δεν ξέρω. Δεν με ενδιαφέρει. Πως είναι η κατάσταση στην Ελλάδα;

Ζόρικα, όπως θα ξέρεις. Κάθε χρόνο και χειρότερα.

Πόσο χρονών είσαι;

Εγώ; 35.

(γελώντας) Δεν ακούγεσαι και τόσο ενθουσιασμένος για τη ζωή σου.

Όχι ok, γενικά καλά. Πιστεύω ότι για τα νεότερα παιδιά που είναι μεταξύ 18-25 είναι πολύ χειρότερα τα πράγματα, δεν νομίζεις;

Ναι, σίγουρα! Με δεδομένο όμως ότι τα πράγματα γενικότερα είναι χειρότερα, τα παιδιά φαίνονται και συμπεριφέρονται σαν όλα να είναι μια χαρά. Αυτό βλέπω. Στη τελευταία συναυλία που δώσαμε, όλο το κοινό θα μπορούσε να είναι παιδιά μου. Δεν είναι τόσο χαζά, όσο θέλουν να τα παρουσιάζουν και όπως λένε όλοι. Ξέρουν. Όμως…

Ας πούμε, όταν ήμουν εγώ 17-18 χρονών, ήμουν ένας πολύ νευριασμένος και εκνευρισμένος νέος. Εάν αυτά που συμβαίνουν τώρα, συνέβαιναν σε μένα τότε, όπως ήμουν, κάθε μέρα θα έσπαγα και κοπάναγα κόσμο. Βλέπω ότι τα παιδιά τώρα είναι πάρα πολύ ανεκτικά. Εδώ που μένω, στο Salford (του Manchester) ήταν πάρα πολύ βίαια και άγρια όταν ήμουν νέος. Τώρα πια… Οκ, είναι λίγο άγρια, αλλά γενικά καμμία σχέση.

Τώρα που είσαι 56 ετών, τι σου λείπει περισσότερο από τα νιάτα σου;

Δεν ξέρω. Γενικά, κάθε 7-8 χρόνια ανοίγω και κλείνω κύκλους, και νιώθω ότι αλλάζω, όχι ότι γερνάω. Αλλά σκέφτομαι εκείνα τα χρόνια τελευταία. Είναι περίεργο που ανέφερες νωρίτερα εκείνο το γαμημένο το τραγούδι το “Two Steps Back”, γιατί μόλις προχτές για κάποιο λόγο έκατσα και άκουσα τον δίσκο και πάλι, μετά από πολλά χρόνια, ίσως και από τότε που βγήκε, και το πρώτο τραγούδι που άκουσα ήταν το “Two Steps Back”. Ίσως πράγματι γερνάω! (γελώντας)

Τι κάνεις αυτή τη περίοδο;

Γράφω αρκετά και περνάω πολύ καιρό στο στούντιο. Προσπαθώ να ολοκληρώσω αυτό το Live album που πρέπει να έχει ολοκληρωθεί τον Μάρτιο για να κυκλοφορήσει. Και μπορεί να φαίνεται εύκολο να συνδυάσω ζωντανές ηχογραφήσεις για ένα album, αλλά πραγματικά είναι πολύ δύσκολο! Γιατί δεν θέλω να ακούω τους The Fall, και τώρα είμαι υποχρεωμένος να το κάνω και πολύ μάλιστα!

Κατά τα άλλα; Πέρα από τη δουλειά, πως περνάς τις μέρες σου;

Γενικά περίεργα… Είναι από τα λίγα Χριστούγεννα που πέρασα σπίτι μου, και αυτό ήταν περίεργο.

Και πέρασες καλά τα σπιτικά, οικογενειακά Χριστούγεννα;

(γελώντας) Ε, βασικά, όχι αλλά ας μην το συζητήσουμε καλύτερα

Τώρα που καθόσουν σπίτι, διάβασες καθόλου όλες αυτές τις λίστες που βγήκαν με τα καλύτερα albums της χρονιάς;

Για να είμαι ειλικρινής μαζί σου, περνάω τόσο πολύ καιρό καθημερινά με τους The Fall που δεν ασχολούμαι με άλλη μουσική. Και δεν υπάρχει και καλή μουσική στη βρετανία, έχει γεμίσει ο τόπος με σκατά από το X-factor και tribute μπάντες.

Διάβασες κάποιο βιβλίο αυτές τις μέρες;

Ναι, διάβασα ένα ιστορικό βιβλίο για την Σκωτία. Συγκεκριμένα για τους Ναζί της Σκωτίας. Το ήξερες ότι υπήρχαν πολλοί Σκωτσέζοι Ναζιστές; Εγώ δεν το ήξερα! Εσύ διάβασες τίποτα να μου προτείνεις;

Βασικά μόλις τελείωσα την Αυτοβιογραφία του Morrissey… Την διάβασες;

(Γελώντας) Όχι, όχι! Βασικά εδώ στο Manchester είναι παντού αυτό το βιβλίο! Είναι το best-seller της χρονιάς. Αυτό και η άλλη η αυτοβιογραφία, του Alex Ferguson. Δεν μπορείς να τις αποφύγεις στο Manchester, οι φάτσες του Morrissey και του Ferguson είναι παντού! Τυπικό γαμημένο Manchester, αυτό έχω να πω. Και τα δύο αυτά βιβλία, είναι ότι το 50 Shades of Grey για τις γυναίκες.

—————————————————————————————————————————————————————-

Και με αυτά τα “πιπεράτα” ανανεώσαμε το ραντεβού μας με τον Mark E. Smith για το Gagarin 205 την 1η Φεβρουαρίου…

Την συναυλία θα ανοίξουν οι Rattler Proxy
Τιμή εισιτηρίου: προπώληση 20 ευρώ, στο ταμείο 22 ευρώ
Σημεία προπώλησης : Θέατρο Ακροπόλ ( Ιπποκράτους 9-11, Τηλ: 2103643700), Public, Seven Spots, Παπασωτηρίου,Viva.gr