2011

12:52 9/6/2011 - Πηγή: Mixtape

Εντάξει καταλαβαίνετε ότι όσο κάποια πράγματα αποτελούν απωθημένα τα οποία ο πιστός φαν και συναυλιάκιας θέλει να δει οπωσδήποτε, άλλο τόσο σημαντικό είναι το timing, οπότε δεν χρειάζεται (και εγώ) να τονίσω ότι μάλλον οι μέρες ακμής και μεγάλης δόξας των Interpol έχουν περάσει (ανεπιστρεπτί;)- όπως εξάλλου και του άλλου μεγάλου ονόματος της σκηνής της Νέας Υόρκης της περασμένης δεκαετίας- και αναφέρομαι φυσικά στους Strokes.Πριν περάσουμε στα καθαρά μουσικά να πούμε ότι η διοργάνωση κύλισε αρκετά ομαλά και ο χώρος – αν προφανώς πρώην

ή και νυν σκυλάδικο/πίστα και τα σχετικά – αποδείχθηκε κατάλληλος - ευρύχωρος και με τον απαραίτητο εξαερισμό – για “κλειστή” συναυλία. Προσωπικά με ξενίζει πολύ η έντονη παρουσία σεκιούριτι σε ένα χώρο και θεωρώ ιδιαίτερα εκνευριστικά και προσβλητικά το ψάξιμο και ψαχούλεμα τσαντών αλλά εν πάσει περιπτώσει το αντιπαρέρχομαι.Παρά το ακριβό σχετικά εισιτήριο ο κόσμος γέμισε το χώρο (πρέπει να είχε γύρω στις 3.000 κόσμο) αλλά ευτυχώς όχι ασφυκτικά, ενώ ο εξώστης με τα πολλά επίπεδα επέτρεψε σε περισσότερο κόσμο να βλέπει τα τεκταινόμενα, καθώς η ορατότητα στο βάθος του κάτω επιπέδου ήταν μάλλον περιορισμένη…Το support των Εlectric Litany, με καταγωγή από την Κέρκυρα αλλά και μέλη από Βρετανία και Αμερική, το οποίο πέρυσι κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο στην Inner Ear (How to Be a Child & Win the War), παρότι είναι ένα ιδαίτερα ενδιαφέρον σχήμα, με καλούς μουσικούς, το οποίο παίζει μπάλα σε όλο το χώρο μεταξύ Black Heart Procession και Cure και επιπλέον είχε αρκετά καλό ήχο και φώτα, κέρδισε εν μέρει μόνο την προσοχή του κοινού, που είχε τη δεδομένη προσμονή για το βασικό σχήμα και ταυτόχρονα έβρισκε θέση, έπαιρνε μπύρες και συζητούσε. Πάντως, ένας σαφώς μικρότερος χώρος όπως το Gagarin, όπου και τους είχαμε δει δις support στους iLiKETRAiNS αλλά και στους Κόρε Ύδρο (που θαυμάζει ιδαίτερα ο συντοπίτης τους Αλέξανρος Μίαρης) είναι καταλληλότερος για το σχήμα.Μετά από ένα περίπου σαραντάλετο διάλειμμα και γύρω στις 22.37 βγήκαν στη σκηνή οι Ιnterpol, όπου και παρέμειναν για μίαμισι ακριβώς ώρα μαζί με το encore. Το κοινό ήταν στο μεγαλύτερο μέρος της συναυλίας ιδιαίτερα θερμό και ενθουσιώδες, κάτι που φάνηκε ότι εκτίμησαν και οι ίδιοι, πλην όμως δε μας φιλοδώρισαν με ένα δεύτερο encore που θα ανταπέδειδε τον ενθουσιασμό αυτό στο κοινό και θα μας έκανε να τους εκλάβουμε ως κάτι παραπάνω από άψογους και επαγγελματίες μουσικούς (που σίγουρα είναι) και το live στην Αθήνα ως όντως ξεχωριστό. Δεν μπορεί κάποιος να πει ότι δεν ήταν μια πάρα πολύ καλή εμφάνιση από όλες τις πλευρές, απλά σε μερικά σημεία φάνηκαν να είναι λίγο διεκπεραιωτικοί.Η setlist ήταν σοφά κατανεμημένη στους δύο πρώτους και καλυτερους δίσκους με τα αναγκαία κομμάτια από το περυσινό τέταρτο και ευτυχώς λιγότερα από το ολίγον πατάτα κατά την άποψη μου Our Love to Admire του 2007 (για την ακρίβεια μόνο το πρώτο και καλύτερο single “Heinrich Maneuver”). Έτσι ακούσαμε μεταξύ άλλων τα “Untitled” και “Obstacle I” (στο encore), “Ηands Away”, “The New”, “Leif Ericsso

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords