Greek2Speak: Λαχταριστά 90s singles #2

Greek2Speak ηχητική αναδρομή στις ημέρες των εγχώριων ’90s, με πλοηγούς 7” σινγκλς που εξακολουθούν να χαράσσουν πορεία. Στο δεύτερο μέρος αυτής, μας περιμένουν καρτερικά οι Bokomolech, Bella Union και Nonmandol.(Ξανα)Διαβάζετε το πρώτο μέρος, κλικάροντας εδώ.

——————————————————————————————————————————————————-

Bokomolech – “Underworld D-Tales Vol. 1”

Προτού λάβει εκτενή προβολή από τη σύμπραξή του – στο δεύτερό του LP Jet Lag – με τον Steve Albini, το αθηναϊκό σύνολο των Bokomolech είχε εμφυσήσει

ένα χαρακτηριστικό ύφος στις εμπνεύσεις του, το οποίο έμελε να αγαπηθεί από μια μερίδα κοινού που επιζητούσε αληθινά ανεξάρτητες εστίες δημιουργίας. Πέραν του πλήρους διάρκειας ντεμπούτου τους Xero που έσκασε στους μη mainstream εγχώριους κύκλους το 1995, το παρθενικό τους 7″ για λογαριασμό της σειράς Underworld Tales, που εκδιδόταν με το αξιότιμο fanzine Fractal, συνιστά μια τέτοια απόπειρα. Η οποία εσώκλεισε δυο συνθέσεις προσανατολισμένες στο ακραιφνές εναλλακτικό ροκ.

Την πρώτη από αυτές συγκροτεί το “Dove”, το οποίο συναντάμε εδώ σε μια ζωντανή εκτέλεσή του από το Ρόδον Club, πίσω στις 30 Μαρτίου του 1995. Μια εκδοχή, πιότερο ηλεκτρισμένη και εκστατική σε σχέση με την αντίστοιχη που συμπεριλήφθηκε στο Xero, αναδεικνύοντας με τεταμένα ηχοχρώματα την συνδιαλλαγή μεταξύ των κιθάρων των Ραγκούση και Φραγκεδάκη, του μπάσου της Λίλας Κατερινάκη, των τυμπάνων του Σάκη Καραγιάννη και των φωνητικών του Δημήτρη Ιωάννου… Η άλλη κείτεται στην πίσω όψη του βινυλίου και επικοινωνεί μια από τις πιο σημαίνουσες καταθέσεις των Bokomolech. Πλημμυρισμένο από συναισθηματική ένταση που παλαντζάρει μεταξύ εσωστρέφειας και εξωστρέφειας, το “Last Supper” καταδεικνύει το εύρος των δυνατοτήτων του γκρουπ, με την πολύτιμη πιανιστική συνεισφορά της Θάλειας Ιωαννίδου (των τελετουργικά ψυχεδελικών Horror Vacui), στις δραματικές γραμμές της οποίας βαδίζουν η εύθραυστη χροιά του Δημήτρη Ιωάννου, οι ρυθμικές ακουστικές κιθάρες και το ντέφι.

Πλησιάστε…

Κυκλοφόρησε από: Sweet Mistake Productions μέσω του περιοδικού Fractal
Έτος: 1997
Ακούγεται σαν: τις αναμετρήσεις μεταξύ εσωστρέφειας και εξωστρέφειας
Φράση κλειδί: Δώσε δημιουργική υπόσταση στους προβληματισμούς σου

Bella Union – “Spring”

Στρέφοντας το βλέμμα προς τις παρελθοντικές μουσικές παραστάσεις, αναρωτιέται κανείς πώς χάθηκαν ορισμένες ευκαιρίες. Για όσους ασχολήθηκαν κατά κάποιο τρόπο με τα εδώ ηχητικά τεκταινόμενα των 90s, η περίπτωση των Bella Union θα προξενεί ανάλογες απoρίες. Αιτία και αφορμή αυτών, στέκεται η αποτυχία του κουαρτέτου από την πρωτεύουσα να μετουσιώσει την αλησμόνητη ποπ δυναμική του πρώτου του single “Spring” καθώς και κάποιων ακόμη εξαιρετικών μεμονωμένων συνθετικών στιγμών στη δημιουργία ενός αξιομνημόνευτου ολοκληρωμένου άλμπουμ. Γεγονός που μου φέρνει κάπως στο νου τους Sound Device, που εκθειάστηκαν για τα τραγούδια τους δίχως να κατορθώσουν ποτέ να υπογράψουν έναν πλήρους διάρκειας δίσκο (μη εκδίδοντας έναν τέτοιο).

Μελανόχρωμη κιθαριστική ποπ με καίριες shoegaze/dream pop επεμβάσεις που εκκινούν από τους Cocteau Twins και Dif Juz για να προσεγγίσουν τους Slowdive, αισθαντικά φωνητικά που ραγίζουν και ξανακολλούν, εύκαμπτα ρυθμικά σκέλη, απορρέουν από μια έξοχη δυάδα ειδυλλιακών τραγουδιών. Σε τούτο το διπλό σινγλ, το “Spring” στην πρωτόλεια μορφή του κι όχι σε εκείνη του EP που ακολούθησε – αποτελεί αδιαμφισβήτητα το αλάνθαστο «χαρτί». Η από μικροφώνου ερμηνεία της Μπέσσυ Οικονόμου αποπνέει θελκτική μελαγχολία σε κάθε άκουσμα και τα αρπίσματα/ακόρντα υπό διακριτικό reverb και delay στις κιθάρες – των Γιώργου Μπούκη και Αλέξανδρου Γκότση - μαζί με τον Γιώργο Μαντά , μετέπειτα γνωστό μας ως Blend στο μπάσο – επενδύουν κομψά αυτήν με νότες λυρισμού. Όσο για το ρόλο του “What Can I Say?”, παρατηρείς πως δεν στέκεται, απλώς, υποστηρικτικά συμπληρωματικός. Αντιθέτως, δρα με μια δική του σιγουριά και εν μέσω μιας πιο εξεγερμένης συμπεριφοράς.

Είκοσι χρόνια μετά, κι οι Bella Union είναι πάλι εδώ ζωντανοί…

Κυκλοφόρησε από: Pegasus Records
Έτος: 1993
Ακούγεται σαν: το συναισθηματισμό που αναδύεται με νεύρο
Φράση κλειδί: Η κάθε εποχή έχει τα δικά της ηχοχρώματα

Nonmandol – “Nonmandol”

Μια από τις πλέον αγνοημένες μπάντες που έδρασαν πίσω από τη «βιτρίνα» στα καθ’ ημάς, αυτή των Nonmandol, απαρτιζόταν από τέσσερις γυναίκες πιστές στο πνεύμα του «κάντο μόνος σου». Αμετανόητες υποστηρίκτριες της εξαγριωμένης έκφρασης, μονίμως καλωδιωμένες με πετάλια και ενισχυτές, εξέπεμψαν για ένα μόλις 45άρι τις εμπρηστικές τους διαθέσεις. Δύο τραγούδια και μερικά ακόμη που «χάθηκαν» σε εγχώριες συλλογές τους αρκούσαν, εν τέλει, ούτως ώστε να προωθήσουν τις απόψεις τους μέσα από την ελευθεριότητα της πανκίζουσας μουσικής τους ταυτότητας.

Δεκαοκτώ χρόνια πριν, οι Άντα Λαμπάρα (κιθάρα και δεύτερα φωνητικά – πρώην Villa 21), Άννα Αθηναίου (κιθάρα), Ρούλα Μάμαλη (φωνητικά και μπάσο) και Εύα Κολόμβου (ντραμς και δεύτερα φωνητικά), υπογράμμισαν ζωηρά τη λατρεία τους για τις heavy rock ημέρες και συντόνισαν τη δράση τους – η απαρχή της οποίας χρονολογείται το ‘91- με όσα συνέβαιναν στην grunge άκρη του Ατλαντικού από τις τέλη των 80s. Στο ανεξάντλητο τρεχαλητό τόσο του ομώνυμου σινγκλ τους όσο και της δεύτερης πλευράς αυτού (“Empty Of Life”), επιστρέφουν στις αρχετυπικές μεταλλικές αναπτύξεις των Black Sabbath. Με τις ευλογίες του Αλέξη Καλοφωλιά (στην παραγωγή) και αφιερώνοντας το συνολικό εγχείρημα στον αδικοχαμένο Κώστα Ποθουλάκη (τα είπαμε για τη σημασία της απώλειάς του εδώ).

Στην Ελλάδα είχαμε προ στιγμήν ανακαλύψει τα δικά μας riot girrrls!

Κυκλοφόρησε από: Παν! Recordz
Έτος: 1995
Ακούγεται σαν: τις riot grrrls εξαγγελίες
Φράση κλειδί: Εκφράσου δίχως οριοθετημένες διαθέσεις