Μοσχάρι κοκκινιστό: πολύ ωραίο για αυτονόητο

Διάλειμμα στην απουσία και νάμαι. Κι όχι, δεν έκανα γευστική απεργία αυτές τις μέρες ούτε είχα καθημερινές γενικές συνελεύσεις παρέα με τους ρυθμιστές των μέσων μεταφοράς, αν και -μεταξύ μας- πολύ θα τόθελα να δω εκ του σύνεγγυς πόσο σκέφτονται όλοι αυτοί που διαρκώς συσκέπτονται. Κάποιες φορές θέματα που με πρόθεση (κι ας ισχυρίζεσαι το αντίθετο) αναβάλεις, σου επιβάλλουν την προτεραιότητά τους δικτατορικά, οπότε η λύση είναι αναγκαστική και διόλου η

Το καλό σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι η συσπείρωση του στενού περιβάλλοντος επειδή χρειάζεται μια έξτρα προσπάθεια για να διατηρηθεί η υπάρχουσα σταθερότητα, ακριβώς δηλαδή το αντίθετο από αυτό που βιώνουμε κάθε μέρα σαν πολίτες αυτής της χώρας. Επιπλέον δε, επίσης σε αντίθεση με τα ελλείμματα και τις κάθε είδους δημοσιονομικές μαύρες τρύπες, υπάρχει τελικά bonus, ναι καλά το είπα, γιατί πώς αλλιώς να δεις το θέμα όταν γυρίζεις σπίτι, όλα είναι στη θέση τους και υπάρχει ωραιότατο και δη σερβιρισμένο φαγητό.

Μια από αυτές τις μέρες με την κούραση στο κόκκινο, ο αέρας τόχε σκάσει απ’ την κουζίνα, κάποια παραζαλισμένα του μόρια έκοβαν βόλτες στο χώρο κάνοντας το σπίτι να μυρίζει κανέλα και μπαχάρι, στο τραπέζι πλάι σ’ ένα ποτήρι merlot καθόταν άκρως ελκυστικό το κοκκινιστό μοσχαράκι, σκηνοθετημένη έκπληξη σκέφτηκα πρώτα, τί ωραία που υπήρχε κάτι να με περιμένει, κι έπειτα κατάλαβα πως ήταν περισσότερο από ‘κάτι’, το ‘κάτι’ έχει μια τσιγκούνικη διάσταση συναισθήματος στο όριο της υποτίμησης της πραγματικότητας. Καιρό είχα να δοκιμάσω την νοστιμιά του, απασχολημένη με τις απανταχού μαγειρικές περιπέτειες και καθώς το απολάμβανα έτοιμο, είχα την ευκαιρία να αξιολογήσω εκ νέου την δεμένη γευστική του χάρη. Είπα λοιπόν, να ξαναγίνει το εγχείρημα και γράφω σήμερα γι’ αυτό, όχι γιατί πρόκειται για μια σπάνια συνταγή παρότι εξαιρετικά νόστιμη, αλλά γιατί αξίζει τελικά να μην προσπερνάμε όσα ωραία έχουμε ή μας προσφέρονται με αγάπη, θεωρώντας τα απλώς δεδομένα και αυτονόητα.

Προετοιμασία: 10 λεπτά και σχεδόν 2 ώρες το μαγείρεμα, όπου ασχολείστε μαζί του περίπου ένα τέταρτο. Είναι σημαντικό α) το κρέας να είναι εντελώς στεγνό, β) να μαγειρευτεί σε εξαιρετικά χαμηλή φωτιά. Εύκολη συνταγή. Aν δεν μπείτε στον πειρασμό να υπερβάλετε στο λάδι (πραγματικά δεν το χρειάζεται), το πιάτο θα είναι και σχετικά λάιτ.

Υλικά (για 4-5 άτομα)
1,5 κιλό μοσχαρίσια σπάλα (ή ποντίκι, αν σας αρέσει το ζελέ που έχει το συγκεκριμένο μέρος) κομμένο σε κομμάτια 5 εκατ. περίπου
2 μεσαία κρεμμύδια ψιλοκομμένα
3 κ.σ. ελαιόλαδο
3 φύλλα δάφνης
100 ml κόκκινο κρασί
1 κουτί ψιλοκομμένη ντομάτα (βιολογική κατά προτίμηση, γιατί είναι γλυκιά και δεν θα χρειαστεί ζάχαρη)
1-2 κ.γ. πελτέ ντομάτας
1 ξύλο κανέλα
5-6 κόκκους μπαχάρι
200 ml νερό
αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Ετοιμάζεται τοο κρέας: Στεγνώνετε καλά τα κομμάτια σκουπίζοντάς με χαρτί. Δεν πρέπει να έχουν καθόλου υγρά. Σε φαρδιά κατσαρόλα ζεσταίνετε καλά το λάδι και τσιγαρίζετε σ