Δημήτρης Βαρβαρήγος: «Κραυγές γυναικών»

Διάβασα το βιβλίο Κραυγές γυναικών του Δημήτρη Βαρβαρήγου (4η έκδοση) και σκέφτηκα πως ως συγγραφέας θα πρέπει να το ψάξει. Να ψάξει εννοώ την προηγούμενη ζωή του. Υπάρχουν πολλοί ειδικοί που θα τον βοηθούσαν σ’ αυτή την αναζήτηση. Θεωρώ πως κάποια σχέση μετεμψύχωσης θα του βρουν με τον Αισχύλο ή με τον Σοφοκλή. Αν ζούσαν σήμερα αυτοί οι δυο μεγάλοι τραγικοί κι έγραφαν στη σημερινή γλώσσα, κάπως έτσι μάλλον θα απέδιδαν το κείμενο. Ο άνθρωπος εν έτει 2022 έγραψε αρχαία τραγωδία. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. O Βαρβαρήγος θέλγεται συγγραφικά με εμμονή, θα έλεγε

κανείς, από τη γυναικεία αρχετυπική ψυχή. Για τις γυναίκες που αφήνει πίσω του ο πόλεμος. Για εκείνες που είχαν το ίδιο πεπρωμένο, αφηγούνται πώς έζησαν πλάι στους τρανούς ήρωες. Μιλούν μέσα από την ψυχή τους για τα δεινά του πολέμου.

{loadmodule mod_adsence-inarticle-makri} {loadposition adsence-inarticle-makri}

Κραυγές γυναικών, εκείνων των γυναικών που βίωσαν τα δεινά ενός δεκαετούς πολέμου. Με τις δεκαπέντε τραγικές φιγούρες γυναικών που πρωτοστατούν του αρχαίου χορού ολοκληρώνει αισθαντικά, ιστορικά, ψυχογραφικά και φιλοσοφικά, τη μυθιστορηματική μελέτη του για τη γυναικεία φύση. Ανατέμνοντας την ήττα, αποκαλύπτει μεγαλόπρεπα τη δύναμη και όλο το φως. Επιστρέφει συγγραφικά σοφός στην κοιτίδα, στη μήτρα. Θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι ο συγγραφέας των γεννημένων πριν από την εποχή του, γι’ αυτό και πρόσκαιρα ηττημένων, τελικά αήττητων, γυναικών.

Το βιβλίο ετούτο είναι η άλλη όψη του έπους της Ιλιάδας, όχι αυτή των επικών μαχών, των αθάνατων ηρώων και των ιστορικών γεγονότων, αλλά αυτή των γυναικών πίσω απ’ τους πολυτραγουδισμένους ήρωες. Είναι οι πόλεμοι των θυμωμένων θεών, που ταυτίζουν πλήρως το τότε και το τώρα. Την Τροία με το ’40. Την Τροία με τη Χιροσίμα, τη Γιουγκοσλαβία, το Κόσοβο, τη Συρία, την Ουκρανία. Τις Τρωαδίτισσες μάνες και γυναίκες, με τις μανάδες του Ιράκ, της Συρίας και της Παλαιστίνης. Η Εκάβη, η Ανδρομάχη, η Κασσάνδρα και η Βρισηίς. Τρωαδίτισσες γυναίκες, μόνες μέσα στον χωροχρόνο. Στο διηνεκές της συμφοράς. Ίδιο το κλάμα, ίδια η απώλεια, ίδιος ο οδυρμός.

{jb_quote}Ανατέμνοντας την ήττα, αποκαλύπτει μεγαλόπρεπα τη δύναμη και όλο το φως.{/jb_quote}

Ίδια τα νιάτα που χάνονται, διότι, όπως λέει κι ο συγγραφέας μέσα στο έργο: «Οι πόλεμοι φτιάχνονται για τους νέους, δώρο από τους γέρους, λες και ζηλεύουν τη νιότη που έχασαν». Πόλεμοι σπάταλοι σε αρσενικό αίμα. Και πίσω απ’ το αίμα γυναίκες μόνες, με τους πολεμικούς αιώνες να περνούν σπέρνοντας ακούσιους θανάτους.

Κι όπως λέει ο συγγραφέας στο οπισθόφυλλο: «Δεκαπέντε γυναίκες αφηγούνται μέσα απ’ την ψυχή τους πώς έζησαν τα δέκα χρόνια του Τρωικού πολέμου πλάι στους ήρωες, στους βασιλιάδες. Μιλούν για τις ζωές τους, για τους άντρες τους, για τα δεινά και τις συμφορές τους, για τα δικά τους παθήματα και προσωπικά πάθη. Εκμυστηρεύονται μύχια μυστικά, πώς βίωσαν τη χαρά, τη φιλία, τον έρωτα, την αγάπη, τη μητρότητα, την εκδίκηση και την περιφρόνηση. Τη σκλαβιά και τον θάνατο. Μιλούν για εκείνους που αγάπησαν. Για εκείνους που τις αγάπησαν. Τι κι αν είναι “Λιπεσάνορες” – οι γυναίκες που λείπουν στους άντρες. Εξιστορούν την τόλμη, τους ήρωες, τη γενναιότητα, την αξία των ιδανικών ν’ αγωνίζεται κανείς για την πατρίδα του ως το τέλος. Η άλλη όψη του έπους εκφρασμένο από δεκαπέντε τραγικές φιγούρες, πως βίωσαν τον ηρωισμό της καθημερινής ζωής, την πίστη και την προδοσία, την αξία της καρτερίας, τη νοσταλγία της ειρήνης, τις ευθύνες του ανθρώπου για τις πράξεις του και την υπεράσπιση του δικαίου. Μια ιστορία που σε κάνει συμμέτοχο στον μαγικό κόσμο των γυναικών. Αφηγήσεις που συνεπαίρνουν κάθε συναίσθημα. Διαβάζεις και νομίζεις ότι ζεις ένα ακραίο όνειρο σε έναν διαφορετικό κόσμο, δύσκολο αλλά συνάμα όμορφο, που χαρίζει χαρά και ευτυχία».

[Ο Θεόδωρος Μαραγκός είναι σκηνοθέτης.]

Κραυγές γυναικών
Τροία μου
Δημήτρης Βαρβαρήγος
24γράμματα
σ. 644
ISBN: 978-618-201-327-4
Τιμή: 22,00€